Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

...2010...και ΥΓΕΙΑ...ΡΟΔΙΑ... και...ΜΑΖΙ..!

Πάει ο παλιός ο χρόνος…κατακουρασμένος αποχωρεί…

Αυτός ο χρόνος... σκέφτομαι , είναι αδύναμος...

Μέσα σε 12 μήνες γερνάει και την κοπανάει…

Έχετε ακούσει γέρο…12 μηνών!!!

Είναι ο γεροχρόνος!

Λες να τον κουράζουμε εμείς, με όλα αυτά που ζητάμε…ζητάμε…ξανασκέπτομαι…

Λες να στραβογερνάει από το φέρε…φέρε…όλων μας;

Άσε το τραγουδάκι …

«Γέρε χρόνε φύγε τώρα πάει η δική σου η σειρά…

Ήρθε ο νέος με τα δώρα …»

Δηλαδή τον καθαρίζουμε μια και έξω και τραγουδιστά!

Α…φέτος ,αλλάζω τροπάριο φίλοι μου!

Αναλαμβάνω την προσωπική μου ευθύνη!

Θα ξεκουράσω τον καινούργιο χρόνο!

Θέλω μόνο ένα δώρο από το νέο χρόνο

ΥΓΕΙΑ για όλους μας!

Και αν είμαστε σωστοί και ταπεινοί ας φέρουμε εμείς όλα τα άλλα!

Εμείς οι Άνθρωποι!

Αρκετά με τις παραγγελίες στο χρόνο!

Θυμώνει...μας σιχτιρίζει φεύγοντας και έρχεται ο καινούργιος επηρεασμένος από την αρνητική ενέργεια του αι σιχτιριού...του παλιού...στραβώνει και δεν χαμπαριάζει!

Καταντήσαμε τον καημενούλι το χρόνο ντελίβερι.

Ας φερθούμε τίμια, δίκαια, αγαπημένα, ενωμένα σαν άνθρωποι!

Ας φερθούμε ανθρώπινα!

Μόνο Υγεία φίλε καινούργιε χρόνε…μόνο υγεία!

Αρκεί, είναι το πολυτιμότερο δώρο!

Μη σε ζαλίζουμε με όλα τα άλλα!

Βάζω ρόδια σαν το μπόι μου στη μπλογκογειτονιά!

Και...

Μαζί με την υγεία ,κρεμάω στην πόρτα σας φίλοι μου,

όμορφα ρόδια…και ένα μικρό μπιλιετάκι…που γράφει…

Θα θελα να στην κρύψω ανάμεσα στις χούφτες σου (θυμάσαι το "δαχτυλιδάκι" που παίζαμε παιδιά; )
"Μαζί". "
Μαζί"! Τη λένε τη λεξούλα μου τη μαγική.
Και μη βιαστείς να την πετάξεις. Μπορεί μια μέρα να σου χρειαστεί(Αλκυόνη Παπαδάκη)

Είμαι μαζί σας, στις χαρές και στις λύπες!

Στα εύκολα και στα δύσκολα!

Στα ασήμαντα και στα σπουδαία!

ΜΑΖΙ όλοι οι άνθρωποι,ενωμένοι κάνουν τη χρονιά ομορφότερη!



ΜΑΖΙ...με ΑΓΑΠΗ!!!

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Εδώ είμαι πάλι, πιο ανάλαφρη...

...Λόγω διάρρηξης!

Έχω ελαφρύνει από χρυσαφικά...ρολόγια...και λοιπά...

Το χρυσαφί... υπάρχει μόνο στις ζωγραφιές μου!

Περνάνε οι μέρες φιλαράκια μου!

Τα Χριστούγεννα πέρασαν…

Ήταν περίεργα για μένα αυτά τα Χριστούγεννα μετά τη διάρρηξη του σπιτιού μου.

Νιώθω αμήχανα,άβολα και φοβισμένα μέσα στο σπιτάκι μου, που ήταν μια πολύ ζεστή φωλιά για μένα και τους αγαπημένους μου ανθρώπους.

Τώρα το κοιτάω ύποπτα...

Το απαίσιο είναι, ότι στην προσπάθεια να μπούνε στο σπίτι ,τραυματίστηκαν και υπήρχαν κηλίδες αίματος σε διάφορα σημεία...

Τέλος πάντων, πήραν ότι τους άρεσε από κοσμήματα και ρολόγια, και το κουφό... πήραν και ένα μπουκαλάκι ουίσκι!

Να το πιουν τουλάχιστον στην υγειά μας, καλό θα είναι...

Σήμερα δε, ανακάλυψα ότι λείπει και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια του καλού μου!

Σας το έγραψα και στην προηγούμενη ανάρτησή φίλοι μου, όλα τα κουφά τα τραβάω σα μαγνήτης!

Μπορώ να πω, ότι μου συμπεριφέρθηκαν κυριλέ...

Η αναστάτωση έγινε με σικάτο τρόπο...

Αφού κάποια στιγμή σκέφτηκα. μήπως ήθελαν να κλέψουν εμένα...φρίκαραν που δεν με βρήκαν...πήραν μερικά πράγματα δικά μου για να με θυμούνται, έκοψαν τις φλέβες τους,μέσα στον παραλογισμό τους και για να σβήσουν τον πόνο τους ήπιαν και το ουίσκι!

Τα δε αντρικά παπούτσια, με λύσσα τα εξαφάνισαν...

Πως σας φαίνεται το σεναριάκι μου;

Πέραν της πλάκας, αν ήμουν στο σπίτι, θα τα είχα κακαρώσει...

Ευτυχώς...αποφύγαμε τα χειρότερα...

Τώρα πότε θα το ξεπεράσω, θα δούμε...σκέφτομαι μήπως βάλω συναγερμό...θα ξαναδούμε.

Το μόνο βέβαιο είναι, ότι στο σπίτι μου μόνη μου δεν ξανακοιμάμαι!

Έχω βέβαια και άλλο περιστατικό που συνέβηκε χθες το βράδυ,αλλά θα σας το πω σε επόμενη ανάρτηση γιατί δεν αντέχω να το ξανασκεφτώ σήμερα.

Είπα λοιπόν, να ξεφύγω από την κακοτυχία αυτών των ημερών και να αναρτήσω αυτό το εργάκι μου,που παραπέμπει σε όμορφες μουσικές και ανθισμένα συναισθήματα!

Έτσι για να ξορκίσω την αρνητική ατμόσφαιρα!

Και να χαρούμε όλοι μαζί, με γλυκιά λουλουδιασμένη διάθεση, για τη διάκριση του Τόλη μας,

Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται, με το Κρατικό βραβείο διηγήματος !!!

Μπράβοοοοοοοοοοοο!!!

Ας χαρούμε!

Ας χαρίσουμε στην αγάπη!

Ας κλαίμε!

Ας γελάμε!

Ας έρθουν τα ομορφότερα...είμαστε πανέτοιμοι και τα περιμένουμε!

Καλό Σαββατοκύριακο!


Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Ιστορίες...τέχνης... ζωής και ευχές ψυχής!


Το ξεκίνημα της χθεσινής βραδιάς...
Συναντηθήκαμε οι τρεις φίλες, όλο χαρά...

Μετά από ένα δίωρο...παραμονής στην έκθεση άρχισε το ψάξιμο...

...Των έργων, του φίλου ζωγράφου Ντίνου Παπασπύρου!

...Είδαμε εξαιρετικά έργα...

...Και ο υπέροχος Τέτσης,ήταν εκεί...

...Και σύγχρονες ανθρώπινες μορφές...ήταν εκεί...

...Και σύγχρονοι άνδρες...
...Με τα όλα τους...

...Και ροζ...άνδρες με τα υπάρχοντά τους...κουβάρι...

...Και νοικοκυραίοι, με το καρότσι γεμάτο...

...Και μοντέρνες κούνιες, που νανουρίζουν μωρά μοντέρνων γονιών...

...Και άστεγοι σε βαθύ ύπνο...

...Όλοι ήταν εκεί...κουβαλώντας το μοντέρνο σταυρό τους...με ανατομικό μαξιλάρι...

...Έτσι... όλοι πιασμένοι στα δίχτυα της σύγχρονης κοινωνίας...

...Γίνανε οι ανθρώπινες υπάρξεις, ένα με τα σίδερα...και τα μηχανήματα...


... Απαραίτητα παρόντες...και οι κουκουλοφόροι...οι άγνωστοι γνωστοί ή γνωστοί άγνωστοι...δεν θα τα χαλάσουμε σε αυτό...
Αρκεί να υπάρχουν...

...Και επιτέλους ο σύγχρονος άνθρωπος...μπορεί να διαβάζει...και να μορφώνεται μέχρι παραμορφώσεως..!
Τα καταφέραμε...




...Ας τρέξουμε να το απολαύσουμε...
Η ζωή είναι τέχνη!!!

Και επειδή η τέχνη, όλα τα χωράει...το ίδιο και η ζωή...φίλοι μου,είπα να σας πω , μια αληθινή και πολύ φρέσκια ιστορία…

Δηλαδή, μόλις χθεσινοβραδινή…

Όπως σας ενημέρωσα στην προηγούμενη ανάρτησή μου, χθες ήταν τα εγκαίνια της έκθεσης στην Τεχνόπολη, με τη συμμετοχή δυο έργων, του φίλου Ντίνου Παπασπύρου.

Κλείσαμε λοιπόν, ένα ραντεβού στην είσοδο του χώρου,με τους καλούς φίλους που γνωριστήκαμε διαδικτυακά, Τζούλια, Νίκο και ΙΖΑ .

Το ραντεβού μας ήταν 8 η ώρα.

Ήμασταν εκεί 8 παρά τέταρτο.

Ήδη είχε φτάσει η γλυκύτατη και πεντανόστιμη ΙΖΑ μας.

Μέχρι να χαιρετηθούμε και να πούμε δυο λόγια, καταφθάνει βιαστικός, ο αξιαγάπητος και αθλητικός, Νίκος.

Μας ενημερώνει ότι η Τζούλια είναι ήδη μέσα στην Τεχνόπολη και ότι αυτός θα έρθει σε λίγο.

Συναντιόμαστε με τη γοητευτικότατη και τρυφερότατη Τζούλια,και ξεκινάμε την περιήγηση στους χώρους της έκθεσης.

Τα κτήρια που φιλοξενούσαν τα έργα της έκθεσης, ήταν 6 τον αριθμό.

Είχε πάρα πολύ κόσμο και τα έργα ήταν πάρα, μα πάρα πολλά!

Έργα, Κατασκευές, διάφορες τεχνικές.

Είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η έκθεση.

Στο στήσιμο βέβαια, κατά την ταπεινή μου άποψη έπασχε, αλλά μη βγάλω γκρίνιες…

Με στεναχώρησε βέβαια το γεγονός, ότι είδα έργα σχεδόν πεταμένα στο πάτωμα, αλλά μη ξαναβγάλω γκρίνιες…

Πολύ νωρίς καταλάβαμε, ότι έπρεπε να ξαναεπισκεφτούμε την έκθεση ,άλλη μέρα για να τη δούμε με περισσότερη άνεση και προσοχή.

Ωστόσο, είχαμε λαχτάρα να δούμε τα έργα του Ντίνου.

Επισκεφτήκαμε όλα τα κτίρια…

Πουθενά οι ζωγραφιές του Ντίνου…

Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε…

Είπαμε λοιπόν, να χωριστούμε και να ξαναψάξουμε…

Ξαναψάξαμε…

Τίποτα…

Απογοήτευση…

Από μια μικρή σύσκεψη του ποδιού, αποφασίσαμε να πλησιάσουμε κάποια κυρία που κράταγε το βιβλίο με τα έργα της έκθεσης, για να βεβαιωθούμε ότι τα έργα υπήρχαν…

Περιττό να σας πω, ότι για να αγοράσεις το βιβλίο της έκθεσης έπρεπε να περιμένεις απίστευτη ουρά!

Είπαμε την επόμενη φορά θα το κάνουμε …

Εδώ εκτίμησα τους Ελληνάρες…που αποδείξανε, ότι αν γουστάρουνε... για την τέχνη ,μεταμορφώνονται σε Ευρωπαίους άνετα…και κυριλέ!

Πλησιάζω την κυρία λοιπόν, που είχε την υπομονή να αγοράσει το βιβλίο και με όση ευγένεια διαθέτω, της ζητάω να ρίξω μια ματιά…

Δεν σας κρύβω ότι ψιλοφοβόμουνα κιόλας, γιατί καμιά φορά οι παρακουλτουριάρηδες αν τους ζητήσει κάτι…χάνουν αμέσως την υπομονή τους και τσιγκουνεύονται…γενικώς…αλλά και ειδικώς…

Ευτυχώς, πέσαμε σε ανοιχτόκαρδη κυρία και μου το επιτρέπει.

Βλέπουμε το έργο του Ντίνου και ησυχάσαμε.

Της εξηγώ τι έχουμε πάθει, μου λέει ότι θυμάται ότι είδε κάπου το έργο, αλλά δεν θυμόταν την αίθουσα.

Χαρήκαμε διπλά που της είχε μείνει το έργο…

Ακούς Ντίνο μου;

Γίνεται επί τόπου, άλλη σύσκεψη και βγαίνει νέα απόφαση!

Αποφασίζουμε να πάμε να ρωτήσουμε στο σημείο πώλησης των βιβλίων μήπως γνωρίζουν…

Προσπερνάω την ουρά με χάρη ,λέγοντας, ότι θα κάνω μόνο μια ερώτηση…το ανέχονται εχθρικά!

Τελικά οι υπεύθυνοι, δεν είχαν ιδέα…

Πίκρα…

Η ώρα είχε πάει 10.30 και η απογοήτευσή είχε πλέον ζωγραφιστεί στα πρόσωπά μας, η δε κούραση εγκαταστάθηκε για τα καλά στα ποδαράκια μας !

Τελικά, οι τρεις κυρίες ,αποφασίσαμε να πάρουμε μια ανάσα στο καφέ που υπήρχε μέσα στο χώρο.

Τα αγόρια της παρέας, ως γνήσιοι τζέντλεμαν θα ρίχνανε μια τελευταία ματιά…στους χώρους.

Στο καφέ δυστυχώς, δεν υπήρχε τραπέζι ελεύθερο…ήταν η μέρα, σας λέω κάπως…πιστέψτε με…

Βγήκαμε έξω από το χώρο και κατευθυνθήκαμε στην πλατεία στον Κεραμεικό.

Βρήκαμε ένα όμορφο μπαράκι μετά από υπόδειξη της ΙΖΑΣ.

Εγώ επηρεασμένη από τις διάφορες προχώ…κατασκευές, ότι έβλεπα που δεν κουνιόταν, νόμιζα ότι ήταν τέχνη!

Καθίσαμε ,παραγγείλαμε τα ποτάκια μας και χαλαρώσαμε .

Σε λίγο χτυπάει το τηλέφωνο μου και με χαρά ο καλός μου, με ενημερώνει ότι βρήκε τα έργα του Ντίνου!!!

Ήταν σε αίθουσα που είχαμε επισκεφθεί, αλλά δεν είχαμε δει ότι είχε και υπόγειο…

Στην αίθουσα Δ10 στο υπόγειο, ήταν η ζωγραφιές του Ντίνου.

Ο καλός μου, ενθουσιασμένος ,τα φωτογραφίζει …

Έρχονται,στο μπαράκι και οι άνδρες/τζέντλεμαν, περνάμε πολύ ευχάριστα ,πίνουμε το ποτάκι μας και αποφασίζουμε να γυρίσουμε πίσω στην έκθεση.

Χαλαροί και ευχαριστημένοι τα τρία ζευγάρια, διασχίζαμε την πλατεία …

Εκεί φίλοι μου, συνέβη το μοιραίο…

Ξαφνικά, ενώ περπατάω αμέριμνη , νιώθω ένα δυνατό χτύπημα και αισθάνομαι το Νίκο να τρέχει δίπλα μου…

Κάνω δυο τρικλοστροφές γύρω απ΄τον ευατό μου και πέφτω στην προστατευτική αγκαλιά του Νίκου !

Του Νίκου του Σωτήρα μου!!!

Φίλοι μου, τι είχε συμβεί…Στην πλατεία κάποιοι νεαροί, έκαναν σκέιτμπορντ…

Ένα αγόρι, πάνω στην προσπάθειά του να εντυπωσιάσει , χάνει τον έλεγχο και πέφτει με δύναμη πάνω μου…

Μιλάμε για πολύ δύναμη…

Όταν τρακάρεις όμως με τα νιάτα, απαγορεύεται να θυμώσεις…

Ζητάει συγνώμη… ο νεαρός

Του απαντώ, χαρά μου, που με ταρακούνησε τόσο αθλητικά και νεανικά ,του εύχομαι καλά Χριστούγεννα… και παρακαλώ από μέσα μου, να μην υπάρξει άλλο θύμα, της βελτιωμένης φιγούρας του!

Συνέρχομαι…γελάμε… και προχωράμε για την έκθεση…

Ανάμεσα στα γέλια συνειδητοποιώ, πόσο εύκολο είναι να τσακιστεί ένας άνθρωπος, στο πουθενά…στο ίσιωμα…και για την τέχνη, μέσω αθλητικών δραστηριοτήτων, άλλων!

Αχ…αν έχεις τύχη διάβαινε …μονολογώ…

Τα πλευράκια μου μεταξύ μας, ψιλοπονάνε ακόμα…

Αρχίσαμε τα καλαμπούρια με την όμορφη παρέα .

Το πήρα στην πλάκα και καμάρωνα για τον αθλητικό τρόπο που θα τσακιζόμουν…

Το βρήκα, σε πλήρη αρμονία με το θέμα, της ζωγραφιάς του Ντίνου.

Τένις.. Σκέιτμπορντ…αθλητικής προέλευσης και τα δυο…

Ακούς Ντίνο μου…

Χαμογελαστοί φτάσαμε πάλι στην έκθεση.

Τρεχάτοι κατευθυνόμαστε στο κτήριο Δ 10, που ήταν τα έργα αλλά, μόλις έκλεινε…

Κοιταζόμαστε…μας πιάνουν τα γέλια και επειδή αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις…φίλοι μου,

Πάθαμε και μάθαμε…

Ακόμα και οι φωτογραφίες...δεν ήθελαν να βγούν καλές!

Σας ενημερώνω λοιπόν, ότι τα εγκαίνια της έκθεσης δεν έγιναν χθες όπως ήταν προγραμματισμένα, λόγω θανάτου του σπουδαίου ζωγράφου Γιάννη Μόραλη.

Τα έργα του Ντίνου Παπασπύρου, βρίσκονται στο κτήριο Δ10 στο υπόγειο.

Προσοχή στην πλατεία με τους νεαρούς σκέιτερς.

Όταν στην οργάνωση μπλέκονται πολλοί…τα προβληματάκια δε λείπουνε…

Αλλά χαλάλι της τέχνης!

Χαλαρά αντιμετωπίζονται!

Φυσικά θα ξαναπάω στη έκθεση, θέλω να σταθώ, στα σημαντικά της έργα.

Επιτέλους ήρθε το τέλος, της μικρής αυτής ανάρτησης!

Ήρθε η στιγμή να αφήσω, σε τούτη εδώ τη γειτονιά , που την ομορφαίνετε με τη θετική σας ενέργεια και την ξεχωριστή αύρα σας, τις ομορφότερες ευχές μου, μέσα από την καρδιά μου, σε κάθε έναν ξεχωριστά για,

Όμορφα Χριστούγεννα με υγεία, αγάπη, χαμόγελα και ζεστές στιγμές!!!


Και…μη ζορίζεστε…μόνο σκάστε ένα χαμόγελο και παραπλανήστε τις άχαρες πλευρές της ζωής!


Έτσι…με χάρη...χιούμορ και ομορφιά!


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΓΕΡΑ !






Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Ό Άνθρωπος... δημιουργός και αποδέκτης της τέχνης...


Μια μοναδική έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και διακοσμητικής με θέμα:
" Η Ανθρώπινη μορφή στην Τέχνη"
παρουσιάζουν ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων, η "Τεχνόπολις" και το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε.Τ.Ε.)
Τα εγκαίνια της έκθεσης, θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου
Η διάρκεια της έκθεσης είναι έως 24 Ιανουαρίου του
2010.
Χώρος 'Τεχνόπολις" του Δήμου Αθηναίων(Πειραιώς 100-Γκάζι)

Είναι μια έκθεση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αυτό όμως που με κάνει να επισκεφθώ με ιδιαίτερη χαρά, αυτή την έκθεση φίλοι μου, είναι το γεγονός ότι θα συμμετέχει με δυο ζωγραφιές ο υπέροχος φίλος,
Ντίνος Παπασπύρου!

Ο όμορφος ζωγράφος από την όμορφη Θεσσαλονίκη!
Οι περισσότεροι διαδικτυακοί φίλοι, γνωρίζετε το ιστολόγιο του, dinos art
Όσοι φίλοι δεν το έχετε επισκεφθεί σας το προτείνω, με ένα κλικ, θα μεταφερθείτε...
σε ένα διαδικτυακό χώρο, που συναντιέται η ζωή με τη ζωή!
Συναντιέται η ανάμνηση...η δημιουργία...η καλαισθησία...η δύναμη της ψυχής... η αγάπη...με γνήσιο και άμεσο τρόπο, με τον άνθρωπο και μόνο μ΄αυτόν!
Χωρίς φλυαρίες και περιττά στολίδια,χωρίς φτιασιδώματα...
Ανθρώπινες στιγμές, μνήμες, τοπία, αγώνες, γυναίκες, πόθοι, πάθη, γίνονται ζωγραφιές...
Συναντιόνται με το χρώμα, το φώς, κεντώντας τη μορφή και το σχήμα...
Και η Θεσσαλονίκη παντού...με τα ωραία της και τα μοιραία της!
Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη τεχνική (πουαντιγισμός), που επηρέασε το Ντίνο είναι ίσως, η μόνη που αποπνέει τόσο ενωτική διάθεση στη ζωγραφική.
Ανακάλυψα το Ντίνο, μέσα από το πανέμορφο Λιβάδι που ονειρεύεται...
του ποιητή μας, Τόλη Νικηφόρου
Τόλη σε ευχαριστώ!

Χωρίς να έχουμε γνωριστεί από κοντά , σας νιώθω φίλους μου, σαν να γνωριζόμαστε χρόνια...
Με συγκινεί αυτό ιδιαίτερα!
Όσοι φίλοι μένετε στην Αθήνα, σας προσκαλώ σε αυτή την έκθεση,για να απολαύσουμε από κοντά, τις δημιουργίες του Ντίνου και επιτέλους να γνωριστούμε από κοντά!
Μέχρι τότε, απολαύστε ένα μικρό δείγμα από τις πανέμορφες ζωγραφιές του Ντίνου, μαζί με τις ευχές μου για ένα όμορφο και ανθρώπινο Σαββατοκύριακο!


Λατρεύω τη Θεσσαλονίκη!
Στην υγειά των ωραίων ανθρώπων της!!!

Και κάτι που δυστυχώς, δεν μας τιμά...γιατί υπάρχουν και οι άλλοι...
Οι... όχι ωραίοι άνθρωποι!
Φίλοι μου, κλείνοντας θέλω να σας ενημερώσω για πρόβλημα σχολείου, που έμαθα σήμερα, αμέσως μετά τη δημοσίευση της ανάρτησής μου, και αφορά στο
3 Γυμνάσιο Ν. Φιλαδέλφειας και τη φίλη μας Νέλλη, στο ιστολόγιο
nelly΄s Κι αυτά κι εκείνα
Στη δεξιά στήλη του ιστολογίου μου ,έχω αναδημοσιεύσει την επιστολή διαμαρτυρίας.
Παρακαλώ για την προσοχή σας...
Είναι απίστευτο και όμως αληθινό!
Σας ευχαριστώ!

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Υπάρχουμε...


Γυναίκα...

Yπήρξες…

κόκκινο φιλί

εαρινή ανάσα

κρυστάλλινη πηγή

σμιλεμένο κορμί

από χειλιών σεργιάνια λατρεμένα


Αγέρωχα αγκαλιάζεις τις ζωές σου

Δεν κρύβεσαι από καμιά

Λαμποκοπάς ... δεν παύεις να δημιουργείς χρωματιστές ελπίδες


Γυναίκα...

Υπάρχεις…

Λικνίζεσαι στη σκέψη του
ξέγνοιαστη και περήφανη να είσαι...




Σε όλες τις γυναίκες, αφιερωμένο το εργάκι μου και οι σκέψεις μου...

Υπάρχουμε...πάντα!
Αρκεί να το πιστεύουμε... να το επιθυμούμε...να το θυμόμαστε!
Καλή βδομάδα!


Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Μια ιστορία θα σας πώ...

Είναι μια ιστορία...
Μια αληθινή ιστορία λένε...
Μου την έστειλε,με e-mail ένα τρυφερό και καλό φιλαράκι.
Από που...Τόλη και Ντίνο μου;
Φυσικά απ΄τη Θεσσαλονίκη!!!

Είναι μια ιστορία που λίγοι τη γνωρίζουν...
Έστω και αν δεν έχεις πάει στην Ισπανία, θα πρέπει να έχεις ακούσει, για την αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ Καταλανών και Μαδριλένων. Κι’ αυτό γιατί οι Καταλανοί παλεύουν για την αυτονομία τους, σε μία Ισπανία ελεγχόμενη από τη Μαδρίτη!
Λοιπόν… ο PLÁCIDO DOMINGO είναι Μαδριλένος και ο JOSÉ CARRERA είναι Καταλανός. Για πολιτικές διαφορές το 1984, ο CARRERA και ο DOMINGO έγιναν εχθροί!
Πάντα στις συναυλίες που τους καλούσαν να τραγουδήσουν, σε οποιοδήποτε μέρος της γης, έβαζαν και οι δύο στα συμβόλαιά τους σαν όρο απαράβατο, ότι δεν θα τραγουδήσουν, αν ο αντίπαλός ήταν καλεσμένος!
Το 1978 παρουσιάστηκε στον KARRERAS ένας εχθρός πολύ πιο ισχυρός από τον PLACIDO DOMINGO. Σε κάποιες εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε ότι είχε.. ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ!
Η πάλη ενάντια στον καρκίνο ήταν πολύ δύσκολη. Οι μακροχρόνιες θεραπείες, η μεταμόσχευση νωτιαίου μυελού και οι συνεχείς αλλαγές του αίματός του,τον υποχρέωναν να ταξιδεύει κάθε μήνα στην Αμερική.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, του ήταν αδύνατον να δουλέψει. Και παρ’ όλο που είχε μια μεγάλη περιουσία, όλα αυτά τα τεράστια έξοδα, τον έφεραν σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση!
Όταν πια δεν είχε άλλα χρήματα, κάποιος φίλος του τον πληροφόρησε, ότι πρόσφατα στη Μαδρίτη δημιουργήθηκε ένα ίδρυμα, που θεράπευε δωρεάν αρρώστους με λευχαιμία. Χάρη στην φροντίδα του ιδρύματος “FORMOZA”, ο KARRERA νίκησε την ασθένειά του
και άρχισε να ξανατραγουδάει!!!
Αυτό του έφερε πάλι πολλά κέρδη, όπως άλλωστε το άξιζε και αποφάσισε να γίνει δωρητής του ιδρύματος! Όταν διάβασε το καταστατικό, είδε με έκπληξη, ότι ιδρυτής και πρόεδρος του ιδρύματος ήταν ο PLACIDO DOMINGO!!!
Γρήγορα ανακάλυψε, ότι ο DOMINGO είχε δημιουργήσει αυτό το ίδρυμα για να τον βοηθήσει και είχε ζητήσει να μη το μάθει Ο KARRERA και νοιώσει ταπεινωμένος που θα αναγκαζόταν
να δεχθεί την βοήθεια του εχθρού του!
Το πιο συγκινητικό όμως, ήταν η συνάντηση αυτών των δύο μεγάλων καλλιτεχνών!
Κατά την διάρκεια μιας συναυλίας του PLACIDO DOMINGO στην Μαδρίτη, o JOZE KARRERAS ξάφνιασε τους πάντες.
Διακόπτοντας την συναυλία ανέβηκε στη σκηνή, γονάτισε ταπεινά μπροστά στα πόδια του “εχθρού” του, του ζήτησε συγνώμη και τον ευχαρίστησε δημόσια για το καλό που του έκανε!
Ο PLACIDO DOMINGO, τον βοήθησε να σηκωθεί και με μία ζεστή αγκαλιά, ξεκίνησαν μια δυνατή και τρυφερή φιλία!!!
Μετά από καιρό, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον DOMINGO:
«Γιατί δημιουργήσατε το ίδρυμα “FORMOZA”, αφού το ξέρατε καλά, ότι εκτός που θα βοηθούσατε έναν εχθρό σας, θα δίνατε τη δυνατότητα σε έναν αντίπαλο, να σας ανταγωνίζεται;»
Η απάντηση του ήταν σύντομη και καθοριστική!
“Γιατί ήταν άδικο να χαθεί μια φωνή σαν τη δική του!!!!”

Ο καιρός είναι απόλυτα χειμωνιάτικος φίλοι μου.
Θέλει καλή παρέα,όμορφες ιστορίες,ζεστή ατμόσφαιρα, μουσική, λίγο κρασάκι

και το Σαββατοκύριακο γίνεται ομορφότερο!
Στην υγειά, ενός όμορφου χειμωνιάτικου Σαββατοκύριακου!

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Ζωντανή και ανήσυχη...

...Πόλη το Βερολίνο...
...Αναζητάει την ταυτότητά της...


...Αγγίζοντας τα όρια της τέχνης ...


...Αν υπάρχουν...με καινούργιες ιδέες...


... Με αμφισβήτηση των καθιερωμένων τάσεων και στυλ...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

...7 σημεία θα σας πω...για να γνωρίσουμε τον ανθεκτικό...

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τα χτυπήματα και τις απογοητεύσεις της ζωής, αλλά μπορούμε να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά και να τα ξεπερνάμε όσο γίνεται πιο ήπια. Μακροχρόνιες έρευνες δυο γνωστών Αμερικανών επιστημόνων, του ψυχίατρου Steven Wolin και της ψυχολόγου συζύγου του, Sybil Wolin, αποκαλύπτουν επτά χαρακτηριστικά που μοιράζονται οι άνθρωποι που είναι πιο ανθεκτικοί μπροστά σε κρίσιμα γεγονότα.


Τα 7 κοινά των συναισθηματικά ανθεκτικών ανθρώπων είναι:
1. Διορατικότητα

Η διορατικότητα, η ικανότητα δηλαδή να βλέπουμε μπροστά από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στο παρόν, είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την ανάπτυξη της συναισθηματικής ανθεκτικότητας. Για να βελτιώσεις τη διορατικότητά σου:
• Φέρε στο μυαλό σου ένα πρόβλημα, προσωπικό ή εργασιακό, και εξέτασε το μπαίνοντας στη θέση των άλλων ατόμων που εμπλέκονται σε αυτό. Σκέψου κατά πόσο οι δικές τους προοπτικές διαφέρουν από τις δικές σου και πώς αυτό αλλάζει την αρχική σου αντίληψη για το πρόβλημα.
• Γύρισε σε κάποια δύσκολη περίοδο που κατόρθωσες να ξεπεράσεις στο παρελθόν. Αναγνώρισε στον εαυτό σου τη δύναμη να διαχειριστεί σωστά την κατάσταση. Επαναπροσδιορίζοντας το ρόλο σου και βλέποντας τις ενέργειές σου κάτω από ένα θετικό πρίσμα, χτίζεις την αυτοεκτίμησή, η οποία αυξάνει την ανθεκτικότητά σου σε διάφορες δύσκολες καταστάσεις.
• Διδάξου από τις εμπειρίες. Επανάλαβε ό,τι λειτούργησε στο παρελθόν και μην ξανακάνεις τα ίδια λάθη. Ξεκαθάρισε τι μαθήματα πήρες και εφάρμοσέ τα σε παρόμοιες καταστάσεις.
2. Ανεξαρτησία
Η ανεξαρτησία είναι η φυσική και συναισθηματική ικανότητα να απομακρύνουμε τον εαυτό μας από μια δυνητικά καταστροφική κατάσταση, όπως μια προβληματική πατρική οικογένεια ή μια κακή σχέση. Είναι επίσης η ικανότητα να αποκτήσουμε ανεξαρτησία σκέψης, έξω από το προβληματικό πλαίσιο. Με την ανεξαρτησία έρχεται η κατανόηση ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά των άλλων παρά μόνο για τη δική μας. Είσαι ανεξάρτητη; Σκέψου:
• 'Οταν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου, από πόσους ανθρώπους μπορείς να ζητήσεις υποστήριξη;
• Είσαι ικανή να δημιουργήσεις νέες σχέσεις στο κοινωνικό και το εργασιακό σου περιβάλλον;
3. Προσφορά
Η προσφορά βοήθειας προς το συνάνθρωπο είναι μια ισχυρή άμυνα απέναντι στο αίσθημα χαμηλής αξίας. «Η βοήθεια προς τους άλλους είναι μια θετική εμπειρία που μας κάνει να νιώθουμε καλοί άνθρωποι και μας βοηθά να ξεπεράσουμε το αίσθημα αναξιότητας που πιθανόν κρύβουμε μέσα μας», λέει η Wolin. Αν νιώθεις ότι δεν υπάρχει νόημα στις σχέσεις και τη δουλειά σου, προσπάθησε να σκεφτείς:
• Τις αξίες σου. Ποιές είναι και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στη δουλειά και στις σχέσεις σου;
• Τρόπους να συμμετέχεις σε δραστηριότητες όπου μπορείς να προσφέρεις. Εντάξου σε ομάδες με τις οποίες μοιράζεσαι τα ίδια ενδιαφέροντα ή σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Η συνεργασία με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες αξίες με τις δικές σου θα δώσει μεγαλύτερο νόημα στις εμπειρίες που αποκτάς.


4. Δημιουργικότητα
Η έκφραση του εαυτού μας μέσω μιας δημιουργικής διαδικασίας είναι ένα σημαντικό όπλο για τη συναισθηματική επιβίωση. Οι άνθρωποι είναι δημιουργικοί για διάφορους λόγους, αλλά στην προκειμένη περίπτωση μας ενδιαφέρει ο τρόπος που η δημιουργικότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη της ανθεκτικότητας. Η δημιουργικότητα δεν είναι απαραίτητο να εκφράζεται δημόσια. Μπορεί να είναι ένας πολύ προσωπικός τρόπος για να εκφράσουμε μια δυσάρεστη εμπειρία μέσω της συγγραφής ή της ζωγραφικής. «Είναι ένας τρόπος να βάλουμε όρια σε μια εμπειρία. Από τη στιγμή που θα δώσουμε ένα όνομα στο τέρας, δεν θα είναι πια τόσο τρομακτικό», τονίζει η Wolin. Βρες χρόνο για να είσαι δημιουργική:
• Παρακολούθησε ένα δημιουργικό σεμινάριο, είτε πρόκειται για ζωγραφική, φωτογραφία ή μαγειρική.
• Σταμάτα να ακούς αυτή την ενοχλητική φωνή μέσα στο κεφάλι που σου λέει ότι δεν θα τα πας καλά. Και να αποτύχεις τι πειράζει;
5. Πρωτοβουλία
Το να έχουμε στα χέρια μας τον έλεγχο της ζωής μας είναι κάτι βασικό για τη συναισθηματική ευεξία. Μπορούμε να κερδίσουμε τον έλεγχο παίρνοντας πρωτοβουλίες και λύνοντας τα προβλήματα μόνοι μας. Αυτό είναι πιο εύκολο όταν πιστεύουμε ότι κάθε θετικό αποτέλεσμα εξαρτάται από τη δική μας προσπάθεια. Εσύ πού αποδίδεις τα θετικά γεγονότα της ζωής σου; Σκέψου: αν ένα πρόβλημα έχει θετική έκβαση, τείνεις να πιστεύεις ότι αυτό οφείλεται:
• Στην τύχη;
• Σε κάποιο άλλο άτομο;
• Στη δική σου σκληρή δουλειά και την αποφασιστικότητα;
Αν θεωρείς ότι οι αποτυχίες σου οφείλονται σε εσένα και οι επιτυχίες στην τύχη ή σε άλλους παράγοντες, τότε πρέπει να αλλάξεις τρόπο σκέψης.

6. Δυνατές σχέσεις
Οι υγιείς, ισχυροί ανθρώπινοι δεσμοί ενισχύουν την ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής. Έχει αποδειχτεί σε πολλές έρευνες ότι τα επίπεδα ικανοποίησης από τις σχέσεις μας επηρεάζουν βαθιά την υγεία και την ευεξία μας. Οι δυνατές σχέσεις μπορούν επίσης να ικανοποιήσουν την ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου και να ξεπεράσουμε το φόβο της μοναξιάς, αίσθηση που μπορεί να μας κάνει πιο δυνατούς σε δύσκολους καιρούς.
• Χτίσε δυνατές, θετικές σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους σου, που μπορούν να σε ακούσουν και να σου προσφέρουν στήριξη.
• Φρόντισε τις κοντινές σου σχέσεις και δημιούργησε νέες.
• Μείνε μακριά από τοξικές σχέσεις που σου κάνουν κακό και μπορεί να σε κάνουν να υποφέρεις.
7. Χιούμορ
Το χιούμορ είναι ένας καταπληκτικός τρόπος για να καταπολεμήσουμε το στρες και γι αυτό η ικανότητα να μετατρέπουμε τον πόνο σε κωμωδία είναι προστατευτική για τη συναισθηματική μας υγεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι αρνούμαστε τα δυσάρεστα γεγονότα. Αντίθετα, μάλιστα, το χιούμορ βοηθά να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και επιτρέπει να αναλύσουμε την κατάσταση και να μάθουμε από αυτή. Αν δεν βρίσκεις τη χιουμοριστική πλευρά στην κατάστασή σου, στρέψου σε άλλες πηγές γέλιου, όπως ένα αστείο βιβλίο ή μια ταινία. Βρες αυτό που σε κάνει να γελάς και να το κάνεις συχνά.


Σας κούρασα λίγο, αλλά δεν θέλω γκρινίτσες...
Είναι απαραίτητη η αύξηση της συναισθηματικής μας αντοχής...μην το ξεχνάμε...
Καλή βδομάδα!

(Πηγή e-go/Αλεξία Καλογεροπούλου)

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Συγνώμη...Αλέξανδρε...

Ανάποδοι καιροί...

Ανάποδοι καιροί...

απλώθηκε η πόλη στον ουρανό

γέμισε βιτρίνες το φεγγάρι

προδόθηκαν τα σύννεφα

Βρέχει θλίψη…


Ανάποδοι καιροί...

η νιότη κρύβεται απ΄την ελπίδα

μάτωσε η θάλασσα απ΄τη στεριά

κομμένες ανάσες, γίνονται συνθήματα στον ουρανό

Βρέχει φωτιά…


Ανάποδοι καιροί...

γέμισαν οι σύριγγες ζωή

αόρατες κλωστές υφαίνουν δίχτυα

για όνειρα και οι ψυχές παγώνουν

Βρέχει μοναξιά…


Ανάποδοι καιροί…

χάθηκαν οι σκέψεις στου μυαλού τις χαράδρες

Μη γελάς…μπορεί η χαρά να σε προδώσει

Βρέχει δάκρυα…

Βρέχει κόκκινα δάκρυα...

Άνθρωπε...μεγάλε άνθρωπε...

Αντέχεις να κρύβεις ότι υπήρξες..;

Ζωή...ακούς..;


6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ και σήμερα…

Και βρέχει…Αλέξανδρε,

Βρέχει θλίψη...

Βρέχει φωτιά...

Βρέχει μοναξιά...

Βρέχει δάκρυα...

Κόκκινα δάκρυα ...

Κόκκινα δάκρυα για σένα Αλέξανδρε,

Διαβάζω το σύνθημα σου...στον ουρανό,

Ζω…και σας λυπάμαι…

Γράφεις…από ψηλά, από πολύ ψηλά…

Εμείς, είμαστε χαμηλά...πολύ χαμηλά...

Όσοι σε διαβάζουμε... παγώνουμε...

Είμαστε εμείς, που κάποτε τραγουδάγαμε…συνθήματα...

«Η γενιά μας έχει τόση ομορφιά,
Η χαρά μας δεν μετριέται με λεφτά
Τα παιδιά μας όπλα δεν θα πιάσουνε
Στη γενιά μας ό, τι άδικο θ΄ αλλάξουμε»…

Και τραγουδάγαμε... Άνθρωπε αγάπα...






Αλέξανδρε,η γενιά μου...
σου οφείλει ένα τεράστιο συγνώμη,
Γιατί δεν υπάρχει... όπως το εννούσε τότε...
Ξεπούλησε...μεγάλωσε...και διάλεξε ένα αναπαυτικό τριθέσιο καναπέ, για να βλέπει άνετα από την τηλεόραση τη δολοφονία σου...
Είσαι Άγγελος Αλέξανδρε, για αυτό μας λυπάσαι...
Αν ήσουν σαν αυτούς... της γενιάς μας, θα μας σκότωνες...
Συγνώμη...
(Το κείμενο "Ανάποδοι καιροί" και το έργο, έγιναν το Δεκέμβρη του 2008)