...Αν δεις την ψυχή μου να τρέχει με ματωμένα γόνατα κόντα σου, μην τρομάξεις...
Δεν ειναι τίποτα καλέ.Από το παιχνίδι είναι.
Ολα τ'απογεύματα της ζήσης μου τα πέρασα παίζοντας κυνηγητό με τα όνειρα μου...
"Σε είδα μέσα σε μια γκρίζα παγωμένη λίμνη , να τριγυρνάς με τη βάρκα σου.
Μου φάνηκες λυπημένος . Είπα να κάνω την ψυχή μου νούφαρο , να ομορφαίνει τη λίμνη σου .Δε φανταστηκα πόσο άγρια χτυπούσαν τα κουπιά σου "
"Η ερημιά δε μετριέται με τη παρέα .Μπορεί να χεις δέκα άτομα γύρω σου και να σαι φορτωμένος δέκα ερημιές "
"Οχι , όχι δε θέλω να με χαιδέψουν χέρια που εχουν στα δάχτυλα χρυσόσκονη .
Μπορεί να σκότωσαν πεταλούδες"
"Μην παίρνεις άλλες πόζες μωρό μου.Το φίλμ μας τελείωσε.Εκτός αν θέλεις να φτιάχνεσαι , πλέον , μόνο με τα φλας."
"Βρε , εμένα μου λες. Άντε να σε πετάξουνε μια νύχτα στον ωκεανό και να μη ξερεις κολύμπι , ε ;; Ούτε το κομπιούτερ σε σώνει , πουλάκι μου , ούτε το κινητό .Αν έχεις κότσια κάνε τα γλυκά μάτια στα σκυλόψαρα."
Χάσαμε πολλά, γιατί δε μάθαμε ποτέ να στήνουμε στην ψυχή μας αναχώματα.
Χάσαμε, γιατί δεν φορέσαμε στολές παραλλαγής.
Μα περισσότερα χάσαμε, γιατί μπερδέψαμε την αγάπη με την ανοχή...
Υπάρχει κι ο βούρδουλας, στην ανάγκη ματάκια μου. Δεν είναι κακό. Το καμε κι ο Ναζωραίος. Και δε σου λεω να χτυπάς τον άλλο στα μούτρα. Χτύπα έστω κάτω, στο χώμα. Χτύπα να σηκώσεις λίγη σκόνη. Χτύπα για να δείξεις μια φορά πως είσαι κι εσυ εκεί!
Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!
Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο να το ρίχνεις πάνω σου όταν κρυώνεις.
(Αποσπάσματα από βιβλία Αλκιόνης Παπαδάκη)
(Αποσπάσματα από βιβλία Αλκιόνης Παπαδάκη)
Και συνεχίζω ...
Τι όμορφα που είναι να απλώνεις λίγο χρώμα, στη γκρίζα εικόνα της καθημερινότητας!
Τι όμορφα είναι να χαιδεύουν μελωδίες, το ξεκίνημα της μέρας!
Τι όμορφα είναι να αντιστέκεσαι, σε ό,τι σου υπενθυμίζει καθημερινά, ότι είσαι ένα φοβισμένο ανθρωπάκι!
Και αν νομίζεις ότι δεν είσαι...η μόνη σου ελπίδα είναι...να γίνεις!!!
Και ξανασυνεχίζω...
Τι όμορφα που είναι να απλώνεις λίγο χρώμα, στη γκρίζα εικόνα της καθημερινότητας!
Τι όμορφα είναι να χαιδεύουν μελωδίες, το ξεκίνημα της μέρας!
Τι όμορφα είναι να αντιστέκεσαι, σε ό,τι σου υπενθυμίζει καθημερινά, ότι είσαι ένα φοβισμένο ανθρωπάκι!
Και αν νομίζεις ότι δεν είσαι...η μόνη σου ελπίδα είναι...να γίνεις!!!
Και ξανασυνεχίζω...
Μη μασάτε βρε παιδιά, μεγάλοι, μικρομέγαλοι,μεγαλόμικροι!
Ο πανικός,ο φόβος, ο τρόμος είναι που παγώνουν το αίμα μας!
Ο πανικός,ο φόβος, ο τρόμος είναι που παγώνουν το αίμα μας!
Αυτά μας μεταγγίζουν κάθε μέρα για καλημέρα!
Αυτό είναι το σύχγρονο ναρκωτικό, που δίνεται ελεύθερα και επίσημα!
Αυτό σε εθίζει...και σε παραπέμπει στην αβάσταχτη βαρύτητα μιας απόλυτα γκρίζας θλιβερής καθημερινότητας!
Χωρίς χαμόγελο...χωρίς καλημέρα..χωρίς δημιουργία!
Σήμερα, θέλω να σας πάρω μια αγκαλιά...
Έτσι για να φοβηθεί ο φόβος!!!
40 σχόλια:
Όταν διαβάζω την Αλκυόνη Παπαδάκη, νιώθω ένοχος, τιποτένιος, ανάξιος!
Σ' ευχαριστώ που διάλεξες να μου θυμίσεις λάθη που έκανα πα;λιά...
Τι ομορφια σημερα εδω... κι οι φωτογραφιες και οι λεξεις...
Όλα πανέμορφα, σχεδόν ουράνια αν και κάτω στη γη. Η αγκαλιά σου φτάνει ως εδώ και διώχνει τον φόβο. Η ψυχούλα σου φτάνει ως εδώ και με γαληνεύει. Ψηλά το κεφάλι!
Να 'σαι καλά, γήινη Ουρανία μου.
"Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο να το ρίχνεις πάνω σου όταν κρυώνεις."
τι όμορφα λόγια είναι αυτά σήμερα;
υποκλίνομαι...
Ολγακι μου ειναι ολα υπεροχα,αλλα εγω θα κρατησω την αγκαλια και την υπεροχη μουσικη σου.Θελω να φοβηθει ο φοβος και να θριαμβευσουνε τα χρωματα,ο καθαριος ουρανος,η αγαπη,η ιδια η ζωη.Σε φιλω
μα ο φόβος είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό...
και η αγκαλιά σωτήρια!!!
καλή σου ημέρα
και το κείμενο και οι φωτό,
όλα υπέροχα!!!
Για να φοβηθεί ο φόβος ε?....
Πολύ σημαντική αυτή η φράση και με λυτρωτικό αποτέλεσμα.
Μόνο που για να φοβηθεί πρέπει να πολεμήσεις την αιτία του, πολύ δύσκολο, αλλά αναγκαίο..
"Ο φόβος δεν βοηθά,ο φόβος δεν σε αφήνει να είσαι ελεύθερος, ο φόβος είναι καταστροφή."είπε η Κούνεβα κι εγώ υποκλίθηκα γιατί τον παλεύω καιρό τώρα τον άτιμο...
Γλυκιά γεύση και δύναμη έχει ο λόγος σου.Έτσι να τον ξορκίσουμε, να φύγει από τις δονήσεις μας.
Φιλιά αγαπημένη.
Ένα χρόνο και κάτι τριγυρνώ στη μπλοκογειτονιά και κάποιες φορές συγκινήθηκα πολύ.. μία από αυτές ήταν σήμερα με αυτή σου την ανάρτηση.
Δε θα σου πω για τις υπέροχες εικόνες για την επιλογή του κειμένου ή τη μουσική που ήταν εξαιρετικές, όμως τα τελευταία λόγια ειδικά η αγκαλιά που χαρίζεις για να φοβηθεί ο φόβος, με γονάτισε.
Να σαι καλά Όλγα μου.. ήμουν άτυχη που δε σε είχα ανακαλύψει τόσο καιρό και τυχερή που το έκανα έστω και τώρα.
Καλό σου απόγευμα.
Tέλεια !!!
βάζω κι εγώ μια αγκαλιά να βοηθήσω
οι καμέλια όνειροοοοοο !!
είσαι αχτύπητη
ΖΗΤΩ ΟΙ ΠΕΝΗΝΤΑΡΕΣ !!!
(Το'δωκες το φιλί;;)
Καλησπέρα...
Yπέροχα λόγια, πανέμορφα χρώματα , ονειρεμένη μουσική...μα πάνω από όλα εχω μεγάλη ανάγκη την αγκαλιά σου, να διώξει το φόβο που εδώ και ένα χρόνο φωλιάζει μέσα μου...μπορεί?
Σε φιλώ..
Φίλε Παλιάτσε, η Παπαδάκη μέσα από την όμορφη απλή γραφή της,μας υπενθυμίζει την ουσία , την οποία βέβαια χωρίς λάθη δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε!
