Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Σαν το σκύλο με τη γάτα...


Αυτό θα πει… σωστή ανατροφή!
Αυτό θα πει…σκυλάκι από σπίτι!
Αυτή η υπέροχη και αρμονική συγκατοίκηση φίλοι μου, οφείλεται στην υπομονή και την επιμονή της παιδικής μου φίλης, Μιμής Στρουγκοφίτσας η οποία ανέλαβε τη διαπαιδαγώγηση της μικρής Λίζας.
Την υιοθέτησε, γνωρίζοντας πολύ καλά το ζωηρότατο χαρακτήρα της και την έξαλλη διάθεσή της!
Τόλμησε…την πήρε μαζί της στην εξοχή.
Και ιδού το αποτέλεσμα…θαυμάστε το!
Έγινε μια αγκαλιά για όλους!!!
Μιμή μου,μετά τη φωτογραφία που μου έστειλες,σου στέλνω με τη σειρά μου, πολλά Εύγε!!!
Φυσικά τέτοιες νοστιμιές,τις μοιράζομαι με όλη τη μπλογκογειτονιά!
Και επειδή διαθέτει και το ροκ αέρα της η Λίζα,της αφιερώνω μια ροκιά!

Καλή βδομάδα, φίλοι μου!

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Λίγο γλυκό...λίγο ουρανό... και κορνίζα, τα φάρμακα!

Παρακαλώ, πάρτε πρώτα το γλυκάκι σας...


Από μένα, με αγάπη ...

Η αγάπη σας με γιάτρεψε!



Tέλος με τις αρρώστιες!

Ότι απέμεινε είναι άνευ σημασίας!

Η καρδούλα μου κατευθύνεται προς τα γνωστά της λημέρια...




Θέλω να σας πω, ότι άκουσα τις συμβουλές όλων σας!

Και το λεμόνι μπήκε για τα καλά στη ζωή μου αυτές τις μέρες (Τόλης) και σοκολάτα ρόφημα ήπια (Χρωματιστή) και φυσικά οι ευχές όλων σας με έγιαναν!


Τιμωρώ τα χαπάκια με την τέχνη...

Γιατί γνωρίζω, ότι δεν θέλουν να ακούσουν τα φάρμακα για τέχνη!

Έβαψα και τα μαλλάκια μου για τόνωση, και τακτοποιώντας κάτι συρταράκια πέφτω σε κάτι, σκέπτομαι και γράφω, του κανακάρη μου!

Η συγκίνηση πάντα η ίδια…απερίγραπτη!

Ημερομηνία 9 Δεκεμβρίου το 1991 ο γιος μου τότε ήταν 9 χρονών.

Θέμα: «Πως φαντάζομαι τον ευατό μου το 2001»

Και γράφει:

Το 2001 εγώ θα είμαι σχεδόν 20 χρονών.

Θα έχω τελειώσει το σχολείο και θα πηγαίνω Πανεπιστήμιο.

Φαντάζομαι τον ευατό μου ψηλό και λεπτό!

Θα έχω αμάξι , μια BMW 520!

Θα μένω σε ένα ωραίο σπίτι με ωραίο κήπο.

Δεν θα καπνίζω και δεν θα πίνω ποτά!

Μετά θα κάνω και άλλες σπουδές στον Καναδά.

Τότε θα έχουν αλλάξει τα πράγματα πολύ ,δεν θα είναι όπως σήμερα.

Νομίζω όμως ότι τότε, θα είναι χειρότερη εποχή!

Και εδώ τελειώνει!

Πάντα έγραφε λίγα και καλά, συμπληρώνω εγώ η χαζομαμά!

Τώρα λοιπόν ο γιος μου είναι 27 χρονών.

Τελείωσε τις σπουδές του, το μεταπτυχιακό του, όχι στον Καναδά αλλά σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας.

Δουλεύει στη ΒΜW, δυστυχώς για μένα οδηγεί μηχανή της ίδιας μάρκας.

δεν καπνίζει και δεν πίνει.

Μένει μαζί με την κοπέλα του, σε ένα όμορφο σπίτι και στις κουβέντες μας,

μου μιλάει για τη ασχήμια των καιρών και την ομορφιά της τότε εποχής!

Όσο για την εμφάνιση τι περιμένετε να σας πω…σας παραπέμπω στην ιστορία της κουκουβάγιας!

Και λέω, τι όμορφο είναι να ανακαλύπτεις, ότι τα όνειρά που έκανες μικρός κατάφερες να τα πραγματοποιήσεις !

Τι όμορφο είναι να φυλάμε τα όνειρα των παιδιών μας σα θησαυρό!

Αυτός είναι ο μικρός μου θησαυρός, αυτά είναι όλα τα πλούτη της ζωής μου!

Εύχομαι στα παιδιά μας να ακολουθούν τα όνειρά τους και να είναι γερά!

