Κάποτε...Μια φορά και έναν καιρό μέχρι πριν δυο βδομάδες...ζούσε στην όμορφη ζεστή φωλίτσα/σπιτάκι της, με ασφάλεια η Ολγιτσοουρανίτσα!
Γενικώς ήταν στην κοσμάρα μας, θεωρούσε ότι επειδή δεν ενοχλούσε κανέναν δεν είχε λόγο να φοβάται και κανέναν!
Λάθος της...
Έμπαινε έβγαινε στο σπίτι,με άνεση...
Ανοιχτό σπίτι, πολύ ανοιχτό θα έλεγα...
Καλούσε συχνά φίλους στο ανοιχτό σπίτι/φωλίτσα ,φαγητό, συζητήσεις , πλακίτσα, μουσική, εξομολογήσεις, από όλα είχε το πρόγραμμα!
Απλά και όμορφα ζούσε μια ανθρώπινη ζωή,χωρίς κωδικούς!
Μεγάλη υπόθεση τελικά, η άνευ κωδικών ζωή!
Έλα που τα πράγματα άλλαξαν ξαφνικά σε μια νύχτα και μπούκαραν κάποιοι επιτήδειοι στο σπιτάκι και τα κάναν ρημαδιό!
Από τότε λοιπόν το σπιτάκι/ φωλίτσα με την πολύτιμη βοήθεια ειδικών συνεργείων έγινε φρούριο οχυρωμένο έτοιμο να επιτεθεί στον εχθρό...
Δηλαδή κατά την άποψη της ιδίας Ολγιτσοουρανίας κάτι σαν φυλακή, καθότι ένιωθε και ελεύθερο πουλί!
Σήμερα...
Ξεχνάω τα ανοιχτά τα παραθύρια...σφραγίζω ανοίγματα και κωδικοποιώ κάθε κίνηση μου!!!
Δηλαδή κοιμάμαι με κωδικό, ξυπνάω με κωδικό,φεύγω με κωδικό, έρχομαι με κωδικό!
Αν κάτι συμβεί κατά λάθος, αρχίζουν τα τηλέφωνα να χτυπάνε και πρέπει να θυμηθώ έναν άλλο κωδικό, να το πω στην εταιρία σεκιούριτι προκειμένου να επέμβει.
Αν πάλι νιώσω ότι απειλούμαι, πρέπει να θυμάμαι και έναν άλλο κωδικό απειλής!
Έλεος φιλαράκια μου έπηξα!
Για αυτό αγωνιζόμουν μια ζωή, σκέπτομαι και με πιάνει το παράπονο...για να κωδικοποιηθώ;
Περί ποίας ελευθερίας ομιλούμε ωρέ παιδιά;
Αιχμάλωτος στο ίδιο σου το σπίτι;
Και καλά είναι κάποιοι άνθρωποι που διάλεξαν ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, προκλητικό και χλιδάτο...αυτοί ας ασφαλιστούν το δικαιούνται...το επέλεξαν !
Αλλά εγώ, μια γυναίκα του κεφιού,της παρέας,της ζωγραφιάς, της μουσικής,της ποίησης, της απλότητας ,της ροκιάς βρε αδελφέ γιατί να παγιδεύομαι...γιατί να σεκιουριτεύομαι..!
Μεγάλο βάσανο...να ζω τη φρίκη περί ασφάλειας των πλουσίων, χωρίς τα λεφτά τους...
Που ορκίστηκα να μην τα αποκτήσω και τα κατάφερα!
Αυτό είναι δίκαιο;
Αυτό είναι ροκ;
Όταν βλέπω το αυτοκόλλητο σηματάκι "ΠΡΟΣΟΧΗ Ο ΧΩΡΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΎΕΤΑΙ ΟΛΟ ΤΟ 24ΩΡΟ" δεν πιστεύω στα μάτια μου...και θέλω να βάλω τα κλάματα!
Με τρελαίνει ειδικώς και γενικώς...
Όλες αυτές τις μέρες ψιλοχάθηκα γιατί μελετούσα τους κωδικούς μου!
Δεν φτάνει αυτό , επειδή φοβήθηκαν και κάτι φίλοι...έβαλαν και αυτοί συναγερμό... κάνω και την έξυπνη και θέλω να τους βοηθήσω...δεν κοιτάω τα χάλια μου!
Μπερδεύομαι και ξαναμπερδεύομαι...
Το τι συναγερμονοσυζήτηση έχει γίνει δεν σας λέω...γιατί θα με κράξετε!
Την Πέμπτη θα βάλει και ο καλός μου, άλλοι κωδικοί...άλλα σκαψίματα κ.λ.π.
Τα σπίτια χωρίς μελέτη τέτοιων συστημάτων, καταλαβαίνετε τι γίνεται...γιαπί..!
Πήγα και εγώ στη φιλεναδίτσα μου τη Στρουγκίτσα, που άφησε για λίγο την εξοχή και ήρθε στα λημέρια μας, πήρα φωτογραφία το εργάκι μου, που της είχα κάνει δώρο, και σας το παρουσιάζω γιατί με εκφράζει απόλυτα στη φάση που βρίσκομαι...
Αυτά συμβαίνουν στην Ηλιούπολη του 2010!!!
Γιατί αν σας περιγράψω, τι συνέβαινε στην Ηλιούπολη του 60 ,του 70 ,του 80...θα κλαίω με μαύρο δάκρυ!
Ήταν μια υπέροχη ζεστή γειτονιά μοσχοβολημένη, γεμάτη ζωή και παρέες!
Σε αυτό το μέλλον...γυρίζω τις πλάτες μου... εξαιρετικά φιλαράκια μου!
Κι ας θεωρηθώ...Old Fashion!
Μένω μονάχη στο παρόν μου...να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται...
Καλή βδομάδα!
Να προσέχετε...την εποχή!
39 σχόλια:
Δυστυχώς πρέπει να την προσέχουμε την εποχή... πόσο σε καταλαβαίνω!!
Tα παντα πρέπει να προσεχουμε πια κι οχι μονο την εποχή
Φιλια ...
Για να μην είμαστε άδικοι, είχαμε και παλιά κωδικούς. Όταν έφευγε ο πατέρας, άφηνε το κλειδί στη γλάστρα της λεμονιάς, η μητέρα στη γλάστρα του βασιλικού, εγώ στη γλάστρα με το γεράνι. Αντί για σειρήνα, είχαμε τον σκύλο μας τον Μπόμπη, όχι ράτσας, που ξεσήκωνε τον κόσμο αν κάποιος ξένος πλησίαζε την καγκελόπορτα.
Πάντως είναι να μη σε βάλουν στο μάτι επαγγελματίες. Όσες προφυλάξεις κι αν πάρεις τις ξεπερνούν με τη γα@@μένη τεχνολογία. Απλά τους γίνεται η ζωή πιο δύσκολη.
Και νά'τανε μόνο αυτοί οι κωδικοί!
Για μέτρα: Κινητό, computer, pin και, και... Αυτή δυστυχώς είναι η ζωή μας Όλγα.
Καλό σου βράδυ και relaaaaaaax.
Το όμορφο περιστεράκι σου, με όλα όσα περιγράφεις, μου θύμισε το ωραίο τραγούδι του Χρηστάκη "Νά'μουν ελευθερο πουλί..."
Κατά αρχάς, μου άρεσε πολύ ο πίνακας!
Πάρα πολύ!
Κατά δεύτερον, εμείς έχουμε τον σκύλο που δεν αφήνει κουνούπι, αλλά αν θέλει κάποιος το κακό θα το κάνει, με κωδικούς η χωρίς..
Τέλος πάντων, σημεία των καιρών!
Υπομονή
Καληνύχτα
mariela μου,δυστυχώς είναι αυτό που λένε στο χωριό μου " οχι όπως τα ήξερες αλλά όπως τα βρήκες"
Αυτή η προσαρμογή είναι οδυνηρή!
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ!
Γειά σου Μαράκι μου!
Αυτό μου τη δίνει ακόμα πιο πολύ!
Τα πάντα...
Δηλαδή εμείς οι απρόσεχτοι δεν έχουμε ψυχή;
Φιλάκια!
Καλό βράδυ
Αχ... Ντίνο μου...
Έχεις δίκιο!
Τι ονειρεμένοι κωδικοί!
Ακριβώς όπως τα περιγράφεις στη γλάστρα,στο χαλάκι,και συνήθως πάνω στην πόρτα!
Και όλοι οι υπόλοιποι κωδικοί,τι να πρωτοθυμηθούμε;
Οι επαγγελματίες χαμπάρι δεν παίρνουνε...
Για ψυχολογικούς λόγους είναι τα κλειδαμπαρώματα!
Ωραίο το τραγουδάκι του Χρηστάκη!
Κάποια εποχή εθνικός ύμνος έγινε...
μετά λούφαξαν και οι περισσότεροι γλεντζέδες!
Φιλιά να είσαι καλά!
Θα χαλαρώσω σιγά-σιγά...
Καλό βράδυ!
Καλά, από κωδικούς άλλο τίποτα!Κωδικός για το email,κωδικός για το blogger,κωδικοί για κάθε eshop, για το κινητό, για την τράπεζα, για την πιστωτικές, για την actionaid, για...Εγώ προσωπικά έχω το καλό ότι είμαι αριθμομνήμων κι έτσι τα καταφέρνω. Συμφωνώ απόλυτα με τους "κωδικούς" που ανέκαθεν υπήρχαν που λέει ο Dinos-Art. Αυτά μου έρχονταν κι εμένα στο μυαλό όσο διάβαζα το κείμενο σου. Μην στεναχωριέσαι όμως. Βάλε στο μυαλό σου ότι δεν θα σε ξανακλέψουν, απαλλάξου από τον φόβο, μην το συζητάς άλλο και μην δίνεις τόση σημασία στον συναγερμό και θα δεις ότι όλα θα συνεχιστούν πιο κανονικά κι απο πριν.
Αχ βρε φιλενάδα κι εγώ αρνούμαι να μπώ σε κωδικό πεισματικά (κι ας κρέμονται παντού τα καλώδια της ...πρόβλεψης) ως ο τελευταίος... των Μοϊκανών
η ο τελευταίος αφελής
η ο πρώτος μ..... που θα σκεφτώ όταν την πάθω μάλλον.....
το έργο μου άρεσε φοβερά κι είπα να σου πώ χαλάλι γιατί νόμιζα οτι το έφτιαξες με αφορμή τους κωδικούς....
απ'την άλλη τώρα που τόπαθες
μήπως είναι και μια απελευθέρωση...ούφ το πάθαμε κι αυτό και πάει...
καλά λέμε και καμμιά σαχλαμάρα....
όμως είπαμε η ψυχάρα σου δεν κλέβεται σε λίγο καιρό θα είσαι πάλι μια χαρά νομίζω και θα τους βγάζεις και την γλώσσα !!!!
Ολγιτσα μου
Ηλιουπολιτισα και γω γεννημα θρεμα στο 1ο Δημοτικο και μετα στα σχολεια της αγαπημενης Ηλιουπολης.
Μου θυμισες τοτε.... που ηταν Του Ηλιου η Πολη... τοτε... που παιζαμε εξω και μετα που πηγαιναμε στην πλατεια για σουβλακια και τα φλερτακια και ολα αυτα. Την Ηλιουπολη του τοτε.
Το τωρα...!!! ευτυχως που εχω φυγει.
Τι αλλο να πω. Και ετσι δεν θελω ουτε να την ξερω, με κωδικους και ντου στα σπιτια.
φιλια καλη μου, και θα το ξεπερασεις.
Φυλαγε τα ρουχα σου...Να εχεις τα μισα λενε...
Τι να κανουμε...Πρεπει να προσαρμοζομαστε...:/
Πολύ όμορφο (και αντιπροσωπευτικό) το έργο σου!
Καλύτερα όμως μην θυμηθούμε τις δεκαετίες που ανέφερες γιατί καμμία σχέση με το σήμερα ~ γενικώς!
Προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι, αναγκαστικά θα το συνηθίσεις, υπομονή!
Σε φιλώ, καλό βράδυ...
Καλή μου, δίκιο έχεις! Μάθαμε να ζούμε με τους κωδικούς, λες και είμαστε νούμερα!
"Παράξενο παιχνίδι είν' η ζωή, την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ό,τι βγει..."
Μη στενοχωριέσαι! Προσπάθησε να δεις τι σε κάνει χαρούμενη κι ευτυχισμένη! Κι ακολούθησέ το!
Καλό βράδυ!
Πόσο έχουν αλλάξει όλα.. φαντάζομαι ότι όταν μπαίνει κάποιος στο σπίτι αλλάζει όλη η φιλοσοφία όσον αφορά τη φύλαξη του σπιτιού. Εδώ στη Μύκονο μεγάλωσα με την πόρτα ορθάνοιχτη, έκλεινε το βράδυ και όχι με κλειδί.. τώρα για να είμαι ήσυχη έχω πει στον εαυτό μου "δε θα πλησιάσει κλέφτης στο σπίτι" και έπεισα και τον άντρα μου να μη κλείνει κάθε βράδυ τα πατζούρια.. θέλω ακόμη και τη νύχτα να νιώθω το φως των αστεριών και του φεγγαριού. Καταλαβαίνω.. ελπίζω ο χρόνος να προσαρμόσει και αυτή τη νέα πραγματικότητα στην καθημερινότητά σου Όλγα μου.
Καλή σου νύχτα!
Σε φιλώ:)
Γεια σου, γλυκό και καλό μου φιλαράκι, Ολγιτσοουρανίτσα μου. Χάρηκα το ξέσπασμά σου, δεν ξέρεις πόσο το χάρηκα.
Η ζωή μας γίνεται ραγδαία φόβος και τρόμος. Σε όσους λένε «υπομονή», και «δεν πειράζει» και «τι να κάνουμε», εγώ λέω ότι αυτό το γ... . καταναλωτικό μοντέλο, αυτή η αμερικανιά μας έχει ρίξει στην πιο άγρια ξεφτίλα. Σε ένα πάτο που δεν έχει πάτο.
Θυμηθείτε με αύριο όταν θα έχετε τρία περίστροφα στο σπίτι σας, ένα στο υπνοδωμάτιο, ένα στη σκάλα και ένα πίσω απ' την εξώπορτα για να προλάβετε. The American way of life.
Αχ Θωρακισμενη φιλενάδα μου
γύρνα τις πλάτες σου στο μέλλον και ζήσε ξέγνοιαστα λέω εγώ καλύτερα...
σε φιλώ!!!!
Ο καλύτερος συναγερμός είναι cobra..
καλησπέρα και μην το παίρνετε πολύ τοις μετρητοίς..
θα ξεχαστεί με τον καιρό.. :)
Sofia,σε ευχαριστώ πολύ για την καλή σου διάθεση απέναντι στο εργάκι μου!
Το σκυλάκι είναι φύλακας,αλλά από τότε,πριν πολλά χρόνια σκότωσε ένα αυτοκίνητο το σκυλάκι μου,είπα ότι δεν θα ξαναζήσω τέτοια θλίψη.
Είναι όλη αυτή η διαδικασία που με ενοχλεί.
Είναι απάνθρωπο!
Και τι υπομονή να κάνεις...
Σε φιλώ γλυκιά μου
Καλημέρα
Χρωματιστούλα μου,όλα αυτά δεν χρωματίζουν τη ζωή μας,αλλά την αποχρωματίζουν!
Ως χρωματιστός τύπος κι εγώ,οργίζομαι!
Είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής που μας επιβάλλουν...
Σε αυτό αντιδρώ...
Και τα λέω, γιατί αν δεν τα πω θα σκάσω!
Ξέρεις ότι χτυπάνε συναγερμοί και δεν βγαίνει κανείς να δει τι συμβαίνει.
Τρόμος και φόβος παντού!
Σε φιλώ γλυκούλα μου
Ξωτικούλι μου βραβευμένο,σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Εσύ έκανες και την πρόβλεψή σου...σε βρίσκω αρκετά υποψιασμένη!
Η διάθεσή σου πάντα με παρασύρει ευχάριστα!
Είσαι το πιο νόστιμο ξωτικό του κόσμου!
Όσο για τα άλλα, αν ήμουν νεότερη σε καμιά γιαφκούλα θα βρισκόμουν σχεδίαζα την εξόντωση της Αμερικανο...ζωής!
Σε φιλώ
Καλημέρα!
Alikaki μου,είσαι από Ηλιούπολη,τι ωραία!
Όπως ακριβώς τα λες,κάποτε η πόλη του ήλιου, της βόλτας και φυσικά του έρωτα!
Ήταν πολύ ερωτική και φλερτατζού πόλη!
Το σημερινό της ξενέρωμα δεν συνηθίζεται!
Σαν συγγενή σε νιώθω που έχεις περπατήσει τα Ηλιουπολίτικα χώματα!
Φιλάκια
Καλημέρα!
'Εφηβε καλό μου παιδί, με τα μισά και τα μεσοβέζικα ποτέ δεν τα πήγα καλά!
Δόξασα πιο ολοκληρωμένες ζωές!
Για αυτό και είμαι απροσάρμοστη!
Σε ευχαριστώ για την παρεούλα σου!
Σε φιλώ
Μπέττυ μου καλή,είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις!
Μ΄αρέσει που σ΄αρέσει το εργάκι μου!
Όσο για την υπομονή...θα δείξει,είμαι λίγο ανυπόμονη και με φοβάμαι!
Θα περάσω να πάρω καμμιά νοστιμιά από την κατσαρολίτσα σου,γιατί την έχω ανάγκη!
Φιλάκια σε ευχαριστώ!
Καλημέρα
Aνθή μου,είναι η δική μας καρδούλα για κωδικοποίηση;
Αυτό είναι μαρασμός...
Νούμερα και αριθμοί μας σκαρτέψαν τη ζωή!
Αλλά αντιστεκόμαστε...
Σε φιλώ και σε καλημερίζω!
Ολγα μου εισαι τοσο εκφραστικη οσο η ζωγραφικη σου.Αυτη ειναι η εποχη μας και ετσι πορευομαστε πλεον.Παραμονη Πρωτοχρονιας 11 η ωρα το πρωι ανοιξαν το σπιτι απεναντι μας.Γυρισε η κυρια απο τα ψωνια της και επαθε σοκ.Κανεις δεν καταλαβε τιποτα,δεν ειδε τιποτα και υπηρχε κοσμος στο δρομο και παιδια που ελεγαν καλαντα.Τετοιο θρασος.Και εδω δεν ειμαστε Ηλιουπολη εχουμε μονοκατοικιες ξερουμε τους γειτονες και λεμε καλημερα.Εγω παντα ελεγα το χωριο μου.Βεβαια τα τελευταια χρονια αρχισαν τα πραγματα να αλλαζουν και παμε να γινουμε μια αχρωμη πολη,αλλα αντεχουμε ακομα.Δοκιμασαμε παλι τους συναγερμους,που με εκνευριζουν και μενα τοσο και λεγαμε τωρα πως θα φυγουμε για το ταξιδι μας.
Η αστυνομια λεει πως εχουμε στην περιοχη γνωστα πρεζονια,αλλα το θεμα ειναι πως θα προστατευτουμε.
Δυσκολα πραγματα κοριτσακι μου τι να λεμε.Καλη σου μερα και υπομονη ροκακι!
Bλέποντας το τυρκουαζ link,είπα ωχ..τα πήρε η Ολγα!την στρουμφιξε που θα'λεγε ογκρινιαρης της στρουμφοπαρέας..Μπορείνα μας αναγκάζουνε να βάλουμε κωδικους στη ζωή μας,αλλάτην ψυχή μας κανείς δεν μπορεί να την αγγίξει.Σε πείσμα αυτων που θέλουν πρόβατα στο μαντρι αντιστεκόμαστε..φόρτσα λοιπόν για τα καλύτερα!!!!φιλλιά!!!
Margouli μου,ανοιχτά παράθυρα,ανοιχτές ψυχές!
Πανέμορφο αυτό που ζεις στη Μύκονο.
Δεν κλείνω κι εγώ στην Άνδρο τα παράθυρα!
Ακούω μέχρι και το κύμα...
Έτσι είχα μάθει!
Τι να πω βρε κορίσι μου,έχω πάθει πλάκα!
Απόλαυσε αυτή την ομορφιά και γύρισε κανονικά τις πλάτες στην αγριότητα της εποχής!
Φιλιά πολλά!
Τόλη μου,Τόλη μου,καλό μου φιλαράκι πόσο ανακουφίζομαι που αισθάνεσαι την έντασή μου!
Έχεις απόλυτο δίκιο με τα περίστροφα!
Μου είπε μια κυρία που την είχαν κλέψει δυο φορές ότι έχει πάρει ένα σπρέυ ειδικό και το έχει δίπλα της όταν κοιμάται για να το χρησιμοποιήσει σε περίπτωση ανάγκης!
Αυτά τα ακούγαμε να συμβαίνουν στο Αμέρικα και φτύναμε το γκόρφο μας...
Τώρα φτύνουμε τα μούτρα μας!
Έχω σκάσει και αν δεν τα πω, θα πλαντάξω!
Να είσαι καλά φιλαράκι μου!
Έρχομαι μια βόλτα στο λιβάδι σου να ανασάνω!
Φιλιά
Νέλλη μου,κοριτσάρα μου αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω!
Αυτή η ξεγνοιασιά όμως, μου έχει λείψει!
Φιλάκια πολλά!
Καλημέρα
Eυρύνοε,είσαι απίθανος!
Τρελάθηκα με την κομπρούλα!
Συναγερμός φυσικός και θανατηφόρος!
Να είσαι καλά!
Τα φίδια με παραλύουν...πέτυχες διάνα!
Καλημέρα,πέρα ως πέρα!
Γιάννα μου γλυκιά καλωσήρθες!
Παντού τα ίδια συμβαίνουν.
Δεν υπάρχει σταματημός!
Προστασία ανύπαρκτη και ο χορός καλά κρατεί!
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια!
Θέλω φωτογραφίες του ταξιδιού να ξεσκάσω!
Φιλάκια πολλά!
Καλημέρα
Πέλα μου, θέλω τη στρουμφοπαρέα μου,τα στρουμφοναζάκια και το δάσος που κανείς δεν έκαψε ποτέ!
Σιγά μην κλειστούμε σε μαντρί τέτοιες κοπελάρες!!!(χι&χάι)
Προχωράμε δυνατά!
Μόνο να στοιχηθούμε, να είμαστε στην ίδια γραμμή!
Η ψυχή θριαμβεύει!!!
Φιλάκια γλυκούλα μου!
Αχ, τι έπαθες Ολγίτσα μου. Πώς καταντήσαμε! Να φοβόμαστε στο ίδιο μας το σπίτι! Απελπισία με πιάνει, όταν σκέφτομαι σε τι καθεστώς φόβου μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Η μόνη λύση είναι να πάμε να ζήσουμε στο χωριό. Εκεί τουλάχιστον αφήνουν ακόμα το κλειδί στην πόρτα. (Για πόσο ακόμα δεν ξέρω). Πάντως το κακό ξορκίζεται με τους υπέροχους πίνακές σου. `Ετσι σαν τα πουλάκια πρέπει να δραπετεύουν κι εμάς οι ψυχούλεςμας. Με καλούς φίλους και όμορφα πράγματα. Φιλάκια.
IZA μου,κατάντια κανονικότατη!
Αυτό που λες για το χωριό ξέρεις πόσο το συζητήσαμε αυτές τις μέρες!
Αλλά τα παιδιά έχουν φτιάξει τη ζωή τους εντός της πόλης των Αθηνών.
Η καλύτερη λύση είναι 6 μήνες στην ύπαιθρο και 6 μήνες στην πόλη.
Αλλά η σύνταξη αργεί...
Τα άσπρα τα ελεύθερα πουλάκια μου,βλέπουν τα καγκελάκια και λακάνε...
Ας είμαστε μια όμορφη παρέα!
Είναι σημαντικό να μοιραζόμαστε!
Διαθέτω με χαρά το προσωπάκι μου για Ιζέικες πανέμορφες πινελομολυβιές!
Είσαι;
Φιλάκια πολλά!
Aχ καλή μου!!! Πολύ κωδικοί!!! Σε λίγο θα ζητούν κωδικό για να νιώθουμε και να μιλάμε!!!!
Υπέροχο το τραγούδι και ξέρω πως μας εκφράζει όλους!!!!
"Μυστικά" φιλιά!!!
Και κάθε κωδικό για να μην μας κλέβουν, κωδικό ασφαλίας: κωδικό τηλεφωνο η κομπιούτερ να μην το χρισιμοποιουν να σου τα πάρει κανείς, κωδικό της κάρτας τράπεζας, κωδικό στο σπίτι... Φίλη μου, "κωδικήσαμε" η μας "κωδίκισαν";
Φιλάκια πολλά!!!
Mυστικό μου μονοπάτι,δείξε μου το δρόμο,που οδηγεί σε ζωή χωρίς κωδικούς και άλλα ρομποτένια εξαρτήματα!
Το τραγούδι είναι δυνατό!
Σε φιλώ γλυκιά μου.
VERÓNICA MARSÁ φίλη μου,μας οδήγησαν σιγά σιγά και σταθερά σε αποσταθεροποίηση!
Χάρηκα που ήρθες από την Ισπανία βολτίτσα στα μέρη μας!
Σε φιλώ!
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου