Γράφω για μένα, για τους φίλους μου και για να απαλύνω τη ροή του χρόνου,έχει πει χαρακτηριστικά ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες .Για τους φίλους, γράφει...
Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου.
Ούτε έχω απαντήσεις, για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου.
Όμως μπορώ να σ΄ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι δίπλα σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου,
Να κρατηθείς και να μην πέσεις.
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου,
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν κρίνω τις αποφάσεις που παίρνεις στη ζωή σου
Αρκούμαι να σε στηρίξω, να σου δώσω κουράγιο και να σε βοηθήσω αν μου το ζητήσεις.
Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια,
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις
Όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
Όταν κάποιες θλίψεις, σκίζουν την καρδιά σου.
Όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
Και να μαζέψω τα κομμάτια ,
Για να τη φτιάξουμε, ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις
Μόνο μπορώ να σ΄αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν τους φίλους και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση,
δεν ήσουν πρώτος ούτε τελευταίος στη λίστα, δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος
Να εκπέμπεις αγάπη
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις μας.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες
Να ακούμε την καρδιά μας
Να εκτιμούμε τη ζωή.
Πάντως δεν έχω την αξίωση, να είμαι ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου.
Μου αρκεί, που με θέλεις σαν φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι!
Έχοντας ζήσει μέσα στη μοναξιά της απουσίας φωτός, όντας τυφλός για αρκετά χρόνια, ο Μπόρχες αφιέρωσε μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του στην αναπόληση:
«Έχω την τάση να μετατρέπω τα πάντα σε λογοτεχνία, είναι η μοίρα μου, ζω μέσα στη λογοτεχνία…».
14 σχόλια:
''oταν με χρειαστεις θα ειμαι διπλα σου''
ετσι κανουν οι πραγματικοι φιλοι.
υπαρχουν ομως τετοιοι φιλοι σημερα;
ιδου το ερωτημα.
καλη σου μερα.
Έφη μου,
υπάρχουν!
Όταν αγαπάς τον άνθρωπο, όταν το χρήμα και το υλικό παραμύθι, δεν σε νανουρίζει...νιώθεις!
Όταν νιώθεις αυθεντικά, στηρίζεις τις ανθρώπινες σχέσεις και δημιουργούνται σπουδαίες φιλίες!
Καλημέρα!
Μεγάλο θέμα...
Μαρία μου,μεγάλο... όπως και η ίδια η ζωή!
Σε φιλώ!
τα πάντα είναι η τέχνη του λόγου.
πολύ καλό!
φιλιά!
Nyxterino μου,
δεν θα διαφωνήσω καθόλου μαζί σου!
Φιλιά!
Το πουλί φωλιά, η αράχνη ιστό, ο άνθρωπος φιλία. Έτσι λέει ο σοφός λαός μας. Βέβαια υπάρχουν φίλοι και ΦΙΛΟΙ. Από προσωπική εμπειρία διαπίστωσα, ότι, στη χαρά μας, στις γιορτές μας, στα γλέντια μας είχαμε πολλούς φίλους. Όταν όμως ήρθαν οι δυσκολίες και οι στεναχώριες, οι φίλοι χάθηκαν, κι έμειναν μόνο οι ΦΙΛΟΙ και ήταν λίγοι, πολύ λίγοι, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γλύκαναν όμως το δάκρυ μου, έτρεξαν για μένα, πόνεσαν μαζί μου, μου κρατούσαν σταθερά το χέρι να μη χαθώ, να μη βουλιάξω, στο χάος του πόνου. Αισθάνομαι τυχερή, που η ζωή μου χάρισε φίλους που με αγαπάνε πραγματικά. Για μένα, έστω και μόνο μια φίλη αληθινή να έχω, είναι ευλογία. Και ο καφές, όταν είμαι παρέα με τις φίλες μου, έχει μια ξεχωριστή νοστιμάδα και ομορφιά και τα γλυκάκια, όταν με κερνούν φίλες μου φτιαγμένα από τα χεράκια τους και η θάλασσσα είναι πιο όμορφη το φετινό καλοκαίρι, που κάθε μέρα κολυμπάμε παρέα με 2 φίλες μου και συζητάμε πολλή ώρα στην αγκαλιά της θάλασσας. Είμαι ευτυχισμένη που αγαπώ τις λίγες φίλες μου, που μ' αγαπούν κι αυτές. Ευχαριστώ το Θεό για το υπέροχο αυτό δώρο Του. Και πάντα θυμάμαι, η φιλία δε ζητιέται, είναι το μόνο αίσθημα που στην καρδιά γεννιέται.
