Οι φωτογραφίες είναι από γκαλερί μοντέρνας τέχνης του Λονδίνου, Απρίλη του 2009.Η τέχνη, φυσικά προχωράει και αυτή...αλλού πιό γρήγορα, αλλού λίγο πιο αργά...
Δεν ξέρω ΙΖΑ, αν ήμουν υπερβολική με το σχόλιο μου στη δική σου ανάρτηση περί δημιουργίας, θέλω να σου πώ όμως ότι ακόμα επιμένω...
Δεν είμαι βέβαια, κριτικός τέχνης αλλά η ταπεινή μου άποψη είναι ότι κάποια σκιάχτρα που έχω δεί κατά καιρούς σε πανέμορφα μικρά Ελληνικά χωριουδάκια, είναι έργα τέχνης...
Σκέψου γκαλερί σε επαρχιακές πόλεις μας, να εκθέτουν διάφορες κατασκευές που έχουν φτιάξει με μεράκι οι άνθρωποι του χωριού για διάφορους λόγους, προκειμένου να προφυλάξουν τη σοδειά τους! Είναι πραγματικά μικρά έργα τέχνης!
Απλά στο εξωτερικό, και δέκα κάκτοι να αναπτυχθούν στήνουν γύρω τους ολόκληρη έκθεση!
Εμείς, υποτιμούμε....γενικά!
Ας με συγχωρήσουν οι διαφωνούντες με την άποψή μου....
Ας εκφραζόμαστε ελεύθερα....
Πηγή φωτογραφιών: Προσωπικό αρχείο Γιώργου Δουατζή.
6 σχόλια:
Αναλογα τι ειναι αυτο που "δημιουργει" κανεις.
Δεν ειναι ολα του ιδίου επιπέδου.
Αλλα φυσικα σε αλλους αρεσουν και σε αλλους οχι.
Εγω ας πουμε λατρεύω αυτους τους πινακες δεξια της σελιδας σου
Γενικα οτι φτιαχνει κανεις ειναι τεχνη σιγουρα αλλα και ανθρώπων...γουστα
Καλημερα :)
Σίγουρα Μαρία μου,αλλά ξέρεις μερικές φορές αγανακτώ, γιατί υπάρχουν εξαιρετικά ταλέντα που δεν είναι ενταγμένα σε κάποιες συγκεκριμένες "παρέες",και μένουν εκτός...
Είναι άδικο...
Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου στα εργάκια μου!
Δε δηλώνω σίγουρα ζωγράφος, όμως είναι ένας όμορφος τρόπος να αδειάζει το μυαλό από τοξικές σκέψεις...
Πιστεύω στους κύκλους της ζωής και νομίζω ότι οι πινελιές,θα συντροφεύσουν ζωγραφίζοντας, τη νέα μου δεκαετία!
Καλημέρα...όλη μέρα!
υπάρχουν εξαιρετικά ταλέντα που δεν είναι ενταγμένα σε κάποιες συγκεκριμένες "παρέες",και μένουν εκτός...
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ...
Aκριβώς...
Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες άλλες παρέες που δεν τις αλλάζω με τίποτα!Αυτές γράφουν γνήσια ιστορία....
Το τι είναι τέχνη είναι ένα ερώτημα που απασχόλησε κι απασχολεί γενιές και γενιές καλλιτεχνών. Παλιά τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρρα. `Ενα εργο τέχνης έπρεπε να υπόκειται σε ορισμένους κανόνες αισθητικής. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο ελεύθερα, αλλά και πιο μπερδεμένα. Οι περισσότεροι όμως συμφωνούμε όσα χρόνια κι αν περάσουν ότι ο Ερμής του Πραξιτέλη θα δημιουργεί ρίγη συγκίνησης σ' όποιον το βλέπει, ενω αυτά τα έργα πάντα θα σου δημιουργούν μια αποστροφή. Αυτός μπορεί να είναι κι ο στόχος του καλλιτέχνη. Εγώ πάντως έχω χορτάσει από ασχήμια γύρω μου και από την τέχνη αποζητώ ένα καταφύγιο που θα γλυκαίνει και θα ομορφαίνει την ταραγμένη μου ψυχή.
Επειδή λίγο πολύ, όλοι μας χορταίνουμε από ασχήμιες στην καθημερινότητά μας, γιαυτό ΙΖΑ μου σου λέω ήταν βάλσαμο οι δημιουργίες σου!
Αυτό το σοκ που δημιουργεί η τέχνη, με έργα, διαφημίσεις κ.λ.π.με εξαφανίζει!
Είχα την τύχη η πρώτη μου δουλειά να είναι σε ένα από αυτά, τα πανέμορφα κτίρια επί της Δ.Αρεοπαγίτη,απέναντι ακριβώς από την Ακρόπολη. Νάξερες τι ομορφιά και γλύκα μάζευα καθημερινά!
Αργότερα,στην επόμενη στην Πλατεία Βάθη, με κατάπιε κάθε είδους ασχήμια, μέχρι σήμερα...
Καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου