Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Παίρνω την ομπρέλα μου και πετάω...

Έτσι νιώθω...Παίρνω την ομπρέλα μου και πετάω...


Μου λείπετε...
Δεν έχω το χρόνο να σας επισκέπτομαι όσο και όπως θέλω...
Η καθημερινότητά μου γίνεται συχνά σκληρή...
Επιλογή μου...
Είναι φορές που λυγίζω...
Είναι φορές που νιώθω φτερά στα πόδια μου...
Είναι φορές που νιώθω, ότι όσο πλησιάζεις το θηρίο αυτό γίνεται μικρότερο και φορές που όσο το πλησιάζεις γιγαντώνεται..
Ευτυχώς με βοηθάει ο καιρός...

Είμαι άνθρωπος της βροχής...και όχι της λάσπης..!

Με βοηθάνε και τα λόγια του Ουμπέρτο Εκο περί Δημοκρατίας...
"Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει.
Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο"

Παίρνω την ομπρέλα μου λοιπόν,όχι για να προφυλαχτώ από τη βροχή, μ΄αρέσει να βρέχομαι...
Παίρνω την ομπρέλα μου και πετάω...έτσι για να προστατεύσω τη Δημοκρατία!
Φιλαράκια μου, σας δίνω ένα φιλί και σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο!

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Μουσικό διάλειμμα!

Το αφιερώνω σε όλους σας με αγάπη!
Δεν σας ξεχνώ!
Οι άνεμοι ας αλλάξουν ό,τι μας μικραίνει την ψυχή!



Να περνάτε με παρέα, αγάπη και μουσική τα δύσκολα!
Γίνονται πιο εύκολα!
Ένα μουσικό διάλειμμα μας ταξιδεύει...ευχάριστα!

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

...Επιτρέψτε τε μου να συνεχίσω...


Συνεχίζω φιλαράκια μου, να μοιράζομαι μαζί σας όλη τη διαδρομή μου...όλο το όνειρό μου... όλη την ιερή τρέλα μου!
Απλά και ειλικρινά όπως έχω μάθει!
Αποκαλύπτομαι...έτσι έμαθα και είναι αργά για να μάθω να υποκρίνομαι!
Αρνούμαι!
Ό,τι δηλώνω είναι η διαδρομή της ζωής μου, έτσι είμαι και έτσι πράττω!
Και το επικοινωνώ!

Φίλες και Φίλοι,
H νέα πραγματικότητα έκανε την καθημερινότητά μας σχεδόν εφιαλτική, γεμάτη ανασφάλεια , φόβο ,απομόνωση!
Αισθανόμαστε όλοι την ίδια αγωνία και την ίδια αγανάκτηση.
Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου, θα γίνουν μέσα σε ένα βαρύ κλίμα που περιέχει πολλά γιατί;
Σε αυτή την πρωτόγνωρη συγκυρία ,πιστεύω , ότι είναι η κατάλληλη ώρα να συγκροτηθεί ένα κοινωνικό μέτωπο, με τη συμμετοχή όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, με όλους τους πολίτες που βλέπουν μέρα με τη μέρα να γκρεμίζονται οι κατακτήσεις τους και να υπονομεύεται το μέλλον, τόσο το δικό τους , κυρίως όμως, των παιδιών τους.
Οι ανάγκες των καιρών μας επιβάλλουν τη συμμετοχή μας, για να διεκδικήσουμε ό,τι μας στερούν και ό,τι μας αξίζει!
Και δυστυχώς αυτά που μας στέρησαν, ΔΝΤ και κυβέρνηση, είναι πολλά και ο κίνδυνος για ακόμη περισσότερα ελλοχεύει. Την ίδια ώρα, που αυτοί που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση- και Κύριος οίδε- για πόσο ακόμη, δεν λογοδοτούν σε κανέναν!

Στη ζωή μου έκανα πάντα αυτό που μου υπαγόρευε το συναίσθημά μου και η συνείδησή μου. Συμμετείχα και συμμετέχω στα κοινά της Ηλιούπολης, της πόλης που ζω εδώ και πενήντα χρόνια. Προσέφερα με όλες τις δυνάμεις μου, πάντα από θέσεις μη αμειβόμενες, πιστεύοντας ότι η προσφορά και η συμμετοχή δεν ανταλλάσσονται με κάτι.
Από την επαγγελματική μου ενασχόληση στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων- μια διαδρομή τριάντα χρόνων- απόκτησα μια συνολική εικόνα για τις ανάγκες των Δήμων, τα προβλήματα της εκπαίδευσης, τις ανάγκες της νέας γενιάς.
Και ναι, ακολούθησα για πολλά χρόνια το όραμα της 3ης του Σεπτέμβρη, πίστεψα και αγωνίστηκα , πληγώθηκα και συνέχισα να αγωνίζομαι ,ακόμα και όταν ξεθώριαζε το όραμα, προσπαθούσα…
Προσπαθούσα, μέχρι που εξαντλήθηκαν όλα τα χρώματα της συναισθηματικής μου παλέτας.
Σήμερα , εγώ, συνεχίζω να πιστεύω στη δίκαιη κοινωνία και στην προτεραιότητα του πολίτη!
Συνεχίζω να θέλω ίσες ευκαιρίες για όλους!
Συνεχίζω να σέβομαι τη διαφορετικότητα!
Συνεχίζω να πιστεύω στον Άνθρωπο!
Κάποιοι άλλοι όμως;
Για μένα, η σημερινή πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν έχει μνήμη και δεξιοχορεύει με φιλελεύθερες φιγούρες, στους ξέφρενους ρυθμούς του μνημονίου! Και όπως όλα δείχνουν, οι χοροί θα κρατήσουν! Χωρίς εμάς όμως!
Εμείς, παραμένουμε πιστοί στις ιδέες μας! Μέχρι το τέλος του αγώνα!
Δηλώνω ονειροπόλα, ευαίσθητη, ρομαντική και αισιόδοξη, αλλά όχι, εκτός τόπου και χρόνου ,όχι εκτός των αξιών και του ήθους που μας έχουν καθορίσει!
Πιστεύω στον καθαρό λόγο, την ανιδιοτελή διάθεση και τη γενναιότητα της ψυχής!
Και πράττω ό,τι δηλώνω!
Φίλες και Φίλοι,
Δεν ανέχομαι να σκοτεινιάζουν τις ψυχές των παιδιών μας!
Δεν ανέχομαι να σβήνουν την ελπίδα και τα όνειρα των ανθρώπων!
Δεν ανέχομαι να σκοτεινιάζουν οι πόλεις της Αττικής!
Κόντρα λοιπόν, σε ό,τι μας σκοτεινιάζει και μας φιμώνει, συνεχίζω να αγωνίζομαι.
Ενώνω στις εκλογές, την αγάπη μου και τις δυνάμεις μου, με όλους όσους κοινά πορεύονται .
Ανεβαίνω στο «ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ» με επικεφαλής τον ΑΝΘΡΩΠΟ
ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΑΡΑ και ζητώ την ψήφο σας, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΤΤΙΚΗ, με τις ανθρώπινες γειτονιές που μπορεί να στεγάσουν ανθρώπινα όνειρα!
Και αντιδρώ, γιατί όπως λέει και ο ποιητής, «δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή από την ανοχή μας!»
Αντιδρώ και …κρίνομαι! Από Εσάς! Που έχετε και τον τελευταίο λόγο!
Να με θυμηθείς...
Μέσα μου ζεί... ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!




Σε αυτόν απευθύνομαι...
Το χαμόγελο δεν ανήκει μόνο στους ερωτευμένους!
Ανήκει σε όλους τους Ανθρώπους!
Είναι κάλεσμα και μήνυμα..!
Πέρα από όλα ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!
Μην το ξεχνάμε και μην το περιορίζουμε!!!
Σας ευχαριστώ μέσα από τη ζωηρή ψυχή μου!

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Ανεβαίνω...στο ΑΡΜΑ...και ονειρεύομαι..!


Φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι, ήρθεν η ώρα μου!!!
Όπως πολύ σωστά καταλάβατε, το αποφάσισα!
Η διαφορά είναι, ότι εγώ δεν κατεβαίνω...αλλά ανεβαίνω...

στις εκλογές που θα γίνουν στις 7 Νοέμβρη.
Ανεβαίνω λοιπόν στο "ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ" του ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΑΡΑ και καθώς απομακρύνομαι από όλα αυτά που
μας θλίβουν...

ΑΝΤΙΔΡΩ -ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ- ΚΡΙΝΟΜΑΙ-ΕΛΠΙΖΩ!

Η συμμετοχή μου στο συγκεκριμένο συνδυασμό έχει να κάνει με δύο βασικούς λόγους:

  • Γνωρίζω χρόνια το Γιάννη Δημαρά και έχω να πω με βεβαιότητα, ότι είναι ένας ΕΝΤΙΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που σκέφτεται ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
  • Πιστεύω σε αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς, ότι η ΑΝΟΧΗ είναι ΕΝΟΧΗ!

Η περιφέρεια Αττικής κατά τον "Καλλικράτη"χωρίστηκε σε οκτώ Περιφερειακούς Τομείς.

Ο Κεντρικός Τομέας που ανήκω και ψηφίζομαι ,περιλαμβάνει τους δήμους, Αθηναίων,Βύρωνα,Γαλατσίου,Δάφνης,Υμηττού,Ζωγράφου,Ηλιουπόλεως,
Καισαριανής, Ν. Φιλαδέλφειας, Ν. Χαλκηδόνας.

Εκτίθεμαι...

Όποιος με θυμηθεί... δεν θα με χάσει !

Όποιος με ξεχάσει...αυτός θα χάσει!

Δεν χάνουμε το χιούμορ μας!

Ο χρόνος μου είναι λίγο περιορισμένος ,είμαι στο τρέξιμο,αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα σας επισκέπτομαι!

Δεν μου ξεφεύγετε!

Σας γλυκοφιλώ όλους!

Σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο,σας στέλνω τη φιλία μου και την αισιόδοξη διάθεσή μου!

Υ.Γ.Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, καλή επιτυχία σε όλους τους υποψήφιους μπλογκόφιλους!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη φίλη μου, καλή δύναμη και καλή επιτυχία! Μαζί σου!


Και επειδή ποτέ δεν ξεχνώ το ροκ που με δυνάμωσε και με μεγάλωσε , πάντα το αναζητώ για να με δυναμώνει!

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Στατινοζαβολιές!

Κάποτε ήμασταν παιδιά των λουλουδιών...


Σήμερα είμαστε παιδιά των στατινών...



Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Χθες είχαμε γιορτούλα στο σπίτι.
Είχε τα γενέθλιά του ο συντροφούλης μου! Έκλεισε με μεγάλη επιτυχία τα 54!
Σαν καλή και παραδοσιακή νοικοκυρά προσκάλεσα τους κολλητούς μας για μεσημεριανογιορτούλα!
Μαγείρεψα νοστιμότατα και υγιεινότατα φαγητάκια και έστρωσα ένα χαρούμενο γιορτινό τραπέζι για 23 φιλαράκια Δεν μου πολυαρέσει η μέθοδος μπουφέ, το καθιστό γύρω από το τραπέζι έχει άλλη νοστιμιά!
Οι ηλικίες, (εκτός των παιδιών μου και δυο ακόμα νέων) κυμαινόταν από 48 έως 62 χρονών. Το θέμα λοιπόν, που έπεσε στο τραπέζι και έκανε τα νεύρα μου να χοροπηδήσουν, ήταν οι αυξημένες τιμές χοληστερίνης σχεδόν όλης της παρέας!
Δεν λέω το διασκεδάσαμε…έγιναν και οι χαριτωμένες κοντρούλες του τύπου, το δικό μου χάπι είναι καλύτερο…κ.λ.π.
Το δικό μου θέμα όμως είναι , γιατί κατέβασαν τόσο πολύ, την τιμή της χοληστερίνης!
Αφού είναι η εποχή που όλα ανεβαίνουν! Γιατί η χοληστερίνη κατεβαίνει;
Ρωτάω,με απορία!
Ήξερα για πάρα πολλά χρόνια ότι μέχρι 250 ήταν φυσιολογική η τιμή ,γιατί τώρα είναι το 200;
Τι άλλαξε βρε χριστανοί μου, που αν έχεις 202 είσαι ήδη με ένα χαπάκι στο στόμα;
Βάζουν και κάτι κλάσματα και με μαθηματικοπροβληματικό τρόπο σε μπερδεύουν και τρελαίνεσαι!
Τι φαρμακευτικά συστήματα περίεργα είναι αυτά!
Γίνομαι καχύποτη…
Φυσικά δεν είμαι ανόητη, αν υπάρχει ιστορικό κληρονομικότητας ή συντρέχουν άλλοι λόγοι υγείας, το καταλαβαίνω, αλλά αυτή η μανία των γιατρών με τη μία,αμέσως φάρμακο μου τη δίνει!
Είναι δυνατόν μέσα σε ένα εξάμηνο όλη η παρεούλα μου να είναι χοληστερινόπληκτη;
Μια χαρά παιδιά…
Και εκεί,μεταξύ φαγητού και γλυκόπιοτου κρασιού, ανεδείχθει το μεγάλο ερωτηματικό!
Πως από παιδιά των λουλουδιών γίναμε παιδιά των στατινών;
Αφού εξαντλήσαμε το θέμα και έπεσε και το ανάλογο γέλιο κάνοντας μια αναδρομή στα νεώτερά μας χρόνια και τα θεματάκια που μας απασχολούσαν...
Τελικά , κατέληξα στα εξής τρία:

1.Προσθέτοντας στο γνωστό "η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει "μια λεξούλα...
"η χοληστερίνη τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει! "

2.Πρότεινα στους υψηλότιμους χολιστεριάζοντες ένα τετραήμερο(βλέπε 28/10) στο ορεινό χωριουδάκι μου, για βαθιές ανάσες και φυσικές μεθόδους κατεβάσματος των τιμών! Κοιμούνται 10 άτομα κανονικά σαν υγιείς άνθρωποι,οι υπόλοιποι σαν ασθενείς σε ράντζα...

3.Παρότρυνα τη νεολαία να ευχαριστηθεί όσο μπορεί τα νιάτα της και να ξεζουμίσει τη ζωή, γιατί τα χρόνια περνάνε σαν νερό και η …χοληστερίνη παραμονεύει στο λεπτό!

Άχαρο θέμα ,αλλά μέσα στη ζωή και αυτό!
Αν είστε φιλαράκια μου,πιο ενημερωμένοι επί του άχαρου θέματος,δέχομαι παρατηρήσεις και συμβουλές,είμαι ικανή να κάνω αγώνα και να δημιουργήσω κίνημα κατά της χοληστερίνης!
Σιγά μην αφήσω τα φιλαράκια μου έτσι αβοήθητα!
Κατεβάζω τώρα τα γκάζια...και με αγάπη σας εύχομαι καλή βδομάδα!

Ακούστε και αυτό...


Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Χρωματο-περιπλάνηση!

Πόσα χρώματα...

Πόση μαγεία...

Πόση τρυφερότητα...


Πόση ομορφιά...

