"Αυτά τα δένδρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό"(Γ.Ρίτσος)
Έτσι, άρχισα να ζωγραφίζω ένα δένδρο, έτσι"αβόλευτο" όπως ήταν,
έφερε τ΄άλλο...μετά τ΄ άλλο.
Εκεί, δίπλα στον ήλιο, μέσα στον απέραντο ουρανό, βάφτηκαν με χρώμα.
Με το χρώμα, του πάθους , της ελπίδας,της ανακούφισης!
8 σχόλια:
και της ανάμνησης... :)
και της γαλήνης
Καλό απόγευμα
gracias por tu visita , no entiendo el idioma pero la fotografia es inspiradora
un abrazo
Μαρία μου, και της ανάμνησης...
και της γαλήνης...gvarvakis,
μια πινελιά!
Σας ευχαριστώ πολύ!
Καλή συνέχεια στη μέρα σας!
Gracias. Lo que usted ve es la pintura. He pintado yo, árboles con colores acrílicos. Buenas tardes!
Και ο Juan Carlos,γράφει ότι δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα, αλλά η φωτογραφία είναι εμπνευσμένη μια αγκαλιά.
Τί όμορφα...ανάμνηση,γαλήνη,αγκαλιά και οι τρείς δικές σας λέξεις,που συνόδευσαν το εργάκι μου, είναι υπέροχες!
"Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζσαι υπάρχει"έγραψε ο Λειβαδίτης.
Τι να πώ,άλλο...
Πολύ όμορφο το έργο σου. Γεμάτο χρώματα, χρώματα έντονα, απαλά, ζεστά, τρυφερά, χαρούμενα, ευαίσθητα, χρώματα! χρώματα! για να ξεπλένεται η θαμπάδα του καιρού μας. Να χρωματίζεται, να ομορφαίνει, να μεγαλώνει η αγκαλιά του κόσμου μας, να βρίσκει τόπο η καρδιά να βολεύεται, να ξεκουράζεται, να ονειρεύεται. Και, με τόσα χρώματα, να ξυπνάει, να ζωντανεύει, να ανατέλλει, ο ήλιος που κοιμίζουμε εντός μας, να στολίζεται παραδεισένιες αποχρώσεις και να σκορπά παντού ομορφιές και γαλήνη.
Σου εύχομαι καλό βράδυ
LIA μου,πόση ομορφιά έχουν τα λόγια σου!
Τί ευγενική είναι η ψυχή σου!
Χαίρομαι που μιλάμε...
Φιλιά σε σένα και την όμορφη Κρήτη, πέρα ως πέρα!
Δημοσίευση σχολίου