Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Όταν δεν καβαλάς το καλάμι...

Ακόμα και αυτά τα καλάμια, γυμνά, ταλαιπωρημένα και εγκαταλελειμμένα, όπως είναι...

...Μπορεί να ζωντανέψουν, να "συνομιλήσουν" μαζί μας και να μας προσφέρουν μια όμορφη, τρυφερή θέα-παρέα!
Σε μια γωνιά της βεράντας, του κήπου ή του μπαλκονιού, γεμίζουν το άδειο!
Αρκεί να ασχοληθούμε, λίγο μαζί τους!
Πολύ απλά, παίρνουμε χαρτί περιτυλίγματος ή και ύφασμα, το κόβουμε σε τετράγωνη διάσταση, μικρή ή μεγαλύτερη, όσο θέλουμε, και με το δάχτυλό μας στο κέντρο, το τσαλακώνουμε, έτσι ώστε, να πάρει το σχήμα της φωτογραφίας.
Στη συνέχεια, με συραπτικό, σταθεροποιούμαι το σημείο, από την εξωτερική πλευρά και το τοποθετούμε πάνω στο καλάμι, πάλι με τη βοήθεια του συραπτικού.
Κάνουμε όσα θέλουμε και σε διαφορετικά χρώματα, ανάλογα τη διάθεσή σας!
'Ετσι χαρούμενα όπως στέκονται, μαγνητίζουν τη ματιά μας και με τίποτα, δεν τα καβαλάμε..!
Καλή επιτυχία!
Καλημέρα!

10 σχόλια:

Poet είπε...

Αποδεικνύεται, για μια φορά ακόμη, ότι και το πιο ασήμαντο, το πιο ταπεινό πράγμα αυτού του κόσμου μπορεί να λάμψει και να δικαιωθεί αν το κοιτάξουμε με αγάπη.

XRISTINA G.V. είπε...

Δεν ξέρω τι μου άρεσε πιο πολύ..η πρότασή σου ή αστείρευτη φαντασία σου!!! Και επιτέλους, ας πάρουν τα καλάμια τη θέση που τους αξίζει :))) !!
Καλό απόγευμα Κυριακής!!

Juan Carlos Eberhardt είπε...

muy muy bueno
un abrazo

55fm είπε...

Ακριβώς, Τόλη μου.
Ομορφαίνουν όλα με την αγάπη!
Καλό βράδυ!

55fm είπε...

Αυτό, που το πας Χριστίνα μου!
Σκέπτομαι, να προτείνω και θέσεις καλαμοParking για τις νέες οικοδομές!(χαχαχα)
Σε ευχαριστώ πολύ, για τα καλά σου λόγια!
Η φαντασία με ακολουθεί και την ακολουθώ χρόνια τώρα!
Καλό βράδυ!

55fm είπε...

Acojo con satisfacción sus palabras juan Carlos. Gracias Buenas noches

το πετάλι είπε...

μου θύμισες τις καλαμιές των παιδικών μου χρόνων...
υπήρχαν αρκετές στη γειτονιά μας
κόβαμε τα καλάμια και η παιδική φαντασία μας
κατασκεύαζε ένα σωρό παιχνίδια...
σπαθιά, ακόντια, βέλη, τόξα, δοκάρια για τέρματα στο παδόσφαιρο,
στηρίγματα για τον αυτοσχέδιο "μπερντέ" του καραγκιόζη
που παίζαμε τα βράδια του καλοκαιριού
και τόσα άλλα...

καλημέρα Όλγα!

55fm είπε...

Bλέπεις τότε, Νίκο μου,χρησιμοποιούσαμε το καλάμι για όμορφα πράγματα!
Τώρα συμβαίνει το αντίθετο...

Καλημέρα και καλή βδομάδα!

Τζούλια Φορτούνη είπε...

αχ αυτό το πολύτιμο υλικό της φαντασίας...
από αυτό είσαι φτιαγμένη Όλγα μου και μας μαγεύεις με την πολυτέλεια των ιδεών σου...
έχεις και κάτι όμως που σπάνια διαθέτουν οι δημιουργικοί άνθρωποι...
την οδοσήμανση του χάους μέσα τους με χρωματιστές κατατοπιστικές ταμπελίτσες ...
έτσι ξέρουμε κάθε φορά το συμβολισμό των απίθανων δημιουργημάτων σου...

55fm είπε...

Μωβένια μου, υπέροχη,
πόσο με συγκινείς...

Σπάνια,οι λέξεις ,χαιδεύουν έτσι τη ψυχή...οι δικές σου λέξεις, βελούδινο χάδι,γίνονται πουπουλένια αγκαλιά!
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Καλό βράδυ