Εύχομαι και σε εμάς ,να εκτιμάμε τους μικρούς θησαυρούς μας, και να μη θέλουμε ότι τυχόν δεν έχουμε!

«Ότι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά !» είπε ο σπουδαίος Ν.Καζαντζάκης

Υπάρχει λόγος να μιζεριάζουμε , για ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά;

Οι απαντήσεις σας και οι όποιες ενστάσεις σας ,παρακαλώ να κατατεθούν μέχρι την Κυριακή το βράδυ!

Η καινούργια βδομάδα θέλω να μας βρει, απαλλαγμένους από Αχ…Βαχ..!



Καλό και όμορφο Σαββατοκύριακο!

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Η παρέα με το κρύωμα ,είναι βαρετή...

Πολύ βαρετή φιλαράκια μου!

Συνεχίζω και σήμερα την «αδιάθετη» πορεία μου, ελάχιστα καλύτερα αλλά όχι εντελώς καλά!

Σκέφτομαι βέβαια, πότε ήμουν εντελώς καλά, με τη στενή έννοια της λέξης…

Τέλος πάντων, μπορεί να έμπαζα λίγο τρέλα αλλά χωρίς βήχα, πονόλαιμο και τα διάφορα άλλα ναζάκια του οργανισμού, για να μου δηλώσει τη δυσαρέσκειά του για τη συμπεριφορά μου.

Παραδέχομαι την ήττα μου, κλειδαμπαρώνομαι , αποφεύγω τις παρακινδυνευμένες κινήσεις, ακούω τις συμβουλές των φίλων μου και υπομένω!

Δεν έχω μάθει να είμαι και πολύ της ξάπλας και ψάχνομαι …

Ό,τι και να κάνω καταλήγει σε αποτυχία.

Ξεκινάω να ζωγραφίσω,με πιάνει ο βήχας μπουρδουκλώνονται χρώματα με μικρόβια, εκνευρίζομαι σταματάω.

Πάω να φωτογραφίσω κάτι, και το αποτέλεσμα είναι,λες και με σπρώχνουν εκατό για να περάσουν…την ώρα που βγάζω τη φωτογραφία.

Αρχίζω το διάβασμα ,κάθε τρεις και λίγο, τα πρεσβυωπικά μου γυαλάκια θολώνουν από τα δάκρυα του κρυώματος και θέλουν σκούπισμα.

Μιλάω τηλεφωνικά με τους φίλους μου, παίρνουν το ιστορικό μου, και εύχονται με θράσος, να με αξιώσει ο θεός να περάσουμε μαζί Χριστούγεννα!

Δεν σας κρύβω, ότι είμαι λίγο επιφυλακτική μαζί τους γιατί την έχω πάθει…

Δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά…

Έχουν περάσει τα 50 όλοι και μυαλό δεν βάλανε…

Τι να πρωτοθυμηθώ…

Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμουν αρρωστούλα ,μου έστειλαν στο σπίτι το 166.

Μάλιστα, όσο και να σας φαίνεται τραβηγμένο…

Χτυπάει το κουδούνι και παρουσιάζονται μπροστά μου, δυο τύποι με άσπρες στολές και μου λένε :

Ήρθαμε για τον άρρωστο…

Καταλαβαίνετε τι έγινε…η απάντησή τους ήταν…

Σιγά μην αφήσουμε τη φιλενάδα μας αβοήθητη…για ποιους μας πέρασες!

Βεβαίως σαν κυρία ,όταν έγινα καλά ανταπέδωσα αυτή την «όμορφη» κίνηση όπως μπορούσα…

Έβαλα στη χρυσή ευκαιρία προς πώληση, σε τιμή ευκαιρίας, το αυτοκινητάκι τους…

Τα τηλέφωνα δεν τους άφησαν σε χλωρό κλαρί δυο μέρες,

Βλέπετε η τιμή που είχα βάλει ήταν τιμή/δώρο!

Όλο αυτό το κακό παρελθόν, με τρομάζει λίγο και είμαι συγκρατημένη στην ενημέρωση…σχετικά με την υγεία μου, στους εντιμότατους παιδικούς μου φίλους!

Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο, φίλοι μου!

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, για τις ευχές σας και την παρέα σας!


Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Καιρός...για γκρίνια..!

Σήμερα θα βγάλω λίγο, γκρίνια…

Τα έχω βάλει με τον καιρό!

Μου θυμίζω λίγο κάτι μεγάλους ανθρώπους, που για ό,τι νιώθουν φταίει ο καιρός!

Έχει ο καιρός γυρίσματα και τώρα κάνω και εγώ το ίδιο.

Ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι…σοφότατο!

Καλά να πάθω!

Αφού το έπαθα, συνεχίζω…

Αντί να ξεσπάσω σε κανένα άνθρωπο, που δεν μου φταίει τίποτα, ας τα βάλω με τον καιρό, πιο έντιμο μου φαίνεται…θα εκτονωθώ και θα ηρεμήσω!

