Φθινόπωρο...Εποχή ιδιαίτερα γοητευτική για μένα.
Γλυκοπορτοκαλί και φωτεινοκιτρινοπορτοκαλί, αγκαλιά με γήινα καφεχρυσαφί..!
Είναι τα χρώματά του. Και μου δημιουργούν, ιδιαίτερα συναισθήματα.
Γλυκιά η μελαγχολία του, γίνεται, σχεδόν απαραίτητη...
Η αγάπη, η αγκαλιά, η θαλπωρή, η φιλία,η απλότητα , το χρυσαφί της ψυχής,
έχουν κάτι από φθινόπωρο!
Χθές βράδυ, μέσα σε αυτή την φθινοπωρινή βραδιά συναντήθηκα, με δυο ανθρώπους, που γνώρισα στη μπλογκογειτονιά μας και ενστικτωδώς συμπάθησα από τις πρώτες στιγμές.Είναι η Τζούλια και ο Νίκος (οι κυρίες προηγούνται).
Τόπος συνάντησης, το Θησείο. Η φωτισμένη Ακρόπολη, τα βρεγμένα πλακόστρωτα, οι διακριτικές σταγόνες της βροχής , δημιούργησαν μια υπέροχη ατμόσφαιρα, που υποδέχτηκε αυτή τη συνάντηση.
Περπατήσαμε στα ήσυχα στενά και καθίσαμε σε ένα όμορφο μαγαζάκι της περιοχής.
Το τραπεζάκι για τέσσερεις, το κρασάκι κόκκινο και η κουβεντούλα εξαιρετική!
Ένιωσα, λες και γνώριζα χρόνια, αυτό το υπέροχο ζευγάρι!
Όμορφοι άνθρωποι, άξιοι άνθρωποι, ζεστοί άνθρωποι, ανθρώπινοι άνθρωποι !
Με λεβεντιά ψυχής, με γεμάτο συναίσθημα και ένα σεβασμό για την ουσία και την απλότητα! Η καλοσύνη θαρρείς, ότι ζωγράφισε με τέλειο τρόπο,το πρόσωπο της Τζούλιας.
Οι μωβ στιγμές της, τρυπωμένες στις μαύρες μπούκλες των μαλλιών της, στα σκούρα εκφραστικά μάτια της, φώτιζαν τους γύρω της.
Ο Νίκος, περήφανος, ευαίσθητος, ανήσυχος, προστάτευε με τον ομορφότερο τρόπο αυτή την υπέροχη αγάπη!
Τόλη μου, υπήρχες στην παρέα μας!
Εσύ… το μεγαλείο σου…η ανεξάντλητη ψυχή σου, η πανέμορφη γραφή σου!
Η ώρα πέρασε, χωρίς να το καταλάβουμε...
Aποχαιρετήσαμε τους καινούργιους καλούς μας φίλους, νιώθοντας κι εγώ και το συντροφάκι μου, πολύ τυχεροί που γνωρίσαμε δυο υπέροχους ανθρώπους!
Νίκο, σε ευχαριστώ!Ένιωσα, λες και γνώριζα χρόνια, αυτό το υπέροχο ζευγάρι!
Όμορφοι άνθρωποι, άξιοι άνθρωποι, ζεστοί άνθρωποι, ανθρώπινοι άνθρωποι !
Με λεβεντιά ψυχής, με γεμάτο συναίσθημα και ένα σεβασμό για την ουσία και την απλότητα! Η καλοσύνη θαρρείς, ότι ζωγράφισε με τέλειο τρόπο,το πρόσωπο της Τζούλιας.
Οι μωβ στιγμές της, τρυπωμένες στις μαύρες μπούκλες των μαλλιών της, στα σκούρα εκφραστικά μάτια της, φώτιζαν τους γύρω της.
Ο Νίκος, περήφανος, ευαίσθητος, ανήσυχος, προστάτευε με τον ομορφότερο τρόπο αυτή την υπέροχη αγάπη!
Τόλη μου, υπήρχες στην παρέα μας!
Εσύ… το μεγαλείο σου…η ανεξάντλητη ψυχή σου, η πανέμορφη γραφή σου!
Η ώρα πέρασε, χωρίς να το καταλάβουμε...
Aποχαιρετήσαμε τους καινούργιους καλούς μας φίλους, νιώθοντας κι εγώ και το συντροφάκι μου, πολύ τυχεροί που γνωρίσαμε δυο υπέροχους ανθρώπους!
Χάρη σε σένα, γνώρισα τρεις σπουδαίους ανθρώπους,εσένα,τον Τόλη και την Τζούλια!
Μπλογκογειτονιά, ετοιμαστείτε για συναντήσεις!
Η φιλία και τα μάτια της ψυχής μου, έχουν χρώμα χρυσοφθινοπωρινό!
22 σχόλια:
Χαίρομαι κι εγώ σαν να ήμουν εκεί.
Έτσι είναι η Τζούλια και ο Νίκος, έτσι τους γνωρίσαμε και τους αναγνωρίσαμε κι εμείς.
Θα μείνω σε μια λέξη, γλυκειά μου Όλγα + Ουρανία. Γενναιοδωρία. Αυτή την τόσο σπάνια ιδιότητα εσύ την έχεις κάνει πράξη ζωής. Μοιράζεις από τον πλούτο της καρδιάς σου. Κι όλοι εμείς τριγύρω δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη αυτή τη χρυσοφθινοπωρινή θαλπωρή.
Να είσαι καλά, να είστε όλοι καλά. Και να ανθίζουν πάντοτε ωραίες φιλίες.
Η Τζούλια κι ο Νίκος ειναι υπέροχοι άνθρωποι πραγματικά
Χαιρομαι που περασες ομορφα
καλο μηνα να εχεις
Έχω την αίσθηση ότι επειδή έχει προηγηθεί η ανάγνωση κάποιων σκέψεων μας, όπως αυτές παρουσιάζονται στα σχόλια ή στις αναρτήσεις μας, με τον καιρό έχουμε ξετυλίξει πολλά στοιχεία του χαρακτήρας μας.
και μπορώ να ισχυριστώ ότι μιλάμε πιο ανοιχτά μέσα από τα μπλογκς μας, απ ότι θα μιλούσαμε σε κάποιον που πρωτοσυναντούμε εκει έξω...
Γι' αυτό κι οι συναντήσεις έρχονται να επικυρώσουν μια γνωριμία (φιλία ίσως!) που σιγά σιγά κ με αργά βήματα ξεκινάει εδώ μέσα!
φιλώ σε!
(Αχ, θέλω κι εγώ να σας γνωρίσω κάποια στιγμή...)
Τόλη μου,
η χαρά μου για αυτή τη συνάντηση ήταν μεγάλη.
Είναι υπέροχο να γνωρίζεις ωραίους ανθρώπους!
Με συγκινούν τα λόγια σου και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Το θαυμάσιο είναι, ότι είναι μαζί τόσα χρόνια και υπάρχει αυτός ο σεβασμός, η αγάπη, η ζωντάνια, η σπίθα!
Δεν κατάφερα να ζήσω τόσα πολλά χρόνια, με έναν άνθρωπο και το θαυμάζω όταν το βλέπω...έτσι, με αυτό τον τρόπο!
Φτου...φτου, να είναι πάντα αγαπημένοι και γεροί!
Να είμαστε όλοι καλά και να απολαμβάνουμε τέτοιες στιγμές!
Μαρία μου και εγώ το καταχάρηκα!
"Τι ωραίος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος!"
Φιλιά!
Seireie,
Έτσι όπως τα λες είναι.
Χρειάστηκε να δώσω πληροφορίες, στο Θαλασσοκράτωρα,γιατί μας πέρασε οικογένεια σε μια απάντηση σε σχόλιο.
Μ΄άρεσε όμως...το γλυκιά μανούλα, παραπλάνησε!
Δηλαδή, σε αναγνώρισα ως παιδί μου,εκτός γάμου!
Είμαι σίγουρη ότι θα συναντηθούμε!
Φιλιά!
αχ έλειπα όλη την ημέρα και με περίμενε αυτή η όμορφη έκπληξη...
Το έχω πει ξανά, ότι έχεις ένα ιδιαίτερο χάρισμα να συγκινείς τους ανθρώπους γύρω σου και παρόλο που γνωριζόμαστε λίγο νιώθω την αυθεντικότητά του... και τη θαυμάζω...
Γλυκιά μου Όλγα, τι πιο όμορφο και πιο απλό από την ανθρώπινη επικοινωνία; Πόσο επιτηδευμένες έγιναν οι ανθρώπινες σχέσεις σήμερα, και ανόητοι εγωισμοί και σιωπές κυριαρχούν στα βλέμματα των ανθρώπων; Αυτή η ζεστασιά της χτεσινής μας υπέροχης παρέας, το μοίρασμα των στιγμών πάνω από τέσσερα ποτήρια κρασί (μάλλον πέντε, αφού ήταν κι ο Τόλης στην παρέα), μου δίνει την αίσθηση πως τελικά και αυτό το άψυχο μέσο...το διαδίκτυο... είναι απλώς η αφορμή...
Η ουσία, αυτό που όλοι μας αναζητούμε είναι ο άνθρωπος... Έξω αλλά και μέσα μας...
Κι όταν τον αναγνωρίζουμε σε μάτια χαμογελαστά σαν της Όλγας και νοσταλγικά σαν του Κώστα, είναι σα να βρίσκουμε χαμένα κομμάτια του εαυτού μας, είναι μια δικαίωση, ότι αξίζει αυτή η αναζήτηση...
Του ανθρώπου...για τον άνθρωπο...
Τζούλια μου ,μωβένια μου και εικονο...μαγεία μου,
είναι τιμή για εμάς, που σας γνωρίσαμε!
Ως μεγαλύτεροι, να ξέρετε ότι οφείλουμε πράγματα σε εσάς...
Τα λόγια σου απαλό χάδι, όπως και η μορφή σου!
Σας ευχαριστούμε!
Τι θαυμάσιο να γνωρίζεις τόσο ωραίους Ανθρώπους! και πόσο σε γλυκαίνει και σε κάνει καλύτερο άνθρωπο η αρχή μιας όμορφης φιλίας!
"Τι ωραίος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος!
Θα συμφωνήσω μαζί σου
Γιατί πολλοι αυτό το "άνθρωπος" το φορουν εξωτερικα ως ρουχο μονο
Σπουδαία γυναίκα Μπέττυ,εσύ το γνωρίζεις αυτό, πολύ καλά!
Πραγματικά γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, βελτιώνεσαι...
Κάποιος πρέπει να ξαναμιλήσει στους ανθρώπους, για το πολύ γρήγορο περασμά τους σε τούτη τη ζωή...
Κανένα από τα υλικά αγαθά, που προσκυνάει σήμερα ο άνθρωπος, δεν βοηθάει στο να παραμείνει αθάνατος!
Βλέπεις, έχουν κρυφτεί και οι σοφότεροι...
Αλήθεια που είναι αυτοί οι άνθρωποι... μολύνθηκαν από τον ιό του ελιτισμού...και απομονώθηκαν;
Μαρία...είσαι ένα πλάσμα, πολύ ιδιαίτερο!
Έχεις απόλυτο δίκιο,με φορεσιά ανθρώπινη παραπλανούν...
Είναι κι αυτός ο άρρωστος εγωισμός,αυτό το ύπουλο "εγώ", που συντηρείται με ανθρώπινο αίμα...
Ο ναρκισισμός που τρέφεται από την προδοσία και πάει λέγοντας...
Όμως εσένα, σε προίκισε η φύση, κι αυτό μη το ξεχνάς...
Καλό σου μήνα, Όλγα
Καλό φθινόπωρο.
Πολύ όμορφα, τα φθινοπωρινά σου χρώματα και πιο όμορφα και τρυφερά, τα φθινοπωρινά σου λόγια.
Τι όμορφα που είναι!!! όταν ανοίγουν αγκαλιές και κλείνουν ανθρώπους που τους έχεις συντροφιά στο μλογκόσπιτό σου, που μιλούν τα γραφτά τους στην καρδιά. Το σφίξιμο των χεριών, είναι απαλό και γλυκό, και είναι μια δυνατή ανάσα, στους δύσκολους καιρούς, που οι άνθρωποι φοβούνται και διστάζουν και δεν τολμούν.
Κι εγώ, την ένιωσα αυτή τη γλυκιά χαρά, πριν λίγες μέρες, όταν η κόρη και ο γαμπρός της Αχτίδας, ήρθαν στο σπίτι μου και η δροσερή τους παρουσία και η ομορφιά της ψυχής τους, μου χάρισε πολλή αγάπη και χαρά.
Σε λίγο, περιμένω την Αχτίδα με το Δημήτρη της, να περάσουμε μια υπέροχη εβδομάδα, με τη βοήθεια του Θεού.
Εύχομαι, να έχεις πολλές όμορφες συναντήσεις σαν αυτή με τους φίλους σου.
Γλυκιά, φθινοπωρινή, καληνύχτα.
LIA μου,καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!
Η ανθρώπινη επικοινωνία είναι μεγάλη ανθρώπινη ανάγκη!
