Ανάποδοι καιροί...
Ανάποδοι καιροί...
απλώθηκε η πόλη στον ουρανό
γέμισε βιτρίνες το φεγγάρι
προδόθηκαν τα σύννεφα
Βρέχει θλίψη…
Ανάποδοι καιροί...
η νιότη κρύβεται απ΄την ελπίδα
μάτωσε η θάλασσα απ΄τη στεριά
κομμένες ανάσες, γίνονται συνθήματα στον ουρανό
Βρέχει φωτιά…
Ανάποδοι καιροί...
γέμισαν οι σύριγγες ζωή
αόρατες κλωστές υφαίνουν δίχτυα
για όνειρα και οι ψυχές παγώνουν
Βρέχει μοναξιά…
Ανάποδοι καιροί…
χάθηκαν οι σκέψεις στου μυαλού τις χαράδρες
Μη γελάς…μπορεί η χαρά να σε προδώσει
Βρέχει δάκρυα…
Βρέχει κόκκινα δάκρυα...
Άνθρωπε...μεγάλε άνθρωπε...
Αντέχεις να κρύβεις ότι υπήρξες..;
Ζωή...ακούς..;
6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ και σήμερα…
Και βρέχει…Αλέξανδρε,
Βρέχει θλίψη...
Βρέχει φωτιά...
Βρέχει μοναξιά...
Βρέχει δάκρυα...
Κόκκινα δάκρυα ...
Κόκκινα δάκρυα για σένα Αλέξανδρε,
Διαβάζω το σύνθημα σου...στον ουρανό,
Ζω…και σας λυπάμαι…
Γράφεις…από ψηλά, από πολύ ψηλά…
Εμείς, είμαστε χαμηλά...πολύ χαμηλά...
Όσοι σε διαβάζουμε... παγώνουμε...
Είμαστε εμείς, που κάποτε τραγουδάγαμε…συνθήματα...
«Η γενιά μας έχει τόση ομορφιά,
Η χαρά μας δεν μετριέται με λεφτά
Τα παιδιά μας όπλα δεν θα πιάσουνε
Στη γενιά μας ό, τι άδικο θ΄ αλλάξουμε»…
Αλέξανδρε,η γενιά μου...
σου οφείλει ένα τεράστιο συγνώμη,
Γιατί δεν υπάρχει... όπως το εννούσε τότε...
Ξεπούλησε...μεγάλωσε...και διάλεξε ένα αναπαυτικό τριθέσιο καναπέ, για να βλέπει άνετα από την τηλεόραση τη δολοφονία σου...
Είσαι Άγγελος Αλέξανδρε, για αυτό μας λυπάσαι...
Αν ήσουν σαν αυτούς... της γενιάς μας, θα μας σκότωνες...
Συγνώμη...
(Το κείμενο "Ανάποδοι καιροί" και το έργο, έγιναν το Δεκέμβρη του 2008)
22 σχόλια:
...να ενώσω και τη δική μου συγγνώμη
χέρι-χέρι με τη δική σου...
Δυστυχώς το χειρότερο είναι πως η "συγνώμη" δεν ακούστηκε από τα χείλη των δολοφόνων..Ούτε θα ακουστεί..και αυτό είναι απίστευτα επικίνδυνο για το μέλλον. Δυστυχώς το παιδί για τους πονεμένους δικούς του ανθρώπους..δε γυρίζει πλέον πίσω..Σιωπή..
Και το δικό μου δάκρυ κι ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ
μαζί μ'ένα κομμάτι της καρδιάς μου!
Συγγνωμη Αλεξανδρε,Μανα κουραγιο.Δακρυζω γιατι δεν μπορεσα να αποτρεψω τιποτα.Δακρυζω γιατι η γενια μου ωφειλε να κληρονομησει στο αυριο τα ειδωλα που κληρονομησε αλωβητα και δεν το εκανε.
Συγγνώμη για τον Αλέξανδρο αλλά συγγνώμη και για τα ένστολα νέα παιδιά των επτακοσίων ευρώ, θύματα της τυφλής βίας "επαναστατών". Φίλοι μου οι επαναστάτες δεν σκοτώνουν αλλά σκοτώνονται.
ΑΠΛΑ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΟΥ.
ΑΠΟΨΕ ΕΒΡΕΞΕ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΓΓΕΛΟ.
Tα πινέλα σου και η γραφή σου τα είπαν όλα Ολγα μου!Καμία συγνώμη
δεν μπορεί να δώσει σ'αυτην τηνμάνα αύτό το κομάτι της ψυχής της που της τοπήραν ΄τοσο βίαια!
Συμπονούμε και συμπάσχουμε!
Nέλλη μου,καταλαβαίνω...τι καταλαβαίνεις...και πως νιώθεις...
Σε φιλώ!
κι αν ζητήσω συγγνώμη, τι;
Δεν το αντέχω το γκρίζο,ανέκφραστο βλέμμα του έφηβου γιού μου. Το κατηγορητήριο είναι βαρύ...
Ποια λόγια να βρω να μ΄απαλλάξουν, να πω οτι προσπάθησα, έστω λίγο!!
Της ενοχής μου/μας το βάρος , της κλεμμένης νιότης του το αντάλαγμα μικρό ένα μόνο δάκρυ... Κι ύστερα; Τα δάκρυα ξεπλένουν την ψυχή. Έστω ,γιε μου,με καθαρή ψυχή ίσως σ΄αφήσουμε να΄χεις όνειρα, χρωματιστά, όπως ταιριάζουν σε εφήφους...
Roadartist, ο Αλέξανδρος δεν γυρίζει πίσω,αλλά εμείς οφείλουμε να δούμε αλλιώς τα πράγματα.
Οι διάφορες επιστολές και αντιδράσεις των παιδιών,αναδεικνύουν τραγικά λάθη των μεγάλων.
Καλούν στα σχολεία,για ενημέρωση τους γονείς και δεν πατάει σχεδόν κανένας.
Όλοι πνίγονται...
Το ένα φέρνει το άλλο...
Φιλάκια
Ξωτικούλι μου,
μένουν αναπάντητα πολλά γιατί...
Σε φιλώ
Γιάννα μου,θεωρώ ότι έχουμε ευθύνη μεγάλη!
Αγανακτώ γιατί όλο απαιτούμε...εμείς οι μεγάλοι!
Και δεν ακούμε...
Φιλάκια καλή μου.
Οι επαναστάτες δεν σκοτώνουν αλλά σκοτώνονται...
Ντίνο μου,μόνο αυτό...τα λέει όλα!
Σε φιλώ
Σκρουτζάκο μου,δεν είναι θέμα συγχαρητηρίων...
Είναι οργή και έκρηξη που ο καθένας τη βγάζει με τον τρόπο του...
Να είσαι καλά!
Πέλα μου,
συμπονούμε και συμπάσχουμε...και το καζάνι βράζει...
Όμως με κάποια τετραγωνικά περισσότερα και με ένα αστραφτερό τζιπάκι δεν παλεύεται η ζωή!
Σε φιλώ
ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ,καλωσήρθες στη γειτονιά μας!
Ενώθηκε η σκέψη μου και η καρδιά μου,με αυτά που νιώθεις...
Ότι έγραψες πήγε κατευθείαν στη ψυχή...
Ας δημιουργούμε χρωματιστά όνειρα στα παιδιά μας,μη τα μαυρίζουμε άλλο...
Με συγκίνησες...
Καλημέρα
Ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ο καθένας να σταματήσει το άδικιο-σε οποιαδήποτε μορφή του.
Φτάνει πια, είναι κρίμα...
AΝΑΖΗΤΗΣΗ,φτάνει πιά!
Αυτό έχουμε υποχρέωση να κάνουμε...
Σε φιλώ, γλυκιά μου
Τα κόκκινα δάκρυα του πίνακά σου μα και τα λόγια είναι μια γροθιά στο στομάχι όλων μας. Είναι μια κραυγή συγγνώμης για το παιδί που χάθηκε τόσο άδικα. Εύχομαι να είναι το τελευταίο θύμα της κρατικής βίας.(αν και δεν το πιστεύω). Χρόνια πολλά για το Νίκο σου, να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώνεις.
IZA μου,γλυκιά μακάρι!
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά, όσοι έχουμε παιδιά...
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!
Να είσαι καλά και να καμαρώνεις την όμορφη οικογένειά σου.
Φιλιά
Καλό βράδυ
Είχαμε και γιορτή εδώ και δεν το πήρα είδηση;Χρόνια πολλά καλή μου να τον χαίρεσαι τον Νίκο σου!Καλή εβδομάδα!
Πέλα μου γλυκιά σε ευχαριστώ πολύ!
Γιόρταζε ο γιόκας μου!
Καλή βδομάδα, καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου