Σήμερα, θέλω να αφιερώσω αυτά τα όμορφα, μυρωδάτα, τριαντάφυλλα , τα κομμένα από αγαπημένο κήπο, στον ποιητή Γιώργο Δουατζή για την εξαιρετική πρωτοβουλία του, που αφορά στο 1ο συνέδριο ποίησης και ξεκινάει σήμερα.Εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία!
Εξομολογούμαι, ότι τα τριαντάφυλλα είναι κομμένα από τον κήπο του αείμνηστου, Γιώργη Κρόκου, δάσκαλος στο επάγγελμα και ποιητής, πεζογράφος, μουσικός, ιεροψάλτης, λαογράφος, θεατρικός συγγραφέας και υπέροχος άνθρωπος!
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω παιδί, ήμουν 8 χρονών όταν γίναμε φίλοι με τα παιδιά του, τον Ιάκωβο και την Αργυρώ, περάσαμε την εφηβεία μαζί και εξακολουθούμε μέχρι σήμερα να είμαστε αχώριστοι!
Μέσα σε αυτόν το μεγάλο κήπο, περάσαμε αλησμόνητες στιγμές και υπέροχα,αξέχαστα χρόνια. Ο Γιώργης Κρόκος, μας παρακολουθούσε πάντα, τρυφερά και αγαπημένα.
Εκεί στη εφηβεία, λίγο... του ξεφύγαμε, αλλά μας αντιμετώπιζε με ποιήματα και μουσικές!
Εμείς, του απαντούσαμε με κιθάρες ηλεκτρικές και ροκ στίχους....
Ο κήπος παραμένει ζωντανός, όπως τότε...με τη φροντίδα και την αγάπη της συζύγου του, της γλυκύτατης κ. Κίτσας ( δασκάλα) που ζεί με το όνειρο, κάποια στιγμή να γίνει στην Ηλιούπολη, ένα μικρό μουσείο για το Γιώργη Κρόκο.
Φυλάει με αγάπη, κάθετι δικό του και περιμένει καρτερικά..., μέχρι στιγμής δεν καταφέραμε δυστυχώς τίποτα, όμως συνεχίζουμε τις προσπάθειες...
Πάντα όταν περνάω, από αυτόν τον κήπο, με τις πανέμορφες αναμνήσεις , παίρνω λουλούδια για το βάζο μου.
Θέλω, να βρίσκεται κάτι από εκείνα τα χρόνια... πάντα δίπλα μου..!
Είμαι σίγουρη αν ζούσε, θα ήταν ο πρώτος που θα πήγαινε στο συνέδριο της ποίησης.
Τα ολοζώντανα, ευωδιαστά τριαντάφυλλα του κήπου του... αφιερωμένα....
6 σχόλια:
Ένα ευχαριστώ στο Γιώργο Δουατζή και μια αγκαλιά και στους δυο ΣΑς που "Για να μη "σας" κολαστεί ο παιδικός "σας" παράδεισος, τον "φυλάτε" μες στην καρδιά σας"
Σας αφιερώνω με αγάπη..
Γεννήθηκα στη Χίο.
Η πρώτη μου ανάσα ήτανε μαστίχα.
Όταν πρωτάνοιξα τα βλέφαρα,
Είδα λουλούδια.
Ακόμη πιστεύω πως ήτανε μάτια,
που με μάθαιναν πώς να χαμογελώ.
Στην αγκαλιά της μάνας μου έμαθα χορό.
Αργότερα τον τελειοποίησα στο κύμα.
Είδα τα δέντρα και στάθηκα ολόρθος.
Είδα τα ρυάκια κι έμαθα να τρέχω.
Άκουσα τα κελαηδοπούλια και τραγούδησα.
Είδα το νυχτερινό ουρανό περβόλι
με τα’ αστέρια μανταρίνια στα κλαδιά τους.
Ύψωσα το χέρι να τα πιάσω
κι όλα χαμήλωσαν ίσως να τα φτάσω.
Για γειτονιά είχα ανοιγμένες αγκάλες.
Η μάνα μου ήταν αδερφή του ήλιου.
Ο Πατέρας μου πουλούσε την ομορφιά πραμάτεια.
Με τη Μικρασιατική καταστροφή
Άρχισα να μπερδεύω τους αγίους των εκκλησιών
με τους πρόσφυγες.
Καταστραφήκαμε
κι αντίς να χαθώ, γίνηκα πολίτης όλου του κόσμου.
Για να μη μου κολαστεί ο παιδικός παράδεισος, τον φυλάω μες στην καρδιά μου.
Αυτός με βοηθά
Και μοιράζω την ψυχή μου τραγούδι
από χείλη σε χείλη.
Τραγουδάτε με.
Περισσεύω για όλους.
Με αγάπη:
Γιώργης Κρόκος
Καλή επιτυχία στο 10 συνέδριο Ποίησης!
Έχω φίλο μου πιστό
ένα δέντρο φουντωτό
συμφωνία του? χω κάνει
με χαρτί και με μελάνι
Να του δίνω εγώ νερό
να μου δίνει αυτό χορό
να παινεύω τα πουλιά του
να του λέω σ? αγαπώ
Να μου δίνει τον καρπό του
να αγκαλιάζω τον κορμό του
να με λέει και αδερφό του
και να ζήσουμε μαζί
όσο ζω και όσο ζει.
Η "Συμφωνία με ένα δέντρο" του Γιώργη Κρόκου.
Ανεξίτηλες μνήμες...
Ευχαριστώ μέχρι τον ουρανόοοο...
Όσο για το Γιώργο Δουατζή, είμαι σίγουρη ότι θα συγκινηθεί,μόλις μάθει τις ευχαριστίες και τις ευχές σου!
Πολλά φιλιά με αγάπη!
Άντε μάζεψτα σιγά-σιγά και ξεκίνα...σε περιμένουμε!
πόσους δασκάλους θυμούμαστε με αγάπη
από τα μαθητικά μας χρόνια;
ελάχιστους...
έναν... δύο... το πολύ τρεις...
η δικαίωση για το δάσκαλο είναι όταν τον θυμούνται οι μαθητές του
όχι για τις γραμματικές τις ορθογραφίες και τις τιμωρίες,
αλλά για στιγμές όμορφες, παιδικές,
με αγάπη και τρυφερότητα.
φαίνεται ότι ο Γιώργης Κρόκος ήταν ένας από αυτούς τους δασκάλους...
εύχομαι στο Γιώργο Δουατζή και σε όλους τους συμμετέχοντες να πάνε όλα καλά με το συνέδριο...
(δεν θα είμαι εδώ το τριήμερο και δυστυχώς δεν θα μπορέσω να το παρακολουθήσω)
Nίκο μου, έχεις απόλυτο δίκιο.
Προσωπικά, λυπάμαι που το λέω. αλλά δεν θυμάμαι κανέναν όμορφα...όμως, θυμάμαι πολύ καλά δύο γιατί έκαναν ιδιαίτερα "βασανιστήρια" για τιμωρία!
Οπως για παράδειγμα να στέκονται στο ένα πόδι...να τραβάει τις φαβορίτες των αγοριών μέχρι να μείνουν τούφες στα χέρια...
Το Γιώργη Κρόκο δυστυχώς δεν τον είχα δάσκαλο.
Ήμασταν στην ίδια γειτονιά και μεγαλώσαμε μαζί με τα παιδιά του,οπότε είχαμε καθημερινή επαφή.
Τότε που οι πόρτες ήταν ανοιχτές...
Ήταν εξαιρετκός δάσκαλος!
Θα μεταφέρω τις ευχές σου για το συνέδριο και θα σε ενημερώσω σχετικά
Εύχομαι καλό τριήμερο!
Γλυκές αναμνήσεις όπου συνοδεύουν κι εν τέλει κάνουν αυτό που είμαστε! Μου άρεσε το κείμενο σου. Λόγος αληθινός και λιτός, λόγος ανθρώπινος…
Καλό Σαββατόβραδο να’ χεις και να απολαύσεις την αποψινή πανσέληνο!
Φιλώ ε!
Σε ευχαριστώ πολύ "Seirie", για τα καλά σου λόγια.
Είναι διπλή χαρά για μένα,γιατί είσαι νέος και εκτιμώ τη νεολαία!
Πισυεύω στην απλότητα και στην αυθεντικότητα των ανθρώπων.
Εύχομαι ένα τέλειο Σ/Κ και σε σένα, η πανσέληνος να σου φωτίσει υπέροχες
στιγμές!
Δημοσίευση σχολίου