Ο φόβος και η απομόνωση έχουν παγώσει κάθε ανθρώπινη επικοινωνία!
Με το καλό να δεχτείς, την τρυφερή Αχτίδα μας και το Δημήτρη!
Φαντάζομαι θα περάσετε πανέμορφα!
Σε φιλώ καλή μου φίλη!
Καλησπερούδια, Θεία Όλγα !!
Από παρόμοιες συναντήσεις (...ειδικά στο Θησείο) έχω κι εγώ πολύ όμορφες αναμνήσεις. Για καλή μου τύχη, όλοι οι άνθρωποι που γνώρισα πρώτα μέσα από διαδικτυακή συνομιλία, ήταν ένας κι ένας... ζεστοί, χαμογελαστοί, καλοσυνάτοι... ΑΝΘΡΩΠΟΙ ! Σ' αυτές τις περιπτώσεις, βοηθάει πολύ το να γνωρίζεις αρκετά πράγματα -κατ' εμέ τα σημαντικότερα- για το χαρακτήρα του άλλου πριν τον συναντήσεις... ξεπερνάς ευκολότερα την αμηχανία και τις τυπικότητες.
Φιλιά... χρυσοφθινοπωρινά ! :-)
Και τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει μια καλή ευκαιρία να συναντηθούμε κι εμείς, πράγμα που πολύ πολύ θα το 'θελα. Αύριο θα βρίσκομαι στη γειτονιά σου :-)
Θ' ανέβω στο Θέατρο Βράχων για τη συναυλία της λατρεμένης μου Τάνιας Τσανακλίδου. Αν έχεις σκοπό να πας κι εσύ, θα χαρώ πολύ να βρεθούμε :-)
Ροδαλένια μου
"χρυσοφθινοπωρινή μας θαλπωρή"!!
Τα λόγια σου έπεσαν και πότισαν τη ψυχή μου σαν πετιμέζι από μούστο ζακυνθινό...
Τρυφερό...ερωτικό Φθινόπωρο!
"Με χέρια αδειανά ακολουθώ
χάρτινες βάρκες στα ρυάκια της βροχής,
επιστρέφω στην απορία μιας σελήνης
στο ξύλινο σπίτι με τις ακακίες
και την αρμονία των αισθήσεων"
Φιλιά σε σένα και στη παρέα σου!
Όλγα μου εσύ είσαι η αιτία...
μην ξεχνάς ότι όλα ξεκίνησαν
από τα σχόλια που πρώτη εσύ έγραψες
-με την καλοσύνη και την ευθύτητα
που σε διακρίνει-
στο "blogaki" του σχολείου μου...
πολλά φιλιά!!!
(ο Κώστας, εξαιρετικό παιδί)
Ανηψούλα μου γλυκιά,
είναι πολύ όμορφο, να γνωρίζεις αξιόλογους ανθρώπους και να νιώθεις ότι τους γνωρίζεις χρόνια!
θέλω κι εγώ, πολύ να σε γνωρίσω.
Σήμερα δυστυχώς, θα είμαι εκτός περιοχής.
Όμως θα σε παρακαλέσω, να ξανάρθεις...
Κανόνισε πότε θα ξαναεπισκεφείς τα μέρη μας.
Η αποψινή βραδιά, στο Θέατρο βράχων,θα είναι πολύ όμορφη!
Σε φιλώ γλυκά!
Ζακυνθινό μου,Mareldaki,
δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα που ξανάρθες στη γειτονιά μας!
Τα λόγια σου χάδι απαλό!
Καταλαβαίνεις,αυτή την περίοδο, τρέχω και δεν φτάνω,αλλά το ευχαριστιέμαι!
Σε αγκαλιάζω, αγαπημένα!
Νίκο μου,
αυτό το εξαιρετικό μπλογκάκι, που από την πρώτη στιγμή με συγκίνησε!
Σε ευχαριστώ για όλα!
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, καλή και δημιουργική σχολική χρονιά!
Ο Κώστας,είναι πράγματι υπέροχος άνθρωπος!
Δεν είναι τυχαίο, που με έχει ξεμυαλίσει...
Φιλιά!
Νίκο μου,
αυτό το εξαιρετικό μπλογκάκι, που από την πρώτη στιγμή με συγκίνησε!
Σε ευχαριστώ για όλα!
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, καλή και δημιουργική σχολική χρονιά!
Ο Κώστας,είναι πράγματι υπέροχος άνθρωπος!
Δεν είναι τυχαίο, που με έχει ξεμυαλίσει...
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου