«Χρυσά βατράχια κάθονταν στις άκρες των ποδιών,χωρίς να βλέπουν στα νερά τη σκιά τους, κι ήτανε
σαν αγάλματα μικρά της ερημιάς και της γαλήνης.
Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε πυκνό στο χορτάρι.
Μεγάλο σούσουρο έγινε στα φύλλα.Τρέξανε τα παιδιά, πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι κι όλη τη νύχτα παίζανε
στον κάμπο.
Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά, τα πόδια τους χρυσά,
Κι όπου πατούν αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα.»
Γιάννης Ρίτσος:" Δοκιμασία, 1943"
Σταύρος Λάντσιας :"Επιστροφή"
7 σχόλια:
Τόσο πολύ μου άρεσε η σπαρακτική μουσική του Σταύρου Λάντσια που την άκουσα δυο φορές. Τόσο πολύ μου άρεσαν οι εικόνες, το ποίημα, όλα τα προηγούμενα στο ιστολόγιό σου που τα είδα δυο φορές.
Αν κάποτε ξεχάσεις όλους τους ορισμούς για την αγάπη, κοίταξε απλά μες στην καρδιά σου. Μια φορά.
Τόλη μου,
μακάρι να γινόταν να ακουστεί ως εκεί, που βρίσκεσαι, το μεγάλο μου ευχαριστώ!
Να ακουστεί με φωνή...με καθαρή,φωνή!
Με συγκινείς!
Είναι τιμή για μένα...
Είσαι ένας άνθρωπος που εκτιμώ βαθύτατα.
Καλό βράδυ!
Υπέροχη ανάρτηση!
Τι όμορφα λόγια!
Τι γλυκιά μουσική!
Είσαι πολύ γλυκός άνθρωπος, οι αναρτήσεις σου ξεχωριστές, γεμάτες αγάπη και ευαισθησία.
Ευτυχώς, που υπάρχουν τα παιδιά!!! "για ν' αφήνουν όπου πατούν μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα."
Και έρχεται του ανέμου το νοτερό χάδι και μας χαρίζει ομορφιά και δύναμη.
Ευτυχώς, που το φεγγάρι το πήραν τα παιδιά στα παχουλά τους χέρια, για να ομορφαίνουν τον κόσμο, να σκορπούν φιλιά αρωματισμένα με τριαντάφυλλα και γιασεμιά, να δίνουν χρώμα και νόημα στη ζωή μας, να φωτίζουν τον κόσμο μας, με ένα διαυγές φως, το φως, που υπάρχει άπλετο στον παράδεισο της αγάπης τους. Να νανουρίζουν τη λύπη μας, με τη μελωδία του φεγγαρένιου γέλιου τους, να ομορφαίνουν τα όνειρά μας, να κάνουν το λίγο πολύ, να μας δίνουν δύναμη απ' το τίποτα και να μας χαρίζουν όλη την τρυφεράδα του κόσμου, με το φεγγαρένιο άγγιγμά τους.
Ευτυχώς που υπάρχουν τα παιδιά!!! με το φεγγάρι στα παχουλά τους χέρια!!!
Φιλιά και καλό σου βράδυ.
Η ψυχούλα σου, είναι γλυκιά τρυφερή, γεμάτη αγάπη, LIA μου!
Σε ευχαριστώ πολύ, για απαλό πέρασμά σου,η αύρα σου ομόρφυνε το στεκάκι μας!
Καλημέρα!
Τούτο το πάντρεμα εικόνων, στίχων και μουσικής πόσο μ’ άρεσε… Ρίτσος ο πρώτος ποιητής που ανακάλυψα μετά τον Ελύτη. Δυο καλοκαίρια και χειμώνες της εφηβείας μου έχω περάσει διαβάζοντας τον, προσπαθώντας να τον ανακαλύψω. Έχω ταξιδέψει στην Ελλάδα με τα λόγια και τις εικόνες του Ρίτσου. Αν αγαπάς το Ρίτσο, τότε τρέξε να διαβάσεις μια διηγήματα που είχε βγάλει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Οι εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ είχαν τυπώσει εκείνη τη σειρά, η οποία δεν επανεκδόθηκε κι αποτελεί «μύθο»… έχω την τύχει να έχω κάποια βιβλία στην κατοχή μου ύστερα από πολύ ψάξιμο.
Μακάρι να μπορούσα να σου δανείσω…
Φιλώ σε!
Καλημέρα
Άπειρα ταξίδια...Seirie!
όσο για τα βιβλία...η διάθεσή σου φτάνει και με συγκινεί!
Αγαπημένος ο Ρίτσος...ο Ελύτης...κ.α.
Φιλιά!
Καλημέρα!
Είναι τόσο υπέροχη αυτή η ανάρτησή σου που ό,τι και να σου γράψω μου φαίνεται λίγο.Γι' αυτό προτιμώ να σιωπήσω και να την απολαύσω.
Δημοσίευση σχολίου