Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Βιάζομαι απόψε...θέλω να μιλήσουμε..!


Πως να κρατηθώ; δεν μ' αφήνει αυτή η καταραμένη γρηγοράδα που με κυνηγάει από πολύ-πολύ (κανονικά πρέπει να το επαναλάβω) αλλά βιάζομαι... παλιά!
Η χαρά πως να κρυφτεί;
Μόλις ανακάλυψα κάτι, που από την αρχή που ξεκίνησα αυτό το στέκι, το είχα πει..να μοιραζόμαστε...
Ανακάλυψα λοιπόν φίλοι μου, ότι κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Τόλη Νικηφόρου.
Μόλις το είδα με τα μάτια μου, στο ιστολόγιό του, έβαλα την αγαπημένη μου μουσική, έψαξα τα ράφια μου και βρήκα μια φωτογραφία μου, που υπήρχε και υπάρχει στη βιβλιοθήκη, στη στήλη των βιβλίων, των παιδιών μου.
Την είχα βάλει, για να τους υπενθυμίζω, ότι η μαμά τους, πολύ στηρίζει την διάθεσή τους για διάβασμα.
Για γούρι, με τις λιγοστές ηλεκτρονικο-κoπτοραπτικές γνώσεις μου, πρόσθεσα στη βιβλιοθήκη και το
νέο βιβλίο του Τόλη Νικηφόρου ," Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου" εκδόσεις Νεφέλη.
Εκτιμώ τον Τόλη Νικηφόρου, από αυτά που έχω διαβάσει και έχω διαισθανθεί...και η διαίσθησή μου δεν με ξεγελάει, γιατί δεν την έχω ξεγελάσει κι εγώ!
Τον γνώρισα, από το διαδίκτυο και χαίρομαι ιδιαίτερα!
Τόλη, σου εύχομαι από καρδιάς, το "έρημο νησί στην άκρη του κόσμου" να ταξιδέψει σε κάθε άκρη αυτού του κόσμου!
Ελπίζω, να μου συγχωρέσεις την παρορμητική αυτή διάθεσή μου , που ξεπερνάει λίγο την τυπική ευγένεια...
Αύριο απεργώ, μετά τα διαδικαστικά...θά έχω χρόνο να σε ψάξω στα εδώ βιβλιοπωλεία.
Εύχομαι , να μη σβήσει ποτέ, η φλόγα της δημιουργίας σου!
Υ.Γ.Οι αποτυχίες μου: Προσπάθησα να μεγενθύνω την κλεμμένη ανάρτησή σου,απέτυχα...
Ξαναπροσπάθησα να την αντιγράψω εκτός φωτογραφίας, στο κείμενο
άλλη αποτυχία...
Τόλη μου, είσαι τόσο καλά κλειδωμένος ή εγώ είμαι για πλεκτό ή βελονάκι;
Φίλοι μου, πόσο σας ευχαριστώ, που με ανέχεστε...
Όμορφες ευχές σε όλους!

10 σχόλια:

IZA είπε...

Πριν από λίγο είδα κι εγώ στο ιστολόγιο του POET για το καινούριο του βιβλίο και του έστειλα τα συγχαρητήρια και τις ευχές μου. Σε καταλαβαίνω που ένιωσες τέτοιο ενθουσιασμό, το ίδιο ένιωσα κι εγώ σα να πρόκειται για δικό μας άνθρωπο. Μα αυτό είναι το όμορφο με την ιστορία αυτή των blogς. `Οτι μπορείς να είσαι παρορμητική και αληθινή πέρα από τις ευγένειες και τις αναστολές που μπορεί να προκαλεί μια προσωπικήεπαφή από κοντά.

55fm είπε...

Ναι, ΙΖΑ μου,σαν να πρόκειται για δικό μας άνθρωπο!
Το γιορτάζω!
Είναι δικός μας...γιατί είναι αυθεντικός!
Καληνύχτα, σε σένα και την όμορφη οικογένειά σου!

το πετάλι είπε...

ο αγαπημένος μας Poet,
Όλγα μου,
αξίζει όλα τα ωραία
που γράφεις γι αυτόν,

είμαστε τυχεροί
που τον γνωρίσαμε...

καλημέρα!

55fm είπε...

Kαλημέρα Νίκο μου,
έχεις και το όνομα, του γιού μου και καταλαβαίνεις τι παθαίνουμε εμείς οι μαμάδες...
Ναι,θεωρώ ότι είμαστε τυχεροί και σε ευχαριστώ πολύ, γιατί ήσουν η γέφυρα επικοινωνίας!
Να είμαστε, όλοι καλά και να γιορτάζουμε τέτοιες ομορφιές!

Seirios είπε...

Για την ώρα προσπερνώ το θέμα του καινούριου βιβλίου του Τόλη Νικηφόρου. Η διάθεση μου είναι ανάμικτη, κάπως μελαγχολική κι ουδόλως με τάση προς ανάγνωση!

Είμαι λάτρης της φωτογραφίας κι ιδίως των προσωπογραφιών. Ώρα πολλή χαζεύω τη φωτογραφία σου, όχι από περιέργεια αλλά η όψη σου στη συγκεκριμένη φωτογραφία καταμαρτυρεί έναν προβληματισμό!-ίσως να κάνω λάθος. Δε σε γνωρίζω.-

Πάντως η ματιά σου, που διακρίνεται πίσω απ΄τα σκούρα γυαλιά, είναι σα να κοιτά και να ακούει σκέψεις που δε μοιράζομαι τούτη την ώρα με κανέναν!

