...Και ο Φεβρουάριος έπλασε την Όλγα!!!

Φεβρουάριος...ή αλλιώς Φλεβάρης, επειδή ανοίγει «τις φλέβες του» και γεμίζει τον κόσμο νερά, η αλλιώς Κουτσοφλέβαρος, η αλλιώς Μεθυσμένος, λόγω άστατου καιρού , δεν ξέρει τι κάνει, ή αλλιώς ,χορευταράς και ξένοιαστος, γιατί μέσα στο Φλεβάρη πέφτουν συνήθως οι Απόκριες!

Μόνο ένας μήνας που περιέχει όλα αυτά,μπορούσε να με υποδεχτεί φιλαράκια μου!

Τυχαίο; α..μπά...

Για αυτό τρελαίνομαι για τη βροχή, για τα μεθυσμένα από φαντασία μυαλά,για χαρά,χορό και ξεγνοιασιά!

Γιορτάζω!

Και με την ευκαιρία της επετείου των γενεθλίων μου, εύχομαι σε όλους σας, ένα…ευτυχισμένο παρελθόν!

Η ευχή, είναι δανεική από το Νιόνιο, αλλά πάντα επίκαιρη, πόσο μάλλον στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε!

Στο παρελθόν λοιπόν, στην αφετηρία μας, εκεί που πρωτογνωρίσαμε τα όνειρα και τις ελπίδες, ότι κάποτε θα αλλάζαμε τον κόσμο, ενδεχομένως και το Σύμπαν!

Δεν είναι η ώρα για απολογισμούς ,είναι όμως η ώρα για φευγάτες σκέψεις ,έτσι φευγάτα όπως έζησα!

Το πάρτι αρχίζει τώρα!

Χρόνια μας πολλά!

Χορεύοντας...



Με σόλα ψυχής ...



Που με μεγάλωσαν...



Και δημιούργησαν μια γλυκιά συνομωσία των χρόνων μου με την ίδια τη ζωή!

Μια βελούδινη συμφιλίωση του χθες και του σήμερα!

Και με έμαθαν να δίνω...
Ένα χάδι στο παρελθόν μου!
Ένα χέρι στο μέλλον μου!
Και τα πάντα στο παρόν μου !
Σας υποδέχομαι με λουλούδια στην καρδιά!

Με αγάπη και με κεράκια πολλά!

Γιορτάζω μαζί σας , σβήνω τα κεράκια μου και χαίρομαι τα χρονάκια μου!
Είμαι πια, 53 fm!!!
Δηλαδή, 53 γυναίκες φτιαγμένες από μουσική , σε συσκευασία μιας, που θα αναζητούν να σας διαβάζουν και να μοιράζονται μαζί σας,ό,τι σας κάνει κέφι και ό,τι μου κάνει κέφι! !!!
Έτσι λοιπόν , η Όλγα ,με τους έρωτές της που την απελευθέρωσαν, με τις φιλίες της που τη δυνάμωσαν, με τις αγάπες της που τη βελτίωσαν , με τη δουλειά της που την έκαναν να μην αποχωρίζεται την αισθητική, με τα λάθη της που την ωρίμασαν και όλους εσάς, τους διαδικτυακούς της φίλους ,συνεχίζει να ξεφαντώνει και να δέχεται με χαρά τις ευχές σας!!!
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!
ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!
Το νού μας μη στεγνώσει η ψυχή και η σκέψη μας!

Αχ...Απόκριές μου...ξεχαστήκατε!

Απόκριες...
Το κλίμα, όμως δεν θέλει με τίποτα να υποδεχτεί τη ξεγνοιασιά της γιορτής!

Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες παιδικές αποκριάτικες γιορτές που διοργανώνονται αυτές τις μέρες,οι μεγαλύτεροι δεν έχουν καμιά διάθεση!
Δεν ξέρω αν παραμεγάλωσα και αναπολώ περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις...
Αλλά βρε φιλαράκια μου,ήταν πολύ αλλιώς τα πράγματα!Έδιναν οι άνθρωποι και λίγο χώρο στο ξεφάντωμα!
Οι καρδιές άνοιγαν καθώς όλοι τραγουδούσαν στους δρόμους...

Ζήτω η Αποκριά !Ζήτω κι η τρελή χαρά!
Θυμάμαι, ακόμα και στο γραφείο συνάδελφοι ντυμένοι με στολές πέρναγαν απ΄τα γραφεία, γεμίζοντας το χώρο γέλια και ευχές!
Στις γειτονιές , ανάλογες γιορτές, δημιουργούσαν μια χαρούμενη ατμόσφαιρα με χαριτωμένα πειράγματα, πονηρά υπονοούμενα που έκαναν τους ανθρώπους να ξεκαρδίζονται στα γέλια!
Ακόμα έχω στα αυτιά μου,το κακαριστό γέλιο της κυρά Καλλιόπης,που αν και ήταν η στρίτζο της γειτονιάς, τέτοιες μέρες τα έδινε όλα στο γέλιο!
Κάθε χρόνο τα μασκέ πάρτι,ήταν απαραίτητα! Η αφεντιά μου δε,κάποτε, είχε σκηνοθετήσει ολόκληρο το πρόγραμμα του Διογένη Παλλάς...
Ήταν τότε που ο Καρβέλας ,η Βίσση,ο Πανταζής μεσουρανούσαν στο καινούργιο μαγαζί της Λ.Συγγρού!
Είχα επιλέξει το σπίτι παιδικού μου φίλου, Αχ...Κώστα, που ήταν μεζονέτα. Η εσωτερική σκάλα με βόλευε για να κατεβαίνουν από εκεί οι καλλιτέχνες!Έτσι το σόου θα είχε τη χλιδή που του έπρεπε!
Όλη η παρέα πήρε το ρόλο της, μέχρι και μπαλέτο είχαμε με ανάλογες χορογραφίες।
Εγώ Καρβέλας ντουέτο με το φιλαράκι μου τον Κώστα, που ήταν η Βίσση,η νυφούλα μου Πανταζής, άλλοι με μικρότερης ποιότητας φωνές(!),πλαισίωναν τις φίρμες και πλήθος χορευτριών και χορευτών!
Είχαμε στήσει κανονικά ηχεία μικρόφωνα κ.λ.π.Είχα διακοσμήσει το σπίτι ανάλογα ,έτσι ώστε να θυμίζει πίστα νυχτερινού κέντρου!Μέχρι και λουλουδούδες είχε το σκηνικό!
Θυμάμαι, κάναμε τρεις βδομάδες εντατικές πρόβες για να βγει το πρόγραμμα αψεγάδιαστο!
Έλεγα στα παιδιά μου, που ήταν τότε μικρά, "παιδάκια άντε να διαβάσουμε γρήγορα γιατί μετά έχω πρόβα και θέλω τη βοήθειά σας!" Νεράκι τα μαθήματα σε χρόνο ρεκόρ και μετά γεμάτα χαρά βλέπανε τη μανούλα τους Καρβέλα να χτυπιέται ξεφωνίζοντας ροκ ρυθμούς!
Τι έχουν δει τα ματάκια των παιδιών μου,από τρέλα γονιού,δεν περιγράφεται με λόγια!
Φυσικά το πάρτι είχε τεράστια επιτυχία και κράτησε μέχρι το πρωί!Αφού στο τσακ ήμασταν να το καθιερώσουμε και να το δούμε επαγγελματικά το θέμα!Μας πήρε η επιτυχία τα μυαλά!
Αλλά μας φρέναρε η μέχρι τότε έντιμη ζωή μας!
Με αυτά και άλλα πολλά ,όπως γάμοι,κηδείες και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί, της λιακάδας το μυαλό ,τα πάρτι μασκέ ,έδιναν μια ξεχωριστή νότα και οι Απόκριες ήταν Απόκριες!
Σήμερα, κατάφεραν να μας κόψουν κάθε τι ,που δημιουργεί χαρά και γιορτή!
Μοίρασαν απλόχερα τη στολή της θλίψης και δυστυχώς τρέξαμε όλοι να την πάρουμε!
Ας τη γυρίσουμε πίσω φίλοι μου!Δεν μας αξίζει!
Γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον που μου υπόσχονται και ανοίγω την καρδιά μου να ζήσω το παρόν μου ,ανθρώπινα όπως το έμαθα και όπως γουστάρω!

Θέλω να μένω με παρέα... στις στιγμές μου!!!

Kαλή Τσικνοπέμπτη αγαπημένοι μου!

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, η σημερινή διαμαρτυρία ειρηνικά να "χαστουκίσει" όλους τους πολιτικούς μασκαράδες, που εκτός εποχής κάθε μέρα ντύνονται Σωτήρες!

Κυριακοσυννεφιές!

Από μικρή θυμάμαι της Κυριακής τα βράδια ένιωθα λίγο στενάχωρα...
Ευτυχώς αν και μεγάλωσα νιώθω το ίδιο...
Ανθεκτικά συναισθήματα στο χρόνο...
Βάζω λίγο μωβ στο φλου φεγγάρι μου...και τα ζωγραφίζω...

Έρχεται μια καινούργια βδομάδα...
Αύριο θα πάω τη μανούλα μου,για εξετάσεις στον καρδιολόγο της στο νοσοκομείο, δεν είναι και τόσο καλά τον τελευταίο καιρό, η καρδούλα της είναι αρκετά κουρασμένη...
Βάζω λίγο ασημί στο φεγγάρι μου...θέλω να με φωτίσει..!

Μετά γραφείο , κλίμα ηλεκτρισμένο!Παιδιά με σύμβαση που λήγει σε λίγο, χωρίς ακόμα να ξέρουμε τι θα συμβεί।Λίγοι είναι οι παλιοί συνάδελφοι ,οι περισσότεροι συνταξιοδοτήθηκαν βιαστικά και ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που δεν στραβογερνάνε!

Την Τετάρτη έχουμε μια ομιλία που διοργανώνει η κίνηση ανεξάρτητων πολιτών Ηλιούπολης, "Σπίθα" με θέμα "Το τέλος των κομμάτων της αντιπολίτευσης"
Θα το ακούσω...και αυτό!Αντέχω!

Είναι τόσα πολλά τα κουφά που συμβαίνουν στο Δήμο μου, τον τελευταίο καιρό που για να τα αντιμετωπίσω, κουφάθηκα και έκανα την παρακάτω κουφή ερώτηση, σε τοπική ηλεκτρονική εφημερίδα, μετά από κουφές ανακοινώσεις του χρισματικού πασόκου Δήμαρχου(επαγγελματίας κομματικός) περί απογραφής!

Λες και φοβάται μήπως κρυφτούμε σε σπηλιές και δεν απογραφούμε! Λες και η απογραφή και μόνο θα καταφέρει,από μόνη της να ανοίξουν όλες οι πηγές χρηματοδότησης μόνο για το Δήμο μας!
Πήρα το ξανθό μου και ρώτησα...
Ερώτηση ξανθιάς, πλην όμως φυσικής γκριζομάλλας!
Aν κοιμάμαι στην Ηλιούπολη και ξυπνάω μόνο στην οδό Ιπποκράτους,αριθμός ΠΑΣΟΚ, που πρέπει να απογραφώ;

Υ.Γ.(Μήπως και βοηθήσω)Ενδιαφέρομαι για το καλό της Ηλιούπολης με τρέλα!

Ζω μαζί της 52 χρόνια!Δεν κρύβομαι αλλά με κρύβουν!

Με κουφά και μη, ξεκινάμε την καινούργια βδομάδα!
Το πιο κουφό βέβαια θα συμβεί στο τέλος της βδομάδας που θα κλείσω τα 53!
Τι θα ζωγραφίσω για αυτό φιλαράκια μου δε γνωρίζω...σήμερα έχω τις Κυριακοσυννεφιές μου και δεν δεσμεύομαι!
Είναι θέμα στιγμής...πως θα τη δώ...
Επιλέγω για ξεκίνημα, μουσικούλα με ασπρόμαυρες αξεπέραστες εικόνες!
Και εύχομαι για όλους μας , με δύναμη και χιούμορ να υποδεχτούμε την καινούργια βδομάδα!
Σας γλυκοασπάζομαι!

Περί σιωπηλών...

Διάβασα το παρακάτω κείμενο, του Καθηγητή Γιώργου Γραμματικάκη στην ηλεκρονική εφημερίδα,www।protagon.gr.
Αγαπημένοι μου, σας το διαβάζω... χαμηλόφωνα...για να ακούμε καλύτερα τη σιωπή..!
Η επανάσταση των σιωπηλών...

"Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιό φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλυτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους."
Φράντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων

Καθώς η κρίση απλώνει βαριά την σκιά της στην χώρα και τις ψυχές μας, πολλοί προσπαθούν να προδικάσουν το μέλλον. Κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις, άλλοι πάλι ότι η απάθεια θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί.

Ενώ όμως μια κλασική επανάσταση δεν είναι ανάμεσα στα ενδεχόμενα -ούτε οι συνθήκες υπάρχουν, ούτε ο εχθρός είναι ορατός- εγώ οραματίζομαι από παλιά μια άλλη επανάσταση. Μια επανάσταση διαφορετική από όσες περιγράφουν τα βιβλία, από όσες απεικονίζουν στις ταινίες τους οι σκηνοθέτες. Την ανάγκη της μάλιστα διατύπωσα πολλά χρόνια πριν. Kαθώς όμως περνά ο καιρός αυτή η άλλη επανάσταση, που οραματίζομαι, κερδίζει διαρκώς σε περιεχόμενο και ορμή.

Η επανάσταση λοιπόν, που οραματίζομαι, θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο όσα στερήθηκε, όσα ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές –πριν επιλέξει την σιωπή.

Γιατί αυτή η σιωπή, είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματα της.

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Iστορία, αυτό οδηγεί στην βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στην βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση» σχολιάζει ένας θεωρητικός της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της.”

Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θεμέλια της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Έχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού εκδηλώνεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στην σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας·που εξαιρούν ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι επειδή θέλει να κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.

Η σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει ακόμα όσους έχουν έγνοια πραγματική για την φύση και το περιβάλλον. Δεν είναι πάντοτε οι «οικολόγοι». Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, καταφεύγουν σε θεωρίες και αναλύσεις, ενώ συχνά κρυφοκοιτάζουν την εξουσία. Στην επανάσταση των σιωπηλών θα συμμετέχουν οι άλλοι: Όσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με την δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα στο δικό τους το σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να υπομένουν: Την ασίγαστη μανία καταστροφής ενός ευλογημένου τόπου, τις απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν τις ψυχές, την θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό.

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν υπόσχεται νόμους και διατάγματα, που θα αποβλέπουν στην «προστασία» του περιβάλλοντος. Θεωρεί, αντίθετα, ότι είναι ο άνθρωπος που επείγει να προστατευθεί. Εκείνος –που σήμερα σιωπά με απόγνωση- οδηγείται σταθερά στην αποξένωση, επειδή το περιβάλλον μοιάζει να ανήκει πάντοτε σε κάποιους άλλους. Μόνον όμως όπου το περιβάλλον παραμείνει υπερήφανο και ανέγγιχτο, μπορεί να ανθίσει η πραγματική ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις και τα ομοιώματα της.

Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι είδαν τον διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Ούτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο δικός τους κόσμος είχε αξίες και ήθος, ούτε μπορούν να τον αλλάξουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια βαθύτερη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος που έπλασαν -που είχε αξίες και ήθος- είναι πάντοτε εκεί. Αυτοί, οι σημαιοφόροι –χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι η εγρήγορση και η συνείδηση της.

Όσοι άλλωστε κατέφυγαν στην σιωπή, δεν έπαυσαν να ονειρεύονται: Την δίκαιη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού, την αύρα μιας παιδείας ουσιαστικής, την ενίσχυση των δημιουργικών δυνάμεων που εν είδει μικρής φωτιάς υπάρχουν στον καθένα. Αντί όμως, όσοι καταφεύγουν σήμερα στην σιωπή, να κερδίσουν λίγα από τα όνειρα τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας, αποδέκτες των παραλογισμών μιας ψηφιακής οικονομίας, όμηροι μιας ζωής που διαρκώς αφυδατώνεται. Κι ενώ τα λόγια των πολιτικών επιμένουν να διαγράφουν κύκλους ανούσιους και υποκριτικούς, εκείνοι, στην σιωπή τους, προτιμούν να ακούν τον ήχο των κυμάτων, και την βουή των επερχομένων γεγονότων.

Αυτός άλλωστε –εγώ ή εσείς- που οραματίζεται την επανάσταση των σιωπηλών, δεν ενδιαφέρεται αν επικριθεί ως ρομαντικός, ούτε αν καταταχθεί από τους εχέφρονες στους υπέρμαχους μιας ουτοπίας, από τις πολλές που γνώρισε η ιστορία. Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου –η μόνη που τελευταία γνώρισε η χώρα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής; Η σιωπή υπήρχε από νωρίς στις διαψευσμένες προσδοκίες των νέων ανθρώπων, σερνόταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους δρόμους της Αθήνας, μιλούσε με μουσικές και αθέατα δάκρυα. Η βία επιτάχυνε την έκφραση της, τα τάνκς προσπάθησαν να καλύψουν την απειλή της.
Οσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας - ή και πάλι σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;

«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της ιστορίας» έγραψε ένας επαναστάτης, που μάλιστα δολοφονήθηκε από τους πρώην συντρόφους του. Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της.
Τελειώνοντας, σας δίνω ένα ηχηρό φιλάκι και σας εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

Ε...που πάτε;

Σας αφιερώνω και τη μουσικούλα, που με κάνει να λύνω τη σιωπή μου και να απαντώ

στις κλήσεις , αγαπημένων μου ανθρώπων στο κινητό μου τηλέφωνο!

Αχ...έρωτα..,ακριβοπληρωμένε..!

Φιλαράκια μου, πάρτε το καφεδάκι σας ή το ποτάκι σας ανάλογα με τη διάθεση και την ώρα...

Ακουμπήστε τα, στα χρωματιστά σουβεράκια που έφτιαξα για πάρτη σας, έτσι για να σας φτιάξω λίγο τη διάθεση και διαβάστε...

Μια αληθινή ιστοριούλα, που μου είπε φίλη μου, το μεσημέρι γυρνώντας απ΄το γραφείο. Γέλασα και ξεπέρασα έτσι, την ένταση από την απελπιστική κίνηση λόγω απεργίας των Μ.Μ.Μ, και είπα, αξίζει να τη μοιραστώ μαζί σας!
Πήγε λοιπόν η φίλη μου τη Δευτέρα 14/02/11 και ώρα μεσημβρινή σε μια κηδεία (μακριά από εδώ), του πατέρα ενός φίλου της.
Στην είσοδο του νεκροταφείου υπάρχει ένα ανθοπωλείο,το επισκέφτηκε λοιπόν για να αγοράσει λίγα λουλούδια.
Σημείωση:Δυστυχώς πριν μια βδομάδα είχε ξαναεπισκεφτεί το ίδιο ανθοπωλείο για μια άλλη κηδεία.Πελάτισσα καλή η Βασούλα!
Η ανθοδέσμη ήταν συγκεκριμένη, ξέρετε λίγα άσπρα χρυσάνθεμα ...
Παίρνει την ανθοδεσμούλα και ρωτάει πόσα χρωστάει , η απάντηση ήταν 8 ευρώ.
Έλα όμως, που την προηγούμενη βδομάδα,στο ίδιο μαγαζί, την είχε πληρώσει 5 ευρώ για τον προηγούμενο μακαρίτη!
Γίνεται έξαλλη η φιλεναδίτσα μου, καθότι και τσαούσο, δε χαμπαριάζει Χριστό και λέει:
Μα καλά κύριε, πριν μια βδομάδα είχε 5 ευρώ ακριβώς η ίδια ανθοδέσμη, πως ακρίβυνε έτσι;
Ο ανθοπώλης, παίρνει το σοβαρό του και το αδιαπραγμέτευτό του και απαντάει:
Μα κυρία μου,δεν ξέρετε ότι σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου και έχουμε άλλες τιμές!
Έμεινε κάγκελο η φιλεναδίτσα μου!Αφού σιχτίρισε την ώρα και τη στιγμή, έδωσε τα 8 ευρουλάκια υπέρ αναπαύσεως της ψυχής και ταυτόχρονα υπέρ του έρωτα!!!
Συμπέρασμα: Έρως ζωντανός ή πεθαμένος πληρώνεται ακριβά, με τις ευλογίες του Αγίου του!!!
Είμαστε φοβεροί τύποι οι Ελληνάρες!Απ' τη μύγα ξίγκι βγάζουμε οι παλαβοί!
Άχ...έρωτα πανούργε!!!
Ελπίζω να χαμογελάσατε λιγάκι, πάω κι εγώ να κάνω το μπανάκι μου και σιγά σιγά να προετοιμάζομαι για την αυριανή μέρα, που έχει το σχετικό της φορτωματάκι!
Ας χαλαρώσουμε και με λίγο μουσικούλα απ΄τα παλιά...
Ξημερώνει...μην τρομάζουμε...
Είναι μια καινούργια μέρα!



Ας την υποδεχτούμε με ζεστή καρδιά!!!
Φιλιά καληνύχτας σας δίνω γλυκά!

Χαριτωμένες πλευρές...

Αρκετά με την ένταση!Ας κάνω ένα διαλειμματάκι!
Είπα λοιπόν, να έρθω λίγο στα ίσια μου και να εστιάσω στις χαριτωμένες πλευρές της ζωής μου!
Φωτογράφισα , το αφηρημένο στεφανάκι μου...

Θαύμασα τις επιδόσεις και την αγάπη της γλυκιάς μου νυφούλας, στη γιόγκα!

Καμάρωσα την αισθητική και τον ήχο της αγαπημένης κιθάρας του πεντανόστιμου γιόκα μου!

Xαμογέλασα με το στυλάκι που έδωσαν στο σκυλάκι τους,τα αγαπημένα μου φρεσκοπαντρεμένα ανιψάκια!

Σήμερα βέβαια, είναι και ο έρωτας που γιορτάζει...
Βρίσκει και αυτός μια μέρα μέσα στον κουτσοφλέβαρο,να κάψει τις καρδιές!
Κατακοκκινίζουν τα πάντα!Φλογερές συναντήσεις ,ζεματιστοί όρκοι αφοσίωσης,καβουρδισμένοι οι ερωτευμένοι, προτείνουν ερωτικά φίλτρα που τα πίνουν στην υγειά του Αγίου Βαλεντίνου!
Την άλλη μέρα, η ερωτική ζωή συνεχίζετε υποτονικά...γιατί ο Άγιος Βαλεντίνος, ξεκουράζεται και ετοιμάζεται να ξανασκάσει τον επόμενο χρόνο!
Αυτό το περίμενε...έναν ολόκληρο χρόνο,είναι βασανιστικό,αλλά χαλάλι του!
Προσωπικά έχω τις επιφυλάξεις μου,περί του συγκεκριμένου Αγίου του έρωτα γιατί είναι πολύ συγκεκριμένη η κατασκευή του και θεωρώ ότι δεν του ταιριάζει !Δεν του αρκεί μόνο μια μέρα !Ψιλοξεπέτα μου κάνει!
Είμαι υπερ άλλων εορταστικών εκδηλώσεων του έρωτα!
Όμως κάποιοι τον προτιμούν έτσι και είναι δικαίωμά τους!
Πιστεύω, ότι ο Γιάννης Πάριος είναι ένας ερωτικότατος τραγουδιστής και επειδή γνωρίζω από πρώτο χέρι και δυο πραγματάκια για αυτόν,σας λέω ότι είναι και μεγάλη ψυχάρα!