Σε ευχαριστώ που με ευχαριστείς…
Σου αφιερώνω, κάτι ακόμα…
"Λένε πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή. Λένε πως όταν φτάσεις ως την άκρη του γκρεμού και δώσεις τη βουτιά, φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε. Και στο τέλος, αν κάποιος άλλος σου κατάφερε την τελική σπρωξιά, δικός σου καλεσμένος ήταν. Παρεάκι σου.
Μόνο που όποιοι τα κηρύττουν όλ' αυτά, δεν είδαν ποτέ τη θέα από την τελευταία πέτρα του γκρεμού. Βαδίζουν πάντα επί του ασφαλούς. Και το κακό μ' αυτούς είναι πως συνήθως έχουν δίκιο. Διαθέτουν ατσάλινα επιχειρήματα. Στο τέλος, σου γανώνουν το μυαλό.
Όμως... Αν έφτασες ως εκεί... Λέμε αν... Αν έφτασες ως εκεί γιατί βιαζόσουνα να μάθεις, τι γίνεται πιο κάτω; Αν είχες πάρει φόρα, γιατί φοβόσουνα μη στήσεις την αγάπη; Αν στο ίσιωμα, που γνώρισες τα κολλητάρια σου, σου χάρισαν το ρούχο της άνοιξης και σε ξελόγιασαν;"
Καλό βράδυ
Σε ευχαριστώ για τη βόλτα σου, στη γειτονιά μου!
Μαρία μου, σε ευχαριστώ!
Σου προσφέρω όλα τα χρώματα και την αγάπη μου!
Κάτι να κάνω και εγώ, για σένα!
Φιλιά!
Τόλη μου, τι όμορφα τα λόγια σου!
Κατεβαίνω στη γη και κατευθύνομαι εκεί, όπου υπάρχει συναίσθημα…
Στα μέρη σου και στα μέρη των φίλων μας, του διαδικτύου.
Τα παίρνω μαζί μου στον ουρανό, τα αερίζω τα χρωματίζω και τα σκορπάω απαλά και αγαπημένα στη γη, να ξορκίσουν τα όποια κακά και άσχημα!
Σε ευχαριστώ!
Φιλιά πολλά!
Νίκο μου αγαπημένε,
Τι ζεστό και τρυφερό το πέρασμά σου!
Υποκλίνομαι…
Φίλη μου Γιάννα ,υπέροχη μαμά και θεία, μια αγκαλιά για σένα υπάρχει και θα υπάρχει…
Αντίσταση κάνουμε σε κάποιους που επιμένουν, ότι όλα είναι άσπρα μαύρα σε τούτη τη ζωή!
Στους κουραστικούς, μονότονους, χλιαρούς καιρούς ,εμείς απαντάμε χρωματιστά!
Φιλιά
Καλό βράδυ!
Νέλλη μου, όλα ανθρώπινα τα λένε, αλλά με τρόπο απάνθρωπο!
Αγκαλιά…το φάρμακο για πάσα νόσο!
Δεν είναι τυχαίο, που αν χτυπήσουμε κάπου, ασυναίσθητα βάζουμε το χέρι μας πάνω…
Και η θετικότητα η δική σου, σπουδαίο γιατρικό !
Φιλάκια φίλη μου, καλό βράδυ!
Αστρο-Συμμορίτες,
Μου λέτε σας παρακαλώ, που την πάνε τη δουλειά, τα ψαράκια φέτος;
Ο φόβος είναι καταστροφικότατος και πρέπει να τρώει πόρτα!
Βοηθήστε και εσείς λίγο με τις αστρολογικές αναλύσεις…
Σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ!
Αναζήτηση μου, έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι.
Η Κούνεβα μας δίδαξε πολλά…
Άραγε τα ακούσαμε...
Όλοι τον παλεύουμε το φόβο δεν είναι εύκολη η αναμέτρηση μαζί του…
Είναι και θρασύδειλος ,πίστεψέ με…
Είσαι πολύ γλυκιά παρουσία.
Να είσαι καλά!
Φιλιά καλή μου και δυνατά προχώρα…
Καλησπέρα 50fm!
Πρώτη μου επίσκεψη στο μπλογκ σου και χαίρομαι που σε βρήκα.
Την ανάρτηση σου αυτή θα την εκτυπώσω και θα την βάλω στο δωμάτιο μου για να την βλέπω κάθε μέρα εγώ για να θυμάμαι κι ο φόβος για να φοβαται και να φεύγει.
Καλό βράδι:)
Μargo μου,
Ένιωσα συγκίνηση με τα λόγια σου.