Πολλά φιλάκια
Ax,γλυκιά μου LΙΑ!
Έτσι όπως τα λες είναι.
Δεν έχει σημασία η ποσότητα των φίλων,λίγοι και καλοί!
Αισθάνομαι κι εγώ τυχερή που έχω φίλους από τα παιδικά μου χρόνια!
Μαζί και στις χαρές και στις λύπες!
Επειδή έχω χωρίσει εδώ και 20 χρόνια,μεγάλωσα μόνη τα παιδιά μου, οι φίλοι μου ήταν αδέλφια δίπλα μου,καθώς κι εγώ γι αυτούς!
Μαζί όλοι διακοπές,όλα τα παιδιά, μια μεγάλη οικογένεια!
Και ο πρώην σύζυγός μου ήταν και είναι ένας πολύ καλός μου φίλος!
Όλα λύνονται αρκεί να έχεις Θετική ματιά στα πράγματα!
Να έχεις πάντα δίπλα σου ανθρώπους να μοιράζεσαι τις ομορφιές της ψυχής σου!
Καλό βράδυ!
Όλγα μου αγγίζεις ίσως το πιο ευαίσθητο κομμάτι ανθρώπινων σχέσεων...
γιατί η προδοσία στον έρωτα...δικαιολογείται ακόμα και χημικά..
στη φιλία όμως;
εκεί αναλώνεται ο ανθρώπινος χαρακτήρας...
Αυτός ο φίλος σου πάντως, Ουρανία μου, διερωτάται γιατί δεν έχεις φύγει ακόμη για διακοπές. Και ανησυχεί κάπως. Δεν είναι καιρός να γίνεις ένα με τον ουρανό της Άνδρου;
Μωβένια μου,
άσχημη λέξη,νόημα...δεν βρίσκω τίποτα που μπορώ να δικαιολογήσω στην προδοσία!
Σε φιλώ,να περνάς όμορφα!
Τόλη, φίλε μου καλέ,
Πόσο ονειρεύομαι, τον ουρανό της Άνδρου!
Αν όλα πάνε καλά, φεύγουμε την επόμενη Παρασκευή.
Μετά την περιπέτεια του Κώστα(ευτυχώς όλα πάνε καλά)έπρεπε να περάσει ένας μήνας και μετά να φύγουμε διακοπές.
Είχα και κάτι προβλήματα, με την υγεία της μαμάς μου,έφυγε και η γυναίκα που τους προσέχει και καταλαβαίνεις έγινα λίγο λάστιχο!
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, που δεν έχω κάνει ούτε ένα μπάνιο!
Θα τα κάνω μαζεμένα,αισιοδοξώ...
Φιλιά.
Καλό βράδυ!
Μόλις τώρα διάβασα αυτήν την ανάρτηση και την ένιωσα σαν βάλσαμο στις πληγές που γεννά η μοναξιά, κάτι ώρες που οι φίλοι είναι μακριά. Πόσα ξεχνάμε όντας μέσα στο αμοιβαίο δόσιμο !!! Κάποιες φορές, γινόμαστε άθελά μας άπληστοι... ίσως γιατί φοβόμαστε πως αυτό που έχουμε κάποτε θα στερέψει κι αποζητάμε να στραγγίξουμε κάθε σταγόνα του. Μα είναι η απληστία που το στραγγίζει κι ο φόβος που δεν το αφήνει να κυλήσει μέσα μας ΑΒΙΑΣΤΑ... πόσο σημαντικό είναι αυτό !!! "...θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις". Αυτό είναι το μεγαλύτερο "δόσιμο", που άλλοτε το ξεχνάμε πλέοντας μέσα στις ανάγκες μας κι άλλοτε το εκλαμβάνουμε σαν αδιαφορία...
Xρονοστιβάδα μου,
απλά υποκλίνομαι στις σκέψεις σου!
Δημοσίευση σχολίου