Σιγοτραγουδάω μαζί του και σας εύχομαι με όλη μου τη χαριτωμενιά,
Καλή βδομάδα!
Οι ψυχάρες θαρρώ... δημιουργούν συχνότερες γιορτινές αγαπημένες στιγμές..!

Μουσικός αποχαιρετισμός και διαμαρτυρία χωρίς προσωπεία!

Έφυγε ξαφνικά ο θρύλος της κιθάρας...
Απρόβλεπτος και ανατρεπτικός ήταν, πως αλλιώς θα έφευγε...
Ο καλός φίλος, ΑΘΕΟΣ http://epic-atheist.blogspot.com/, σε ένα σχόλιο του, σε προηγούμενη ανάρτηση μου, γράφει,"περίμενα να έχεις κάνει ανάρτηση για το χαμό του Gary Moore."



Είναι μερικές φορές, που η αμηχανία μπροστά στην εικόνα δυνατών αναμνήσεων... μας μπλοκάρει , φίλε μου Άθεε, με τις θεικές ευαισθησίες!
Καλό ταξίδι στο Αστέρι..!
Με τη μουσική είχα από μικρή εξαρτημένη σχέση...είπαμε η ροκ με μεγάλωσε!
Η μουσική με έντυνε, με έγδυνε, με γέμιζε, με άδειαζε, μου αποκάλυπτε τον εαυτό μου!
Κάθε στγμή, μου υπενθύμιζε...
Το έρωτα!
Την αγάπη!
Τη φιλία!
Την ποίηση!
Το ρομαντισμό!
Την ευαισθησία!
Το όνειρο!
Την ελπίδα!
Την ελευθερία!
Τη διαφορετικότητα!
Την ανατροπή!
Την αμφισβήτηση!
Μου παρουσίαζε τον αυθόρμητο δρόμο της ζωής!
Έτσι αυθόρμητα λοιπόν,αυτόν ακολούθησα στη ζωή μου! Με τα πάθη μου,τα λάθη μου,τα καλά μου,τα άσχημά μου, συνεργάστηκα..!
Τα αναγνώρισα, με αναγνώρισαν και με οδήγησαν σε δυνατές συμφιλιώσεις!
Με μουσική λοιπόν και συγκεκριμένα με τη μουσική/ύμνο που ακούτε, αποχαιρετώ και τις σκατένιες αντιλήψεις κάποιων...εκφράζοντας την αγανάκτησή μου, για όλη αυτή, την καρακίτς διάθεση, περί συνεντεύξεως Δημάρχου Μπουτάρη!
Είπε με ειλικρίνεια τις απόψεις του, ο άνθρωπος για τους γκέι και άρχισαν τα ξεκούρδιστα οργανάκια ενός ξεπουλημένου συστήματος, να παίζουν ξέφρενους κακόηχους συντηριτικορυθμούς με χυδαίους στίχους φτηνού κουτσουμπολιού!
Ρε παιδιά έλεος!Μη φοβάστε το χορτάτο άνθρωπο!
Δεν έχει ανάγκη από τη ψυχομιζέρεια σας ο άνθρωπος, μπορεί να εκφράζεται όπως σκέφτεται!
Δεν βαρεθήκατε τα ξύλινα δήθεν λόγια, από τους άριστους οικογενειάρχες της πολιτικής, που πουλάνε και τη μανούλα τους για μια ψήφο και για λίγο εξουσία, εκμεταλλεύονται κοριτσάκια, αγοράκια και ό,τι βρουν μπροστά τους;
Δεν βαρεθήκατε τους ανεπάγγελτους βλαχοδημάρχους;
Δε φρικάρετε με την υποκρισία τους;
Δηλαδή ,όλος ο κόσμος σας είναι το τρίπτυχο; ΠΑΤΡΙΣ -ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;
Ενώ ταυτόχρονα όλα αυτά, τα καταβροχθίζετε μαζί με τις χρυσές από τις λαμογιές μασέλες σας;
Ντίνο και Τόλη μου,Τόλη μου και Ντίνο , και φίλοι Θεσσαλονικείς, κρατείστε με!!!

Φρίκη και αηδία με πιάνει,συγχωρέστε με, αγαπημένοι μου...

Έξω έχει λιακάδα...λέω να την αγκαλιάσω...θα μου κάνει καλό!
Με αγκαλιά τον ήλιο, κλείνω ,αφού σας ευχηθώ,
ΚΑΛΟ και ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!
Εγώ έτσι κι αλλιώς, τρελαμένη γεννήθηκα ,τρελαμένη μεγάλωσα και τρελαμένη θα μεγαλώνω...το ορίζει η ροκομπλούζ ψυχοσύνθεση!

Συνεχίζουμε...με κρίση!

Σε συνέχεια της προηγούμενης κρισό/ανάρτησης...
Ακούστε κι αυτό...



Πάντα σε ροκ ρυθμούς!!!
Στα φωνητικά πολύ ήθελα να συμμετέχω!!!
Nτροπή μου...είμαι μεγάλη γυναίκα, μαμά και πεθερά! Αλλά παραμένω άνθρωπος βρε φιλαράκια μου!
Φιλιά και αγάπη σας στέλνω παίδες!

Η κρίση φέρνει κρίση...

Tελικά είναι μεγάλη ανοησία να διαβάζεις εφημερίδες!
Ενώ ήμουν μια χαρά, μετά τις γιορτές μας και τις χαρές μας , είπα να διαβάσω λίγο από εφημερίδα και τα νευράκια μου γυμνάστηκαν εντόνως !
Τα έβαλα με όλους και με όλα, με έπιασε και το αναρχικό μου και έγινα τούρμπο!
Δείτε πως κατάντησα, σε μια μέρα! Στα κόκκινα!!!


Ξεκίνησα από πολύ παλιά...

Την έπεσα η αθεόφοβη ακόμα και στο Διογένη το Σωκράτη κ.λ.π.μιλάμε για πολύ άρνηση...
Παράδειγμα..δυστυχώς δεν είναι ένα...
"Κάποιος έλεγε ότι η ζωή είναι άσχημη, και ο Διογένης του είπε: Άσχημη δεν είναι η ζωή, άσχημη είναι η άσχημη ζωή"
Πλάκα μας κάνει ο Διογένης; στην καλύτερη περίπτωση τον χρεώνω ως φλύαρο...
Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται βρε Διογένη μου...λες να λέμε την όμορφη ζωή άσχημη;

Ρώτησε κάποιος τον Σωκράτη πως θα μπορούσε να γίνει πλούσιος, και ο Σωκράτης του απάντησε: "Αν γίνεις φτωχός στις επιθυμίες"
Με απεριόριστο σεβασμό στο Σωκράτη μας, μου τη δίνει σήμερα η απάντησούλα του τρελά!
Τι μνημονιακές προπαγάνδες είναι αυτές; Αυτά διάβασαν οι Δουνουτούδες και σου λένε επάνω τους!Το έχουν οι Ελληνάρες στη φιλοσοφία τους το σκεπτικό μας!

Όταν κάποιος πετάχτηκε και μίλησε για πράγματα που δεν ήταν καθόλου άχρηστα σε στιγμή εντελώς άσχετη και άκαιρη, του λέει τότε ο Λέων ο γιος του Ευκρατίδα:
"Ξένε, μην λες αυτό που πρέπει όταν δεν πρέπει"
Μας τι είπε... και ο γιος του Ευκρατίδα!
Και ποιος καθορίζει την ώρα του πρέπει ρε μεγάλε;
Εσύ γιατί πρέπει να μας βάζεις στη θέση μας κατά την ώρα που εσύ νομίζεις ότι πρέπει;
Όχι επειδή είσαι ο γιος του Ευκρατίδα να πρέπει όποτε γουστάρεις να τρώνε πόρτα τα χρήσιμα!

Αριστοτέλης: "Όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως θέλουμε, τότε πρέπει να τα θέλουμε όπως γίνονται"
Ακούτε πράγματα...ο Αριστοτέλης! Σώνει και καλά να θέλουμε ό,τι δεν θέλουμε!
Δηλαδή να θέλω εγώ αυτά που γίνονται σήμερα;

Επίκουρος: "Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες"
Κυβερνητικός και μνημονιακός και αυτός μέχρι το κόκαλο ! Νώθω ζάμπλουτη φίλοι μου!

Βίαντας: "Άτυχος είναι αυτός που δεν μπορεί να υποφέρει την ατυχία"
Ε...τώρα τι να του πεις, φιλαράκια μου;
Είμαι σούπερ τυχερή, γιατί υποφέρω την ατυχία μου!
Για διαστροφή λίγο μου κάνει...

