Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Λουλουδοκατορθώματα!



Φίλοι μου. σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια μεγάλη μου χαρά
Πάντα μου άρεσαν τα λουλούδια. Όμως όσες φορές επιχείρησα στο παρελθόν να ασχοληθώ με αυτά, πάντα το αποτέλεσμα έκρυβε μια τεράστια αποτυχία!
Αν δεν ξεραινόταν το φυτό στη γλάστρα ,η καλύτερη εκδοχή ήταν να μείνει για χρόνια έτσι όπως ακριβώς το αγόρασα.
Θυμάμαι, τι αγωνία είχα να κρατήσω τα φυτά που μου είχαν φέρει φίλοι στο μαιευτήριο όταν γέννησα τα παιδιά μου.
Τους μίλαγα, τα χάιδευα ( κατόπιν συμβουλών) μάταια όμως…
Τελικά το μόνο που κατάφερνα είναι να υπάρχουν λουλούδια μόνο στα βάζα. Σε γλάστρα ότι και να υπήρχε ήταν αδύνατον να συνέχιζε να υπάρχει… από τη στιγμή που έφτανε στα χέρια μου!
Κάποια στιγμή πήρα απόφαση ότι κάτι μου λείπει και η σχέση μου με τα φυτά-λουλούδια ,
δεν μπορούσε να αναπτυχθεί!
Αρκέστηκα λοιπόν να ανανεώνω τα λουλούδια στα βάζα και να μην έχω άλλες απαιτήσεις.
Θαύμαζα τα μπαλκόνια των φίλων μου και μέχρι εκεί…
Έτσι πέρασαν πολλά-πολλά χρόνια.
Πριν λίγο καιρό, μου καρφώθηκε πάλι στο μυαλό να επιχειρήσω να ασχοληθώ με τα λουλούδια .
Ήταν μια ανάγκη μου να βλέπω πολλά λουλούδια όταν κάθομαι στον καναπέ μου, Δεν μου έφταναν πια τα λουλούδια στα βάζα ήθελα χρώμα λουλουδιαστό και μέσα και έξω από το χώρο.
Έβγαλα λοιπόν τραπεζάκι καρέκλες κ.λ.π. και άρχισα να τοποθετώ γλάστρες και να φυτεύω λουλούδια …
Κάθε μέρα άνοιγα το παράθυρο και με αγωνία περίμενα, ωστόσο τα φρόντιζα με ιδιαίτερη αγάπη και αφοσίωση.
Έγινε λοιπόν το θαύμα! Τα λουλούδια σιγά -σιγά μεγάλωναν και φούντωναν απίστευτα!
Γέμισε το μπαλκονάκι μου χρώμα! Ένας μικρός κηπάκος με περιμένει κάθε φορά που ανοίγω το παράθυρο!
Η χαρά μου απερίγραπτη…δεν το πιστεύω πως έγινε αυτό.
Σας παρουσιάζω αυτό το μικρό κατόρθωμά μου και σας παρακαλώ αν γνωρίζετε κάτι που θα βοηθούσε να διατηρηθεί αυτός ο μικρός κηπάκος ( έχω και το σχετικό αγχάκι ) θα ήθελα να μου το πείτε!

4 σχόλια:

Seirios είπε...

Πολύ όμορφα τα λουλούδια σου! Χρώματα κι αρώματα… όπως λέει κι ένα τραγούδι! Κάπως έτσι έχω κι εγώ ένα μπαλκονάκι, στο κέντρο της πόλης όπου κατοικώ! Κι είναι λες ένας μικρός αγρός που σε ταξιδεύει όταν ο λογισμός βαραίνει!

55fm είπε...

Καλωσόρισες από την όμορφη Πάτρα στους δικούς μας "αγρούς"!
Συμφωνώ, είναι όαση οι μικροί κήποι των χρωμάτων και των αρωμάτων!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Πιστεύω να έχω τη βοήθειά σου αν προκύψει πρόβλημα στον αγρό μου.
Μ΄άρεσε το μπλογκ σου, καθώς και οι αναφορές περί μουσικής, ποίησης και ευαισθησίας...
Για την ποίηση, ρίξε μια ματιά στην προηγούμενη μου ανάρτηση
(είμαι κολλημένη στο Λειβαδίτη)
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα μπλογκς:"ο πλοηγός του απείρου" και "ένα λιβάδι στην ομίχλη που ονειρεύεται" του σπουδαίου ποιητή-άνθρωπου Τόλη Νικηφόρου.
Θα τα λέμε.Να είσαι σούπερ!!!

Poet είπε...

Πάλι με επαινείς, Όλγα μου; Θα κοκκινίσω σαν τα γεράνια σου. Να είσαι καλά.

Πραγματικά ωραία τα λουλούδια σου. Ομορφιά, υγεία, αγάπη. Έχουμε κι εμείς ένα μπαλκόνι γεμάτο λουλούδια και, μόλις γλυκάνει ο καιρός, λέμε «πάμε να πιούμε τον καφέ μας στον κήπο». Εδώ, στο τέρμα της Άνω Τούμπας στη Θεσσαλονίκη.

Ο μοναδικός τρόπος να κάνουμε ανθρώπινη αυτή τη ζούγκλα του μπετόν είναι να τη γεμίσουμε πράσινο και λουλούδια. Στα μπαλκόνια, στις ταράτσες, σε κάθε χώρο. Είναι μια μικρή έμπρακτη αντίσταση και μια ανάσα.

55fm είπε...

Τόλη μου,
ακριβώς με αυτόν τον τρόπο, κοκκίνησαν και φούντωσαν τα γεράνια μου!
Συμφωνώ, είναι μια μικρή αντίσταση να καταφέρνεις, να μη γίνεσαι ένα με το μπετόν!
Μου θυμίζει κάτι πανέμορφα λουλουδάκια, που ξεφυτρώνουν από το πουθενά, μέσα από τσιμεντένιους τοίχους και η ματιά στέκεται μόνο εκεί, τα άλλα εξαφανίζονται...
Ήρθε ο ήλιος σήμερα εδώ, εύχομαι να επισκεφτεί και την Άνω Τούμπα και να πιείς το καφεδάκι σου στον όμορφο κήπο σου!
Καλημέρα με χαμόγελο!