Αυτή η περίεργη ζέστη , που δεν λέει να χειμωνιάσει, μου τη δίνει στα νεύρα.

Είναι δυνατόν τέλη Νοεμβρίου και να είμαστε με τα παράθυρα ανοιχτά και τα κοντομάνικα;

Ωστόσο, παρατηρώ ότι σάλεψε και η φύση.

Στη γειτονιά μου, άνθισαν οι πασχαλιές!

Θυμάμαι στα χρόνια τα φυσιολογικά των 4 εποχών, οι όμορφες πασχαλίτσες άνθιζαν το Πάσχα και αναρωτιέμαι έχουμε πράγματι Χριστούγεννα σε ένα μήνα ή άλλαξε κάτι, και θα έρθει πρώτα το Πάσχα!

Πάει το κλίμα της Ελλάδας μας, σκέφτομαι με λύπη...


Ανάμεσα στις ανθισμένες πασχαλιές και στα κοντομάνικα, ήρθε και η καταρροή μου με πόνο στο λαιμό, βάρος στο κεφάλι και μου ενίσχυσε την άποψη και τη γκρίνια!

Παίρνω το φιλαράκι μου το γιατρό, να μου δώσει οδηγίες και να μου αποκλείσει την Η1 Ν1 και τον πετυχαίνω στο Ντουμπάι ,να κάνει τα ψώνια του!

Του λέω μπάι, του ευχήθηκα να περνάει καλά, πήρα τα μπογαλάκια μου και ήρθα να γκρινιάξω στον αγαπημένο μου σύντροφο!

Προς το παρόν ,μου φέρεται άψογα (από χθες ), με τις σούπες μου τις πορτοκαλάδες μου και όλα όσα έχει ανάγκη, μια ταλαιπωρημένη από τον καιρό γυναίκα!

Ελπίζω να τη σκαπουλάρω, γιατί με τα εμβόλια και τα φάρμακα δεν τα πάω καλά!

Κρύο και πάλι κρύο!

Και τα μικρόβια σκοτώνει και η ενέγειά μου είναι σούπερ!

Μareld μου, αγαπημένη μου,ζητώ συγνώμη που ξέχασα να πω το τρίτο μου όνομα.

Το όνομα που μου χάρισες, με τόση αγάπη, το Ροδαλένια!

Πάμε από την αρχή…με λένε, Όλγα-Ροδαλένια -Ουρανία!

Σας συστήνω φίλοι, μου να εξερευνήσετε τη ΡΟΗ, της σπουδαίας ερευνήτριας μας, Mareld!

Η μυτούλα μου, έτσι όπως είναι , ακούει στο όνομα με καμάρι είναι καταροδαλένια!

Α…μια που είπαμε για μυτούλα ,να σας διηγηθώ και κάτι να γελάσουμε,να ξεχάσω και εγώ τον πόνο μου!


Κάποτε πριν χρόνια, ήμουν καλεσμένη σε ένα σπίτι.

Ήταν αρκετός κόσμος, διάφορα επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων και ένας πλαστικός χειρουργός.

Η δική μου μυτούλα, είναι από γεννησιμιού μου ελαφρώς ανασηκωμένη.

Μου λέει λοιπόν, ο ντόκτωρ κάποια στιγμή, στο πουθενά…

Ωραία η μυτούλα σας πολύ πετυχημένη…

Τον κοιτάζω απορημένη …τι εννοείται ρωτάω...

Καλή δουλειά, μου απαντάει …

Ναι, έκανε καλή δουλειά η μαμά μου,λέω...

Είναι φυσική δηλαδή, με ξαναρωτάει…

Ολωσδιόλου απαντώ.

Παίρνει και άλλο ύφος, και συνεχίζει…

Τότε Γαλλίδα η μαμά , ε..;

Λίγο πιο έξω από το Παρίσι, απαντώ χαμογελαστή...

Καρδίτσα…τη γνωρίζετε;

Καταλαβαίνετε, το γέλιο...αλλά ως πλαστικός γιατρός, μου άδειασε εντελώς το μάτι!

Μεγάλο θέμα και οι γιατροί!

Ελπίζω να γίνω σύντομα καλά, ο καλός μου, λέει ότι δεν έχω τον υιό ,έχω τη θυγατέρα της γρίπης!

Οπότε δεν ανησυχώ, τα κοριτσάκια/θυγατέρες, είναι τρυφερά πλάσματα!

Να προσέχετε τον παλιόκαιρο!

Καλή βδομάδα!

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Πικ νικ...τη σήμερον ημέραν,σημαίνει αγώνας..!

Τα στέκια του ουρανού, καλούν επειγόντως τα στέκια της γής,
για ένα φανταστικό, θαυματουργό, ιαματικό πικ νικ..!

Σήμερα λέω εν όψει Σαββατοκύριακου, να σας πάρω μαζί μου στα σύννεφα.
Όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε έχω δυο ονόματα.
Όλγα και Ουρανία...

Το πρώτο μου το χάρισε η αγαπημένη μου γιαγιά,
το δεύτερο πριν κάποιους μήνες,ο ποιητής μας Τόλης.
Ως Όλγα, έχω το μερίδιο μου στη χαοτική γη!
Ως Ουρανία, η έδρα μου είναι φυσικά ο ξάστερος ουρανός !
Διπλοθεσήτισσα θα πουν, μερικοί υποψιασμένοι…
Μπορεί…απαντάω εγώ.


Είναι κατά την ταπεινή άποψή μου, μια λύση, προκειμένου να τη σκαπουλάρεις …
Διάβασα, ότι μετά την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ενκε, που έπασχε από κατάθλιψη από το 2003, η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση για τη διενέργεια συνόδου σχετικά με την κατάθλιψη.
Επαναστατώ, για μια ακόμα φορά και λέω στοπ!
Σιγά να μην αφήσουμε τη γυναίκα από σίδερο Μέρκελ, να μας συνοδεύσει εκτός κατάθλιψης
.

Aρχίζουμε οργανωμένα, τον αγώνα!
Ήρθε η ώρα της συνεργασίας...ουρανού και γης!
Ξεκινάμε λοιπόν το ταξίδι μας, με στόχο την καταπολέμηση αυτής της παλαβωμένης σύγχρονης κυρίας κατάθλιψης!
Χαλαρά χωρίς βιασύνες…
Αρχίζουμε από το Σαββατοκύριακο!
Απολαμβάνοντας τη φύση και το μεγαλείο της…το καλύτερο ηρεμιστικό!
Ανακαλύπτουμε τις γήινες ομορφιές που βρίσκονται δίπλα μας.
Εστιάζουμε μόνο σε αυτές!
Για αυτό ακριβώς το λόγο ,τοποθέτησα να σας υποδέχονται, στο ιστολογιοκαθιστικό μου, ανάλογες εικόνες.


Οι φωτογραφίες είναι φρεσκότατες, από το Βερολίνο.
Ευχαριστώ τη νεαρή συνάδελφό μου Μάγδα, που μου εκπλήρωσε την επιθυμία!
Έχουμε και συνέχεια…χαλαρά είπαμε…
Είδατε για να έχεις καλούς φίλους…γίνονται ανταποκριτές της γειτονιάς μας και στο εξωτερικό!
Δίνουμε λοιπόν αυτό το Σαββατοκύριακο προτεραιότητα και στους φίλους!
Εκδηλώνουμε τη χρωματιστή ,φυσική αγάπη μας!
Μέχρι εδώ, σταματάω…μη στερέψω…φιλαράκια μου!
Προσέχουμε και τον εαυτό… μας για να έχουμε!
Στις υπερβολές λέμε ΟΧΙ!



Τι φταίμε εμείς αν δεν βρέθηκε κάποιος, να μας πει πως κι η αγάπη όταν γίνεται κραυγή τρομάζει…διαβάζω...
Να μας πει πως και το ΟΧΙ, είναι αγάπη!
Σκέπτομαι...
Καλό Σαββατοκύριακο!

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Έτσι για να φοβηθεί...ο φόβος!

Δε γίνομαι άδικη. Μα θέλει κι η πίκρα το τοιχάκι της. Αν την αφήσεις να πάρει δρόμο, δεν έχει μαζεμό μετά.


...Αν δεις την ψυχή μου να τρέχει με ματωμένα γόνατα κόντα σου, μην τρομάξεις...
Δεν ειναι τίποτα καλέ.Από το παιχνίδι είναι.
Ολα τ'απογεύματα της ζήσης μου τα πέρασα παίζοντας κυνηγητό με τα όνειρα μου...


"Σε είδα μέσα σε μια γκρίζα παγωμένη λίμνη , να τριγυρνάς με τη βάρκα σου.
Μου φάνηκες λυπημένος . Είπα να κάνω την ψυχή μου νούφαρο , να ομορφαίνει τη λίμνη σου .Δε φανταστηκα πόσο άγρια χτυπούσαν τα κουπιά σου "


"Η ερημιά δε μετριέται με τη παρέα .Μπορεί να χεις δέκα άτομα γύρω σου και να σαι φορτωμένος δέκα ερημιές "

"Οχι , όχι δε θέλω να με χαιδέψουν χέρια που εχουν στα δάχτυλα χρυσόσκονη .
Μπορεί να σκότωσαν πεταλούδες"


"Μην παίρνεις άλλες πόζες μωρό μου.Το φίλμ μας τελείωσε.Εκτός αν θέλεις να φτιάχνεσαι , πλέον , μόνο με τα φλας."

"Βρε , εμένα μου λες. Άντε να σε πετάξουνε μια νύχτα στον ωκεανό και να μη ξερεις κολύμπι , ε ;; Ούτε το κομπιούτερ σε σώνει , πουλάκι μου , ούτε το κινητό .Αν έχεις κότσια κάνε τα γλυκά μάτια στα σκυλόψαρα."


Χάσαμε πολλά, γιατί δε μάθαμε ποτέ να στήνουμε στην ψυχή μας αναχώματα.
Χάσαμε, γιατί δεν φορέσαμε στολές παραλλαγής.
Μα περισσότερα χάσαμε, γιατί μπερδέψαμε την αγάπη με την ανοχή...

Υπάρχει κι ο βούρδουλας, στην ανάγκη ματάκια μου. Δεν είναι κακό. Το καμε κι ο Ναζωραίος. Και δε σου λεω να χτυπάς τον άλλο στα μούτρα. Χτύπα έστω κάτω, στο χώμα. Χτύπα να σηκώσεις λίγη σκόνη. Χτύπα για να δείξεις μια φορά πως είσαι κι εσυ εκεί!


Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!
Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο να το ρίχνεις πάνω σου όταν κρυώνεις.
(Αποσπάσματα από βιβλία Αλκιόνης Παπαδάκη)


Και συνεχίζω ...
Τι όμορφα που είναι να απλώνεις λίγο χρώμα, στη γκρίζα εικόνα της καθημερινότητας!
Τι όμορφα είναι να χαιδεύουν μελωδίες, το ξεκίνημα της μέρας!
Τι όμορφα είναι να αντιστέκεσαι, σε ό,τι σου υπενθυμίζει καθημερινά, ότι είσαι ένα φοβισμένο ανθρωπάκι!
Και αν νομίζεις ότι δεν είσαι...η μόνη σου ελπίδα είναι...να γίνεις!!!
Και ξανασυνεχίζω...
Μη μασάτε βρε παιδιά, μεγάλοι, μικρομέγαλοι,μεγαλόμικροι!
Ο πανικός,ο φόβος, ο τρόμος είναι που παγώνουν το αίμα μας!
Αυτά μας μεταγγίζουν κάθε μέρα για καλημέρα!
Αυτό είναι το σύχγρονο ναρκωτικό, που δίνεται ελεύθερα και επίσημα!
Αυτό σε εθίζει...και σε παραπέμπει στην αβάσταχτη βαρύτητα μιας απόλυτα γκρίζας θλιβερής καθημερινότητας!
Χωρίς χαμόγελο...χωρίς καλημέρα..χωρίς δημιουργία!
Σήμερα, θέλω να σας πάρω μια αγκαλιά...
Έτσι για να φοβηθεί ο φόβος!!!

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Πάμε...για καλή βδομάδα!

Πως πέρασε το Σαββατοκύριακο ούτε που κατάλαβα φίλοι μου!
Όλα πήγαν θαυμάσια!
Η γιορτή για τα γενέθλια του Τόλη, ανέβασε το κέφι και η διάθεση πεταχτή και χαρούμενη,προετοιμάζεται..!
Η σπανακόπιτα μου είχε επιτυχία, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τη Μπέττυ μας betty΄s cuisine,για την πεντανόστιμη συνταγή της!
Ντίνο σου στέλνω κομμάτι με κούριερ.
Μέσα σε αυτή τη θετική ατμόσφαιρα, υποδεχόμαστε σιγά-σιγά την καινούργια βδομάδα.
Λόγω της ευχαρίστησης που νιώθω σήμερα, για καλή βδομάδα σας έχω τρείς προτάσεις!
Πρόταση 1η
Είναι η παρουσίαση του βιβλίου, της καλής μου φίλης, Σόνιας Ζαχαράτου.
Αφορά στους φίλους, που κατοικοεδρεύουν στη δυστυχισμέμη Αθήνα.
Το βιβλίο γοητεύει με το ύφος και τη γλώσσα του, είχα απολαύσει την παρουσίασή του στην Ελευσίνα, στον καταπληκτικό χώρο στο Παλαιό Σαπωνοποιείο.


Για όποιον ενδιαφέρεται, παρακαλώ η πρόσκληση δική σας!

Οι εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Σόνιας Ζαχαράτου

«ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ΚΑΙ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ

την Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009, στις 7.00 μ.μ. στο χώρο του βιβλιοπωλείου
(Πανεπιστημίου 17)
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:Τέα Βασιλειάδου, βιβλιοκριτικός
Αθηνά Ραπίτου, δημοσιογράφος Γιώργος Δουατζής, ποιητής-δημοσιογράφος
Ελένη Κεχαγιόγλου, υπεύθυνη τμήματος λογοτεχνίας Ελληνικά Γράμματα
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

Πρόταση 2η

Είναι να ακούσετε αυτό το κομμάτι από την υπέροχη Χαρούλα Αλεξίου!
Οι στίχοι και η μουσική είναι της ίδιας.Έχω γνωρίσει τη Χαρούλα.
Πριν πολλά χρόνια, όταν ο μικρός της Μάνος,ο γιός της, που διαβάζω είναι παραγωγός του δίσκου της, ήταν πολύ μικρός ...μας καλούσε στα γενέθλιά του.
Έχω απολαύσει,εξαιρετικές συναυλίες της, την παρέα της και τη μεγάλη ευαισθησία της.
Είναι από τα πιο εκφραστικά πλάσματα που έχω συναντήσει!
Η φωνή της συγκλονιστική!