Αυτά που νιώθω και γράφω τα έχω ανάγκη πρώτα εγώ… ανοίγομαι και τα μοιράζομαι μαζί σας.
Δεν κάνω την ατρόμητη ,φοβάμαι πολλά πράγματα, αλλά μια τρομαγμένη μαμά ,σύντροφος, εργαζόμενη, φίλη, άθελά της παρασύρει και τους άλλους σε σκοτάδια.
Αυτό παλεύω ποικιλοτρόπως…
Σε εκτιμώ και ας μη σε γνωρίζω, από διαίσθηση ,από την αύρα που βγάζει η σελίδα σου στο διαδίκτυο.
Και εγώ έχασα, που δεν σε είχα ανακαλύψει ,όμως σε βρήκα και αυτό μετράει!
Είναι και η Μύκονος που έχει αιχμαλωτίσει…τις αναμνήσεις μου!
Κάθε στενάκι και ανάμνηση!
Κάθε παραλία και γιορτή!
Να είσαι καλά φίλη μου.
Θέλω να δω κι άλλες ζωγραφιές σου!
Καλό βράδυ!
Ξωτικούλι μου, κοριτσάκι μου γλυκό, το ξαναλέω…
Τι πλάσμα τρυφερό είσαι ,πόσο χαίρομαι με τη διπλή αγκαλιά!
Όλες οι καμέλιες δικές σου!
Ζήτω οι 50 Femmes σε μια συσκευασία!!!
Ήθελα να στο γράψω, σε ποια να το δώσω το φιλί ,ψιλοχάθηκα…βοήθησέ με…(αυτά είναι τα άλλα… των 50 αλλά δεν μασάμε)
ΣΣΣ…κρύβε λόγια!
Φιλάκια !
Δήμητρά μου,φιλιά πολλά!
Πότε θα μας ξαναταξιδέψεις στα μέρη σου;
Καλό βράδυ!
Thubelina μου,
Όλοι έχουμε ανάγκη από όμορφα τρυφερά και ανθρώπινα συναισθήματα!
Όλοι οι ευαίσθητοι άνθρωποι έχουμε με το φόβο μια περίεργη σχέση…
Η λύση είναι να τον περιφρονούμε…να μην του δίνουμε σημασία, γιατί αν τον υπολογίσουμε θεριεύει…
Του αρέσει το σκοτάδι ,εμείς θα του δίνουμε φως...
Του αρέσει το μαύρο, εμείς θα του δίνουμε χρώμα,αγάπη,αγκαλιά!
Που θα πάει,δεν θα βρεί έδαφος να αναπτυχθεί, θα τρομάξει και θα εξαφανιστεί!
Σε φιλώ γλυκιά μου!
Καλωσήρθες χρωματιστή μου!
Σε βοηθάει το όνομα σου έτσι κι αλλιώς!
Χρωματιστή…πανέμορφο!
Χαίρομαι και εγώ που ανταμώσαμε!
Ναι ,φοβάται, τρέμει με κάτι τέτοια ο φόβος!
Θα με θυμηθείς…
Φιλιά, θα τα λέμε…
"μα περισσότερα χάσαμε γιατί μπερδέψαμε την αγάπη με την ανοχή..."
μια απλή πρόταση, πόσα πράγματα σε βάζει να σκεφτείς, να αναρωτηθείς, να αναθεωρήσεις...
πάντα με συγκινούν οι αναρτήσεις σου, δέχομαι και αποζητώ την αγκαλιά που προσφέρεις, βάλσαμο στην τρικυμία της ψυχής...
Ενα χαμογελο για να νικησει τον φοβο καθε γκριζα ψυχη...Καληνυχτα..
Mπέττυ μου μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο,μια καλή κουβέντα,ανακουφίζουν όλους μας!
Τώρα γιατί έχει γίνει τόσο δύσκολο...είναι ένα θέμα μεγάλο...
Σε φιλώ,καλή σου μέρα!
Γειά σου Μαρία μου!
Ωρίστε,ήρθαν και οι ενισχύσεις από τη Θεσσαλονίκη!
Ευχαριστώ,για το χαμόγελο,γλύκανε η ψυχούλα μου!
Καλημέρα όλη μέρα!
ΥΠΕΡΟΧΑ ΟΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΧΡΩΜΑΤΑ,ΛΟΓΙΑ,ΜΟΥΣΙΚΗ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΦΟΒΗΘΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΓΕΜΙΣΕ Η ΣΕΛΙΔΑ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Ax...σε ευχαριστώ Σκρουτζάκι μου!
Έχουμε ανάγκη από τη νεολαία, να μας "προστατεύει" με το κέφι της!
Καλημέρα!
Ολγα μου,το πρώτο που εμποδίζει την ευτυχια είναι οφόβος.και ευτυχια είναι στιγμες..ενα λουλούδι να χαιδευει το βλέμμα..ένα τραγούδι να ακουμπάει την ψυχή μας..μια σταγόνα χρωμα στα γκρίζα μας.. μια αγκαλιά σαν αυτη που μας δίνεις απλόχερα!
Μικρά πράγματα,αλλά και τοοοόσο μεγάλα!!φιλια!
Υπεροχα τα λογια σου!
Γλυκα σαν τον ανεμο που πνεει στο προσωπο μου και ομορφα σαν το ηλιοβασιλεμα.
Εγω θελω να σε παρω μια αγκαλια γιατι το εχω αναγκη!
Καλο μεσημερι!
Πέλα μου γλυκιά,κάνουμε ότι μπορούμε...
Είναι άτιμο πράγμα,άμα φωλιάσει μόνο σου αφαιρεί...
Ξουτ,ξουτ,εμείς δεν του ανοίγουμε!
Φιλάκια πολλά να περνάς όμορφα!
Καλό βράδυ
Εφηβούλι μου,
τι ποιητικός τύπος είσαι βρε κανακάρι μας!
Άντε,προετοιμάσου για τα καλύτερα,το διαισθάνομαι!
Τι ζεστή η αγκαλιά σου,τι γλυκά τα κείμενά σου!
Φιλιά να είσαι καλά!
Είναι ο φόβος
στενό ρούχο
τι κι αν, πάντα
δυο πήχες
πιο μεγάλος
από σένα.
Προσδοκία,
γυρισμένη
απ’ την ανάποδη.
Ξέφτια εδώ κι εκεί
αυτά που ξέρεις,
τα μάτια`
κουμπότρυπες
που χάσκουν
διάπλατα
όχι για να δεχτούν,
μα για να διώξουν
το άγνωστο...
Καλησπέρα -μετά από πολυήμερη απουσία- πολυαγαπημένη μου Θεία Όλγα ! :-)
Πολύ όμορφα (...και χρήσιμα) τα αποσπάσματα που διάλεξες. Κι η μεγάλη αγκαλιά σου πολύτιμη και παντός καιρού :-)
Γλυκιά μου ανιψούλαααααααααααααααααα!!!
Καλωσήρθες κοριτσάκι μου!
Πάντα με δώρα φορτωμένη...
Επί του θέματος, έγραψες πάλι τα καλύτερα...
Ελπίζω να είναι όλα καλά.
Χουχούλιασε στην αγκαλιά μου,θα σου πω και ένα παραμυθάκι, να κοιμηθείς γλυκά γλυκά και να δείς τα ομορφότερα όνειρα!!!
Καλό βράδυ γλυκιά μου!
Ναμαι και εγω!
Μ'εχασες?Χαθηκα σε σκεψεις για λιγο .
Σκεπτομουν τους φοβους της ζωης μου.
Πολλοι,αμετρητοι φοβοι...
Φοβοι που σε πανε πισω,φοβοι που σε καθηλωνουν,και φοβοι που σε σωζουν απο καταστροφες...
Αυτοι οι τελευταιοι, ας ειναι ευλογημενοι...
Αγκαλιασε με...
Στρουγκίτσα μου,
απίστευτο!
Τώρα σε είχα στο μυαλό μου,μπήκα στο μπλογκ. με μια σιγουριά ότι θα έχω νέα σου!
Η απουσία σου αισθητή...αν συνέχιζες λίγο ακόμα, θα ζήταγα να έρθεις με τον κηδεμόνα σου, την άλλη φορά!
Αν και τον φοβάμαι, λιγουλάκι...
Έβαλες θέμα στο τραπέζι...
Φόβοι που σε σώζουν από καταστροφές...
Φαντάσου πόσο πολύ πρέπει να έχεις προχωρήσει για να τους διακρίνεις...και να τους ευλογήσεις!
Φιλενάδα είσαι πολύ προχωωωωωωωωωωωω!!!
Σε σφιχταγκαλιάζω!
Δημοσίευση σχολίου