Σήμερα, θέλω να χαμογελάσω και να γελάσω..!
Εξ άλλου και χωρίς συνταγή γιατρού, η αφεντιά μου ότι ένιωθε έκανε!
Απλά, τώρα έχω ένα λόγο παραπάνω.
Η συμβουλή του γιατρού, είναι ξεκάθαρη φίλοι μου:
Μη κρατάς μέσα σου πράγματα!
Μίλα, επικοινώνησε, φώναξε αν χρειαστεί!
Τα συναισθήματα μην παραμένουν φυλακισμένα!
Γίνονται τοξικές ουσίες και μας δηλητηριάζουν!
Έτσι κι εγώ, θέλοντας να γελάσει λίγο το χειλάκι μου, βρήκα τις εκθέσεις του γιού μου, από το Δημοτικό, τις ξαναδιάβασα, και είμαι με ένα τεράστιο χαμόγελο γεμάτο τρυφερότητα,και χαζομαμαδίστικο υφάκι!
Σας παρουσιάζω μία, με θέμα:«Μια ζημιά που έκανα κι εγώ χωρίς να το θέλω», ημερομηνία, Πέμπτη 1 Μαρτίου 1990!
Εγώ χθες έσπασα και έριξα ένα τασάκι.
Η μαμά μου πήρε την ηλεκτρική σκούπα και τα καθάρισε, αλλά δεν με μάλωσε.
Γιατί δεν με μάλωσε δεν μπορώ να το καταλάβω.
Χύθηκαν τσιγάρα και χύθηκαν και τα φλούδια των τσιγάρων.
Μια άλλη μέρα η μαμά μου έπλενε τα πιάτα, εγώ έπαιζα. Μετά πήγα στην κουζίνα για να πιω νερό, όταν ήπια το νερό ,τότε γλύστρισε το ποτήρι απ΄τα χέρια μου και έπεσε κάτω και το έσπασα.
Μια μέρα πάλι, συμμάζευα το δωμάτιο μου, η μαμά μου έλειπε και παραλίγο να σπάσω ένα βάζο.
Αλλά η μαμά μου δεν με μαλώνει.
Η δασκάλα βαθμολόγησε...
Αρκετά καλά!
Δηλαδή, σκέπτομαι τώρα, μετά από 19 χρόνια, μήπως έπρεπε να τον μαλώσω...
Πολύ απορημένος ήταν ο μικρούλης μου!
Λέτε να έκανα λάθος;
Από την άλλη, να μαλώσεις ένα παιδί για κάτι, που έκανε χωρίς να το θέλει...
Εμείς οι μεγάλοι, θέλουμε και κάνουμε τις ζημιές μας και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας μαλώσει!
Τί γίνεται; Αρκεί να μεγαλώσεις και μετά, ελεύθερα κάνεις τον καμπόσο στα παιδάκια;
Σας ρωτάω, γιατί θέλω στα εγγονάκια μου να είμαι ολόσωστηηηη!!!
Συγνώμη για τη φωνή...το είπε ο γιατρός!
Υ.Γ. Το υπέροχο είναι, ότι είχε καταλάβει τη λάθος σειρά της αρχής, " έσπασα και έριξα ένα τασάκι"και αντί να το διορθώσει έβαλε ένα τοξάκι με βελάκια για να δείξει το αντίθετο!Θυμάμαι, όταν το είχα δεί τότε, το είχα ιδιαίτερα χαρεί..!
14 σχόλια:
τα παιδια θελουν αγαπη και τρυφεροτητα και οχι τσιριδες. το ξερεις αλλωστε αυτο. και τα εγγονακια ομως, θελουν κι αυτα την αγαπη της γιαγιας, την αγκαλια της, το χαδι της και την γλυκια φωνη της. οχι τσιριδες και μαλλωματα. μετα δεν θα σαγαπανε. θα λενε οτι εισαι κακια γιαγια, αν τα μαλλωνεις. το ''μηη'' σε κατι που δεν πρεπει να κανουν, θα το λες γλυκα και τρυφερα, αν θελεις να μην ξεκολαν απο σενα. αλλα και να σουρχεται να τα μαλλωσεις, οταν κανουν ζημιες, δεν θα μπορεις, οταν τα βλεπεις να σε κοιτουν και να σου κλεινουν ματιες, πονηρα πονηρα. θα ταγκαλιαζεις σφιχτα και θα τα γεμιζεις φιλια. θα ξεχειλιζεις απο αγαπη και στοργη.
συγνωμη για την πολυλογια μου, αλλα παρασυρθηκα, η γιαγια. ειναι πολυ ομορφο να εισαι γιαγια, αλλα οχι γρια. χαχαααα.
καλο σου βραδυ.
(το "σκέφτομαι και γράφω" του γιού σου, μου θύμισε πολλά...)
ναι στην:
αγάπη,
στην αποδοχή,
και στα σαφή και ευδιάκριτα όρια
(είναι απαραίτητο να υπάρχουν όρια τα οποία θα τηρούνται από όλους, νιώθουν και τα ίδια μεγαλύτερη συναισθηματική ασφάλεια όταν υπάρχουν όρια - έστω κι αν διαμαρτύρονται πολλές φορές)
όχι:
στην "αγάπη που πνίγει" και
στην υπερπροστασία,
που δημιουργούν
εξαρτημένα παιδιά...
εσύ όμως Όλγα μου,
δε χρειάζεσαι συμβουλές
άστο να σου βγει
φυσικά κι αβίαστα
το μητρικό(ή της γιαγιάς;) φίλτρο...
είμαι σίγουρος ότι..
το έχεις! το έχεις!
Αγάπη στοργή και προδέρμ... χεχε
Φιλακια πολλα
Έφη μου,
είσαι μια ευτυχισμένη γιαγιά, που γνωρίζεις τη δύναμη της αγάπης!
Πάντα όταν διαβάζω τα σχόλια σου, χαμογελάω και σε φαντάζομαι..!
Να είσαι καλά και να προσφέρεις την αγάπη σου έτσι όπως, πολύ όμορφα την περιγράφεις!
Καλημέρα!
Νίκο μου,
έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι,
Για να τα καταφέρεις χρειάζεται να τάχεις πάντα στο μυαλό σου,για να επανέρχεσαι όταν ξεφεύγεις!
Να είσαι καλά!
Καλημέρα!
Μαρία μου,
αυτά υπαγόρευε το ένστικτο...
Καλημέρα!
:)) Ήσουν πολύ καλή μαμά τελικά, σίγουρα ακόμα είσαι, οπότε, μην ανησυχείς.. γιαγιά θα είσαι ακόμα καλύτερη! :))
Πολύ τρυφερή ανάρτηση...
Να μπορούσαμε να ζούμε δυο φορές κάποια πράματα, την δεύτερη φορά, απερίσπαστοι και δοσμένοι ολόκληροι σε αυτά!
Πάντα γλυκειά μανούλα η 50FM...
όσο για την έκθεση τι να πω? στα μάτια των παιδιών καθρεπτίζεται πάντα το σωστό... τα παιδιά πάντα ξέρουν...οι μεγάλοι απλά μαθαίνουν από αυτά...
να περνάς όμορφα !
φιλώ σε!
Ευχαριστώ πολύ, για τα όμορφα λόγια σου!
Ανεμοσκορπίσματα...όμορφος τίτλος,αφαιρεί το άκαμπτο και στη θέση του χορεύει η ευλυγισία..!
Να μπορούσαμε πράγματι τη δεύτερη φορά να δοθούμε ολοκληρωτικά...η φύση όμως διαφωνεί!
Καλωσήρθες!
Seirie,
λόγω υποχρεώσεων ο χρόνος μου είναι λίγος και δεν σε επισκέπτομαι όσο θέλω!
Χαίρομαι που μου λες πάντα την αλήθεια!
Ελπίζω να περνάς πολύ καλά!
Φιλιά,να προσέχεις τον ευατό σου...λέει η "μανούλα"
Και σ' αυτό συμφωνούμε, Όλγα μου (θα γίνεις μια ουράνια γιαγιά). Συμφωνώ και με την Έφη και τον Νίκο (πιθανώς και με τους άλλους).
Μια μικρή ιστορία πριν δέκα χρόνια. Ο δικός μας Νίκος, τότε στα 19 του, γυρίζει κατηφής και μας ξυπνάει τα χαράματα της Κυριακής. Είχαμε βέβαια ήδη ανησυχήσει. «Φρέναρα απότομα σε μια στροφή κι έριξα το καινούριο αυτοκίνητο σ' ένα τοίχο», λέει, «μεγάλη ζημιά». «Είσαι καλά εσύ;» τον ρωτάω εγώ. «Ναι, δεν έπαθα τίποτα», απαντάει. «Ε, χ ... τις λαμαρίνες», προσθέτω και γυρίζω απ' το άλλο πλευρό.
Τελικός λογαριασμός 1.800.000 δρχ. τότε. Δεν είμαστε πλούσιοι. Μπροστά στη σκέψη όμως ότι θα πάθαινε κάτι σοβαρό ο Νίκος, όλα τα άλλα πήγαν περίπατο.
Ναι, με την αγάπη μεγαλώνουν τα παιδιά και με την κατανόηση. Με όρια που εξηγούνται φιλικά, ευγενικά, σταθερά. Δέκα χρόνια τώρα ο Νίκος ευτυχώς δεν έχει κάνει το παραμικρό ατύχημα με το αυτοκίνητο.
Τι καλή μαμά! και τι υπέροχη γιαγιά! όταν έρθει η ώρα με το καλό.
Αυτά, τα σκέφτομαι και γράφω, καθρέπτης της ψυχούλας των μικρών παιδιών. Αχ! τι μου θύμισες τώρα. Την αγωνία και το φόβο, των δικών μου παιδιών και των τόσων μαθητών μου, στα πρώτα σκέφτομαι και γράφω.
Και αν η δασκάλα, έδινε αγάπη και θάρρος στα παιδιά και οι γονείς, τους έλεγαν μπράβο και δεν τα αποθάρρυναν, σε λίγο, το σκέφτομαι και γράφω, γινόταν παιγνιδάκι, διαφορετικά, γινόταν φόβος και τρόμος και αυτό, συνεχιζόταν και μετά το δημοτικό, και για πολλά χρόνια ακόμα. Όλα τα παιδιά, ακόμα και τα πιο "δύσκολα", με την αγάπη, τη στοργή και κυρίως τον έπαινο των δασκάλων και των γονιών, μπορούν να αγαπήσουν το σχολείο, να αγαπήσουν τη ζωή και να είναι ευτυχισμένα. Σε όλους τους μαθητές μου, έδωσα αγάπη, πολλή αγάπη πρώτα, και μετά γνώσεις. Προσπάθησα να τους κάνω ευτυχισμένους μαθητές και να τους βοηθήσω να ανοίξουν τα φτερά τους, με αυτοπεποίθηση, θάρρος, αγάπη και πίστη για τη ζωή. Μου λείπουν αφάνταστα οι μαθητές μου. Αναγκάστηκα να φύγω νωρίτερα, γιατί με τα νέα συνταξιοδοτικά μέτρα, τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα.
Καλό σου βράδυ, υπέροχη μαμά.
Τόλη μου,
το υπέροχο είναι ότι συμφωνώ και ως Όλγα και ως Ουρανία μαζί σου!
Πιστεύω, αν λέγαμε τις ιστορίες μας, θα βρίσκαμε πολλά κοινά σημεία!
Η αντιμετώπισή σου, στο συμβάν με το αυτοκίνητο,κατά την άποψή μου ήταν η καλύτερη!
Πρίν μερικά χρόνια,καλοκαίρι, είχα φύγει με την παρέα μου διακοπές.Πρώτα Σαντορίνη και μετά θα συνέχιζα Πάρο. Ο γιός μου έμεινε Αθήνα με το κορίτσι του, γιατί θα πήγαιναν μαζί αλλού.
Την τελευταία ημέρα της παραμονής μου στη Σαντορίνη, μαθαίνω μετά απο τηλεφώνημα του, ότι είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό μου, το οποίο είχα αφήσει Αθήνα και ήταν και φρεσκοαγορασμένο.
Αφού με διαβεβαίωσε ότι εκείνος ήταν καλά, του είπα ακριβώς αυτά που είπες και εσύ στο Νίκο σας.
Επειδή τον άκουσα και μουδιασμένο, ακύρωσα την Πάρο και επέστρεψα Αθήνα.Αντίκρυσα ένα αυτοκίνητο με όλη την αριστερή του πλευρά στο κακό της χάλι!
Η επισκευή του, κόστισε κάτι παραπάνω,αλλά ευτυχώς ούτε γρατσουνιά δεν είχαν τα παιδιά!
Βέβαια, αισθάνθηκε αρκετά άσχημα που διέκοψα τις διακοπές μου,αλλά με την ανάλογη κουβεντούλα ησύχασε.
Καθυστέρησε τις διακοπές του,μέχρι να βγεί το αυτοκίνητο απ΄το συνεργείο.
Το θυμόμαστε και πειραζόμαστε ακόμα!
Καλημέρα!
LIA μου,
μακάρι όλοι οι δάσκαλοι,να ήταν σαν εσένα!
Οι προτεραιότητες που βάζεις σοφές!
Είσαι υπέροχη ψυχή και ξέρεις να προσφέρεις αγάπη!
Κρίμα που έφυγες,απ΄την άλλη έχεις δίκιο το συνταξιοδοτικό είναι πρόβλημα!
Καλημέρα, υπέροχε άνθρωπε!
Δημοσίευση σχολίου