Χωράνε σε ένα τελάρο;
Ο εξαιρετικός ζωγράφος, Γιώργος Λολοσίδης ,καταφέρνει να χωρέσει άπειρα συναισθήματα και χρώματα μιας ολοκληρωμένης ζωής!
Είναι ένας νεαρός 70άρης,παθιασμένος με τη ζωγραφική,το φως του ουρανού και της θάλασσας!
Εραστής της φύσης και της παντοτινής ελευθερίας!
Αναγνωρίζει τις σκοτεινές στιγμές του και τα αδιέξοδά του και χαμογελάει στη θάλασσα, τη ζωή και τους φίλους!
Γενναιόδωρος και εκρηκτικός άνθρωπος, θα έλεγα...ασυμμάζευτα πληθωρικός!
Τα τελευταία 4 χρόνια ζει στην Αίγινα, αρχές Σεπτεμβρίου το ανήσυχο πνεύμα του σκάρωσε μια έκθεση διάρκειας μιας βραδιάς, πλην όμως ιδιαίτερης, στο καρνάγιο του Αντώνη Μαλτέζου.
Παρέα με τη γλυκύτατη σύντροφό του Ριτς, όπως την αποκαλεί,τη βάρκα του ΕΛΕΝΗ και τη ζεστή παρέα του νησιού,αγάπησε την Αίγινα και έγινε πηγή έμπνευσής του!
Μαθημένος στην νησιώτικη αγκαλιά,αφού η ιδιαίτερη πατρίδα του είναι η πολυαγαπημένη του Λέσβος.
Εκτός από αγαπημένος μου ζωγράφος, είναι και αγαπημένος μου φίλος.
Το όνομά μου δεν το αναγνωρίζει...με βάπτισε Μιρέιγ,έτσι με αποκαλεί και δεν δέχεται κουβέντα!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που μεγαλώνοντας έχω αποκτήσει και άλλα ονόματα...
Οι νέοι νονοί μου,ο ζωγράφος Γιώργος Λολοσίδης και ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου(Ουρανία) σίγουρα με βελτιώνουν ως άνθρωπο!
Η Όλγα-Μιρέιγ-Ουρανία,σας αφιερώνει το φως και την ομορφιά των έργων του ζωγράφου!
Σας χρωματοφιλώ όλους σας!
Λείπει από τη σημερινή μέρα το χρώμα...
Μη σκοτεινιάζετε!
Σας βλέπω!
Χαμογελάστε!
Απολαύστε και ένα όμορφο αφιέρωμα με την υπογραφή του διαδικτυακού φίλου,πεζογράφου-ποιητή,ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ-Ο Θεός στο καφενείο , με την υπέροχη αυθεντική γραφή!

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Καλημέρα αλλά... δημιουργικά!


Kαλημέρα!
Καλή βδομάδα!
Καλό μήνα, (ελαφρώς καθυστερημένα), σας λέω με χαμόγελο!
Και για να ξεκινήσουμε με λουλουδάτη διάθεση, σας υποδέχομαι με ένα μπουκετάκι που βρίσκεται μέσα σε ένα αυτοσχέδιο βαζάκι!
Αν λοιπόν θέλετε να ξεφύγετε από τα τυποποιημένα βάζα και να δώσετε μια πιο ανάλαφρη ατμόσφαιρα στο τραπέζι της βεράντα σας ή του κήπου σας,σας προτείνω αυτή την πανεύκολη χαριτωμένη λύση!
Παίρνουμε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι το κόβουμε σε όποιο σημείο θέλουμε (κοντό ή ψιλό),
και μετά το ντύνουμε με μια χαρτοσακούλα της αρεσκείας μας.Κάτι σαν φουστανάκι φανταστείτε...
Το αποτέλεσμα είναι αυτό της φωτογραφίας.
Δεν είναι όμορφο;
Είδατε με πόσο απλό τρόπο δημιουργούμε ευχάριστη καλημέρα!
Σας γλυκοφιλώ και σας παροτρύνω να αφεθείτε στην αφαιρετική/φυσική ματιά της αισθητικής!
Αγκαλιάζει ομορφότερα τα συναισθήματά μας!