Κάποιος που τιμωρούνταν για κάποια πράξη έλεγε: ¨αμάρτησα χωρίς να το θέλω¨του λέει ένας Λάκωνας: ¨δέξου και την τιμωρία χωρίς να το θέλεις¨

Εδώ ο κυνισμός παίρνει σάρκα και οστά!
Περί γλυκιάς αμαρτίας γνωρίζω... περί γλυκιάς τιμωρίας δε σκαμπάζω κύριε Λακωνικέ Λάκωνα!
Με αυτά από τα παλιά και άλλα πολλά από τα καινούργια, προετοιμαζόμαστε για την καινούργια βδομάδα!
Ωστόσο η ανυπακοή δημιουργεί τους πυρήνες της, η Κυβέρνηση δημιουργεί τις τιμωρίες των πυρήνων, η Στάη δίνει μια ευκαιρία στις ειδήσεις της κρατικής τηλεόρασης, σχεδόν εθελοντικά ,δηλώνοντας ότι δεν την ενδιαφέρουν τα λεφτά!Και πάει λέγοντας...
Οι άνθρωποι ρομπότ που ονειρεύονται είναι υπό κατασκευή...
Εύχομαι κάτι να συμβεί και να μην ολοκληρωθεί αυτή η κατασκευή!
Αχταρμάς η ζωή μας, οι σκέψεις μας, η καθημερινότητά μας!
Θα εκτονωθώ...μα τι λέω εκτονώθηκα ήδη!
Στη διαπασών λοιπόν ροκάρουμε και πάμε δυνατά στην καινούργια βδομάδα!

Δυνατά είπαμε...στην κρίση απαντάμε με κρίση!!!
Η εκτόνωση κάνει καλό!
Καλή βδομάδα με μπόλικη εκτόνωση!

Είμαι μαμά...

Σήμερα από το πρωί, η μέρα μου είχε μεγάλη ένταση, αν και είμαι μαμά...
Στο γραφείο, προέκυψε κάτι επείγον που έπρεπε να τελειώσει χθες...μα είμαι μαμά...
Έπρεπε να συντάξω και να γράψω μια εισήγηση για ένα πολύ σοβαρό θέμα, βγήκε 17 σελίδες φιλαράκια μου!Κουρκούτιασε το μυαλό μου, παρότι είμαι μαμά...
Μετά το γραφείο, πήγα κατευθείαν στο σούπερ μάρκετ, έπρεπε γρήγορα να ψωνίσω, αφού είμαι μαμά...
Μετά τα ψώνια βολίδα στο σπίτι! Ξεφόρτωμα και κατευθείαν στην κουζίνα, γιατί είμαι μαμά...
Κρέας, κοτόπουλο, πίτα, πατάτες, ρύζι και διάφορα άλλα, δεινοπάθησαν στα χέρια μου, για αυτό είμαι μαμά...
Μέχρι να ψηθούν, κάνω ένα διάλειμμα με ζεστή σοκολάτα και στολίζω το μπλογκοσπιτάκι μου, το θέλει η μαμά...
Το στολίζω με...
Το στολίδι μου, την κορούλα μου, την πριγκιποπούλα μου, αυτό σημαίνει χαζομαμά!
Σήμερα έχει τα γενεθλιάκια της η Μαιρούλα μου!

Είναι γυναίκα πια, αλλά για μένα είναι η Μαιρούλα μου ή η Λού μου, έτσι τη φώναζα μικρή!
Ευαίσθητη, τρυφερή, καλόκαρδη, καταφέρνει με το νωχελικό της στυλάκι να μας έχει όλους σούζα!
Δε σηκώνει πολλά -πολλά, παρά μόνο τα βαράκια της γυμναστικής της, καθότι έχει το σχετικό της κοληματάκι!
Άγγελέ μου ,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΦΩΤΕΙΝΑ!
Το νού σου στις στιγμές! Αυτές γεμίζουν ή αδειάζουν τα χρόνια!
Ας είναι γεμάτες υγεία και αγάπη!
Αγαπημένα μου φιλαράκια,παρακαλώ περάστε...
Η τουρτίτσα είναι για εσάς!

Ανοίγω και μια σαμπανίτσα για το καλό!

Στην υγεία της!

Στην υγειά όλων μας!
Λέει με ιδιαίτερο κέφι η μαμά Όλγα!
Ας ακούσουμε λίγο από το βαλς του γάμου...είναι ο μόνος χορός που δεν λέει να χορέψει το στολιδάκι μου!
Όμορφα ακούγεται..!



Τρέχω να μη μου καούν τα φαγητά!Το βράδυ έχουμε γιορτή!
Καλό Σαββατοκύριακο!