Υ.Γ. 1] Μπορείς να με περάσεις κάλλιστα για τρελό… δε θα σε παρεξηγήσει κανένας από όσους διαβάσουν τούτο το σχόλιο!

2] Μα όλες οι παιδικές βιβλιοθήκες να έχουν τον Τομ Σογιερ… ούτε από τη δική μου έλειπε.. χα χα χα

Τζούλια Φορτούνη είπε...

τι πιο όμορφο και αληθινό Όλγα μου από μια αυθόρμητη εκδήλωση σαν και τη δική σου...
αυτή είναι η πραγματική αξία του Τόλη, πέρα από τα υπέροχα ποιήματα και κείμενα...μας βγάζει το ανθρώπινο (και παιδικό) στοιχείο από μέσα μας, χωρίς αναστολές...
βέβαια δεν είναι έτοιμοι όλοι να εκτεθούν...αλλά τι να κάνουμε; πρόβλημά τους...

Poet είπε...

Όλγα μου, ο Νίκος, ο γιος σου και ο δικός μου γιος έχουν το ίδιο όνομα (καταλαβαίνεις τι παθαίνουμε κι εμείς οι μπαμπάδες ...). Το όνομα του πατέρα μου και του πατέρα της γυναίκας μου.

Δεν είμαι καθόλου, μα καθόλου άνθρωπος της τυπικής ευγένειας. Και όταν αναγκάζομαι να λέω τα τυπικά, είναι γιατί ο αυθορμητισμός μου και η φυσική εγκαρδιότητά μου παρεξηγήθηκαν μερικές φορές.

Το λέω και πάλι, Όλγα μου, ότι με κατασυγκίνησες. Δεν περίμενα τόσο θερμή αλλά και πρωτότυπη ανταπόκριση. Το ευχαριστώ είναι λίγο. Σε νιώθω σαν αληθινή μου φίλη.

Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι κάπως αμήχανα όταν διαβάζω τόσα εγκώμια. Όπως και αυτά του Νίκου.

Υ.Γ. Εγώ δεν είμαι καθόλου κλειδωμένος. Όλα τα τεχνικά θέματα τα χειρίζεται η Λίνα στο Λιβάδι και εκείνη μπορεί να σου δώσει τη λύση. Εγώ αναρτώ μόνο τα ποιήματα.
Νομίζω όμως ότι η ανάρτηση πάνω δεξιά γίνεται με φωτογράφιση και συνολική εικόνα, γι' αυτό και δεν σηκώνει καμία επέμβαση. Ρώτα τη Λίνα και αν δεν λυθεί το πρόβλημα, τα ξαναλέμε.

55fm είπε...

Kαλέ μου "seitie",
Mε οδηγείς, να πάρω το ρόλο της μαμάς(εύκολο είναι να φύγει νομίζεις;), και να σου πώ, ότι ακριβώς επειδή η διάθεσή σου είναι ανάμικτη ένα καλό βιβλίο, βοηθάει!
Δεν ανησυχώ περισσότερο, γιατί τονίζεις, κάνεις προσπέραση "για την ώρα",έχουμε μπροστά μας, ώρες και μέρες!
Είμαι σίγουρη, ότι θα ανταλλάξουμε και απόψεις, εδώ στο στεκάκι, για αυτό το βιβλίο!
Όσο για τη φωτογραφία,το ότι διέκρινες τη ματιά...,με εντυπωσιάζει, βέβαια μπορεί λόγω πρεσβυωπίας μου, να μη βλέπω τόσο δυνατά!
Πάντα, προβληματίζομαι...διαβάζω σκέψεις και βιβλία,δεν παρεξηγώ ποτέ, καλοπροαίρετη κριτική και με ενδιαφέρει τα νέα παιδιά, σαν και σένα, να είναι πολύ, πολύ καλά!
Ο Τομ Σογιερ, συντρόφευσε, παιδιά και παιδιά!
Να έχεις, μια όμορφη συνέχεια στη μέρα σου!

55fm είπε...

"Μωβένια"μου, ευαίσθητη και μεταξένια,έτσι νιώθω, έτσι λειτουργώ!
"Σε όσους αρέσουμε, για τους άλλους, δεν θα μπορέσουμε... που λέει και το τραγούδι!"
Μια, και εκφράζομαι, τραγουδιστικά, σου αφιερώνω..."Εγώ στα νιάτα μου, ξημέρωνα Ελλάδα Ευρώπη Αμερική ό,τι αγαπούσα τ΄ αποθέωνα..."
Απλά,είναι πολύ όμορφα, να βγαίνουν στο ήλιο οι σκέψεις..!
Έχεις την αγάπη μου και τα πολλά μου μπράβο, γι αυτό που είσαι!
Βεβαίως, τι να πεί κανείς, για τις θαυμάσιες δημιουργίες σου...
Είναι μαγευτικές!

55fm είπε...

Ax..Tόλη μου, σε καταλαβαίνω απόλυτα,έπρεπε να μ΄έβλεπες, όταν πήγε στρατιώτης...
Να ζήσουν γερά, τα παιδιά μας!
Χάρηκα,συγκινήθηκα,χαμογέλασα, με τα λόγια σου.Κόντρα, στους βαρετούς παρεξηγησιάρηδες,η ψυχή μας πετάει...αν τη βρούν,(σιγά μη ψάξουν) άς τη φυλακίσουν στο χρυσό κλουβάκι τους,είμαστε καλή παρέα, μέχρι τότε, ελεύθερα πετάμε...
Μακάρι, Τόλη μου, οι συμπτώσεις της ζωής, να φέρνουν πάντα, τέτοιες στιγμές, αυθεντικές και ευτυχισμένες!
Σε φιλώ!