Πρόταση 3η

Είναι να ανασκουμπωθείτε και να φτιάξετε ένα στεφανάκι!
Δεν υπάρχει περιορισμός τόπου, όπου και αν βρίσκεστε είναι πανεύκολο!
Το έφτιαξα από αποξηραμένους καρπούς, κάποιου δένδρου που φύεται στους δρόμους.
Συρματάκι, κορδελίτσες και έτοιμο το στεφανάκι.
Ταιριάζει μια χαρά, δίπλα σε παλιά ξύλινα έπιπλα.
Πιστεύω να μη σας κούρασα,γλυκά μου φιλαράκια...
Μεγάλωσα και μυαλό δεν έβαλα...και το κακό είναι ότι δε βλέπω φως στον ορίζοντα...
Αλλά εσείς με δέχεστε όπως είμαι...δεν κάνω λάθος!
Τις προτάσεις μου τις έκανα και είμαι βέβαιη ότι η βδομάδα θα πάει πολύ καλά!
Μας βρίσκει προετοιμασμένους!

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Διανυκτερεύω και εφημερεύω... λόγω γενεθλίων!

Του Poet μας!

Ξυπνήστε φίλοι μου!
Η ώρα είναι 2.30 το βράδυ και θα ξημερώσει το Σάββατο!
Η γειτονιά μας γιορτάζει!
Σα σήμερα γεννήθηκαν τα απέραντα λιβάδια των ονείρων, τα γοητευτικά δευτερόλεπτα της ζωής,ο υπέροχος ποιητής μας, που μας ταξιδεύει και μας μαγεύει!
Μόλις γύρισα στο σπίτι και πέρασα να πω μια καληνύχτα στα φιλαράκια μου, έπεσα πάνω σε είδηση!
Ανακάλυψα στο ιστολόγιο του φίλου μας,dinos- art , ότι σήμερα έχει τα γενέθλιά του,
ο φίλος μας, ο Τόλης μας, ο Poet μας!
Ήταν αδύνατον να σας το κρύψω, τέτοια γιορτινή μέρα και να μη τη μοιραστείς.. !
Είμαι σίγουρη ότι θέλετε να του ευχηθείτε!
Παρακαλώ να πάρετε και το κοματάκι σας από την τουρτίτσα-λιβάδι!
Τόλη μου αγαπημένε, σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου,
χρόνια πολλά!
Να είσαι γερός και δημιουργικός και να μας φωτίζεις πάντα!
Υποκλίνομαι στο μεγαλείο και στην απεραντοσύνη της ψυχής σου!
Μιλώντας Αστρολογικοχρωματιστά έχω να σου πώ, ότι τα χρώματά σου ως Σκορπιός είναι το κόκκινο,το μαύρο, το μπλε, και το πράσινο του σμαραγδιού!
Το ότι είσαι τύπος παθιασμένος και συναισθηματικός, με πολύ βαθιά αισθήματα, το γνωρίζεις από πρώτο χέρι!
Ανοίγω τις πόρτες μου και δέχομαι ευχές,εδώ στην Αθήνα!
Η γειτονιά γιορτάζει!

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Η γιάφκα των ονείρων...


Αξίζει σήμερα να μοιραστώ μαζί σας, κάτι φρέσκο και καθαρό!
Τα τελευταία χρόνια, επειδή έδιωξαν τον καφετζή του κυλικείου μας, που για 25 χρόνια ήταν μαζί μας,δεν πίνω τον πρωινό μου καφέ,στο κτήριο των γραφείων.
Κάτι με ενοχλεί...
Δεν μου πάει και αισθητικά.
Τα άλλαξαν όλα.
Επικρατεί το κόκκινο,το μαύρο,σκούρα γυάλινα τραπέζια, κρυφοί φωτισμοί…
Σε παραπέμπει αλλού…
Σε βάζει σε μια περίεργη ατμόσφαιρα…
Αισθάνεσαι ότι σε λίγο, αρχίζει το πρόγραμμα με το ημίγυμνο μπαλέτο…
Πίνω λοιπόν το καφεδάκι μου, σε ένα καφενείο στη γωνία, που συχνάζουν τύποι γνησιότεροι, και ας μη διαθέτουν πτυχίο πολυτεχνικής σχολής…συνδικαλιστικά μεταπτυχιακά...κ.λ.π.
Συζητάμε για όλα,γελάμε για πολλά και ονειρευόμαστε και για άλλα…
Εκεί ακολουθούν και 6-8 συνάδελφοι της ίδιας στριφνής ίσως άποψης.
Μερικοί χλιδάτοι του κεντρικού κτηρίου, στους διαδρόμους σιγοψυθιρίζουν ,ότι εκεί είναι η γιάφκα που καταστρώνονται σατανικά σχέδια, για την εξόντωση, της ζωηρής, δεξιάς μεγάλης παράταξης!
Καμιά σχέση φιλαράκια μου, λέω εγώ…
Απλά,προτιμώ το χώρο αυτό, γιατί διαθέτει χαμόγελο ζωντανό και αληθινό!
Οι ιδιοκτήτες είναι μια οικογένεια ευγενέστατων ανθρώπων, από την Αλβανία, που δουλεύουν σχεδόν όλο το 24αωρο με το χαμόγελο και την καλή κουβέντα στο στόμα.
Η γλυκιά λοιπόν, γυναίκα του καφενείου έλειπε για λίγο καιρό, ταξίδι στην Αμερική.
Ήρθε σήμερα.
Με περίμενε με τον καφέ έτοιμο. Χαρήκαμε πολύ όλοι μαζί!
Ανάμεσα στις αγκαλιές τα φιλιά και τα χαμόγελα, ξαφνικά βγάζει από την τσέπη της ένα ζευγάρι πανέμορφα σκουλαρίκια, με πράσινες πετρούλες και χρωματιστές κορδελίτσες,και μου τα προσφέρει...
Τα έφερε από το ταξίδι της, για μένα…
Έμεινα άφωνη…δάκρυσα…
Την ευχαρίστησα κατασυγκινημένη, ήπιαμε τον καφέ μας είπαμε τα δικά μας, μου μίλησε για τα όνειρά της και για το ταξίδι της.
Από εκείνη τη στιγμή, με αγκαλιάζει μια γλυκιά πανέμορφη αύρα και τα ζωντανά όνειρά της ταξιδεύουν τη σκέψη μου!
Σκέπτομαι λοιπόν δυνατά…έως φωναχτά...
Ναι, υποψιασμένοι,καχύποπτοι άνθρωποι, έχετε δίκιο…
Ιδρύω τη γιάφκα των ονείρων…
Ποια είμαι εγώ, που θα διαφωνήσω μαζί σας…
Όνειρα γλυκά!

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Συνεχίζοντας την κουβέντα μας...με ερώτηση..!



Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί, να φτιάχνει στέκια και καταφύγια για την ψυχή μου.
Κι όταν όλα ήταν έτοιμα κι έπρεπε να μπω μέσα να βολευτώ, μου ‘μπαινε ο διάολος και μου την άναβε.
Τι ‘ναι τούτα δω τα σκιάχτρα, μου ‘λεγε. Δεν είναι για σένα η λούφα παιδί μου. Πάλι πλαστογραφίες κάνεις;
Και βροντούσα κι εγώ ένα άει σιχτίρ και τα ‘κανα όλα κεραμιδαριό!
( Απόσπασμα από το τετράδιο της Αλκυόνης Παπαδάκη)



Αφιερωμένο...
Γιά όσους αντέχουν τη βροχή!
Αλλά και για όσους δεν την αντέχουν...
Για όσους τα κάνουν κεραμιδαριό!
Αλλά και για όσους δεν τα κάνουν...
Και για να απαντήσουμε στην εποχή μας,στην εποχή των γκάλοπ...
Παρακαλώ, για τις απόψεις σας στην παρακάτω ερωτησούλα.
Τι λέτε...να αρχίσουμε να λουφάρουμε;

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Όπως και να΄χει η ζωή, ένα πράγμα ξέρω...


Βαρέθηκα ν' ανάβω φωτιές για να ζεσταθούν οι άλλοι και στο τέλος να ξεπαγιάζω εγώ.
Να μοιράζομαι στην καρέκλα μου με τον κάθε κουρασμένο και στο τέλος να στρογγυλοκάθεται αυτός κι εγώ να κουλουριάζομαι στο πάτωμα.
Να σκουπίζω με τα χείλια μου τα δάκρυα των άλλων και τα δικά μου να ξεραίνονται στα μάγουλά μου και να κάνουν κρούστα...
Κουράστηκε η ράχη μου να κουβαλά πληγωμένους.
Στέγνωσε το στόμα μου να τους φωνάζω. Μη σωριάζεστε, ρε ξεφτίλες.
Σταθείτε στα πόδια σας. Μπόρα είναι.
Βγάλτε τις τσίμπλες από τα μάτια σας. Ξημερώνει.

Βαρέθηκα να φτιάχνομαι με τα λάθη μου.
Να φυτεύω βολβούς πάνω σε σωρούς από σκατά.
Να βγάζω αθώους τους ένοχους και να κάθομαι για πάρτη τους στο σκαμνί.

Να μουλιάζω στη βροχή γιατί άνοιξα την ομπρέλα μου να μπουν από κάτω δυο τρεις μουρόχαβλοι που μου φάνηκαν κρυουλιάρηδες.


Πάντως, όπως και να 'χει το ζήτημα, ένα πράγμα ξέρω καλά. Πως γουστάρω πολύ.
Γουστάρω τη φάση και περισσότερο την αντίφαση.
Γουστάρω την τρέλα μου και περισσότερο την τρέλα των άλλων.
Γουστάρω να μυρίζομαι την ανθρωπίλα.
Γουστάρω τ' αγόρια που έχουν κορδέλες στα μαλλιά και στα μάτια ένα ματσάκι μενεξέδες.
Γουστάρω τα κορίτσια που τραγουδούν στις ακρογιαλιές μ' ένα θαλασσοπούλι ανάμεσα στα φρύδια.


Απλά, γουστάρω...να γουστάρετε..!
Έτσι για καλή βδομάδα!

(Αποσπάματα από το βιβλίο,
ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΨΑΘΑΚΙ Αλκυόνη Παπαδάκη)

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Για τα χρωματιστά σεργιάνια μας...















Αφιερωμένο το εργάκι μου, στις πολύχρωμες...πολυταξιδεμένες ψυχές...
Αφιερωμένο στην πολυαγαπημένη μου φίλη,
Μιμή Στρουγκόφ...
Για τα πορτοκαλί... φεγγάρια της ζωής μας...
Για τα μωβ... φεγγάρια της ζωής μας...
Για τις απορίες μας...
Για τις συνομοσίες μας...
Για τις βελούδινες ελπίδες μας...
Για τα ιερά μας "όχι" ...
Για τον πόνο που χαιδέψαμε...
Για τη χαρά που δεν πονέσαμε...
Για το όνειρο...
Κι ας μην είναι όπως πρώτα..!

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Έτσι...για την ιστορία...της ουτοπίας μας..!








Έτσι... για να απλώσουμε το χέρι, τη φωνή, τη ματιά, σε όσους έχουν ανάγκη...

Έτσι...για να κάνουμε λιγότερο σκληρή τη ζωή κάποιων ανθρώπων...!
Έτσι...για την ιστορία..!
Έτσι...για ό,τι πιστέψαμε..!
Έτσι...για την ιστορική μνήμη, της ουτοπίας μας..!
Έτσι... για την ιστορία, του Κώστα Χατζή, που μας συγκλόνισε...!
Και η ζωή συνεχίζεται...
Και τα αιτούμενα... παραμένουν τα ίδια..!
Διατελώ επί του παρόντος, η ειλικρινής και πιστή φίλη σας!
(Φωτογραφίες ,έργα από μουσείο μοντέρνας τέχνης του Λονδίνου)

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Καλό μήνα!




Επιτέλους, αρχίζω να συνέρχομαι...
Το τι έχει συμβεί από την ημέρα του πάρτι των γενεθλίων στο μπλογκόσπιτο, δεν μπορείτε να φανταστείτε φίλοι μου.
Πάνω που το κέφι είχε φτάσει στο καλύτερο σημείο και πήγα να αλλάξω μουσική, έγινε το μοιραίο...
Πάνω κάτω όλα!
Το σπιτάκι άλλαξε μορφή, χρώμα, αναρτήσεις άλλαξαν θέση...
Ένας χαμός και εγώ να προσπαθώ, μάταια...
Σαστισμένη ζήτησα τη βοήθεια της Τζούλιας μας, η οποία λειτουργεί ως 166 του διαδικτύου!
Πάντα καλοσυνάτη, με διάθεση προσφοράς και με τις άριστες γνώσεις, ασχολήθηκε με το θέμα και με το μαγικό ραβδάκι της, κατάφερε να επαναφέρει στη τάξη το μπλογκοσπιτάκι!
Οι απώλειες που είχαμε, από αυτή τη "σκληρή μάχη" με το διαδικτυακό τέρας ήταν να χαθούν τα υπέροχα σχόλια σας.
Προσπάθησα να τα βάλω ξανά με έναν τρόπο, όχι και τόσο καλό, αλλά τα κατάφερα!
Η άλλη αλλαγή, είναι του προτύπου. Απλώθηκε λίγο παραπάνω ο χώρος.
Δεν σας κρύβω, ότι νιώθω λίγο άβολα, αλλά είναι θέμα χρόνου να προσαρμοστώ.
Τώρα λοιπόν, που τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά, ξαναβρήκα τη διάθεσή μου, πήρα το πινελάκι μου και τις μπογιές μου και μέσα από την καρδιά μου, σας αφιερώνω ένα εργάκι μου μαζί με τις ευχές μου, για καλό μήνα!
Η ιδιαιτερότητα που έχει το συγκεκριμένο εργάκι είναι ότι έχει γίνει με κερί.
Δηλαδή με τις σταγόνες ενός αναμμένου κεριού στην περιφορά του πάνω στον καμβά.
Με τον τρόπο που εκείνη τη στιγμή το κέφι, η έμπνευση, η καρδιά, οδηγούν το χέρι!
Τις ευχές μου και τη γλυκιά μου διάθεση, συνοδεύω μουσικά με Sade!