Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Χρωματίζοντας...τα όνειρα..!





'Οπως ήδη γνωρίζετε , τα δυο παιδιά μου, έχουν μεγαλώσει τόσο, που ζούν πλέον μόνα τους.
Πρώτα έφυγε η κορούλα μου σαν μεγαλύτερη, τρία χρόνια τώρα, και ακολούθησε ο γιόκας μου, πριν οκτώ μήνες.
Δεν σας κρύβω ότι είμαι αρκετά χαζομαμά ,το μόνο που σώζει λίγο την κατάσταση, είναι το χιούμορ, το οποίο υπάρχει στη μεταξύ μας επικοινωνία και το χρησιμοποιώ συχνά, όταν θέλω να απαλύνω κάποια υπερβολική προστατευτική μου τάση!
Οι πίνακες της σημερινής ανάρτησης, είναι κάποια εργάκια μου, που διάλεξε ο γιός μου και το αξιολάτρευτο κορίτσι του, να βάλουν στο καινούργιο τους σπίτι!
Η χαρά μου μεγάλη και η συγκίνηση μου απερίγραπτη...!
Οι φωτογραφίες αδικούν λίγο τα εργάκια, αλλά τι σημασία έχει η μαμά, είναι τρελαμένη! Υπάρχει... μέσα σε ένα χώρο γεμάτο, αγάπη και όνειρα!
Είναι το ξεκίνημα, δυο νέων παιδιών που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και χαράζουν τη δική τους πορεία!
Αυτή την πορεία, η μαμά, με αστείρευτη αγάπη...τη χρωματίζει...!


Kαι την επενδύει μουσικά...με SANTANA!
Χρώμα...ρυθμός...χορός..!
Υ.Γ.Ο γιός μου, παίζει κιθάρα, μπορώ να πω, ότι είναι ένας πολύ καλός και σεμνός κιθαρίστας!
Πήρε το ταλέντο του μπαμπά του!



20 σχόλια:

Ελένη Μπέη είπε...

Δεύτερη επίσκεψή μου από τη γειτονιά σας.

Αφού σας συγχαρώ για το καλοστημένο ιστολόγιο και τα υπέροχα έργα σας, να σας πω ότι θα ήταν ευχής έργο οι Ελληνίδες μητέρες να ήταν κατά τον δικό σας τρόπο χαζομαμάδες.

Να χαίρεστε την "κορούλα" και το "γιόκα" σας και να τους καμαρώνετε πάντα.

Καλημέρα!

Εφη είπε...

σου ευχομαι να σου δινουν τα παιδια σου παντα χαρες. να ειναι η πορεια της ζωης τους ευκολη και συ να εισαι γερη, να τα καμαρωνεις.
καλη σου μερα και καλο σ/κ.

55fm είπε...

Νερένια μου,
σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου!
Προσπαθώ,πάντα προσπαθώ!
Θεωρώ ότι η μαμαδίστικη αγάπη, είναι απαραίτητο να είναι παρούσα στη ζωή των παιδιών, χωρίς να τα πνίγει!
Αυτό σημαίνει αναθεώρηση πραγμάτων, και στάση ζωής χωρίς στοιχεία παραίτησης!
Είναι στόχος κι αυτός,θέλει προσπάθεια!
Θυμάμαι, όταν ήταν μικρός ο γιός μου και δούλευα, εκτός του γραφείου το πρωι και στο σπίτι,
τον έπαιρνα δίπλα μου στο σχεδιαστήριο, του έδινα ένα χαρτί, έφτιαχνα ένα περίγραμμα σπιτιού και του έλεγα να βάλει τους χώρους. Ήταν ένα παιχνίδι μας αυτό.
Τελικά σπούδασε μηχανολόγος.
Όταν ήρθε η ώρα για το πτυχίο του, και είχε πολλά σχέδια να παραδώσει,σε κάποια, μου ζήτησε να βάλω λίγο το χεράκι μου...
Νερένια μου,δεν μπορείς να φανταστείς την ευτυχία και τη συγκίνησή μου εκείνη τη στιγμή!
Ήταν μια γνώριμη εικόνα...με διαφορετικούς ρόλους...μου υποδείκνυε,εκείνος τι θα σχεδιάσω!
Αυτά και άλλα πολλά. κάνουν τη ζωή μας όμορφη!
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

55fm είπε...

Έφη μου, όλα τα παιδιά να είναι γερά!
Να είμαστε κι εμείς καλά και να τα συντροφεύουμε και στα δύσκολα και στα εύκολα!
Η ζωή έχει απ΄όλα!
Από σένα, θα χρειαστώ συμβουλές(γιαγιαδίστικες)όποτε έρθει η ώρα!
Να είσαι καλά!
Καλημέρα,καλό Σαββατοκύριακο!

Betty's Cuisine είπε...

Αχ σε καταλαβαίνω απόλυτα, είμαι κι εγώ μια χαζομαμά.. Αν και οι 2 κόρες μου ζουν μόνες τους εδώ και 7χρόνια (!!!)και μάλιστα στο εξωτερικό, είμαστε πάρα πολύ δεμένες και έτσι συγκινούμαι κι εγώ κάθε φορά που ζητάνε την βοήθεια ή την συμβουλή μου.. να σαι καλά να τα χαίρεσαι και να τα καμαρώνεις!

Poet είπε...

Ομολογώ ότι δεν αλλάζω με τίποτα τη μεσογειακή μάνα με τη μεγάλη αγκαλιά. Όταν τηγάνιζε πατάτες η κυρία Άννα με τα οχτώ παιδιά στη γειτονιά μου και σκόρπιζαν έξω από το παράθυρο οι μυρωδιές, φώναζε όλη την τσακαλοπαρέα να ανεβούμε επάνω και να φάμε μαζί τους. Αυτή η φτωχή οικογένεια ήταν πιο πλούσια από πολλές άλλες.

Ομολογώ ακόμη ότι ο γιος μας, κοντά στα 30 τώρα, έχει πάντα αναρτημένα στο δωμάτιό του μερικά από τα ποιήματα που του έγραψα όταν ήταν μικρούλης.

Ομολογώ τέλος ότι η γήινη Όλγα είναι μια πραγματική Ουρανία. Όχι μόνο για τα παιδιά της.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τα καλά παιδιά προέρχονται απο καλές μάνες χρυσή μου, τίποτα τυχαίο.Έχουν γούστοτα παιδιά, ο δεύτερος μάλιστα μου άρεσε ιδιαίτερα.Καλή σου μέρα καλή μου, χαίρομαι που γνώρισα το μπλοκ σου πόρτα..πόρτα!

55fm είπε...

Tόλη μου,
τι εικόνες πανέμορφες, αυτές που περιγράφεις!Σε κάθε γειτονιά υπήρξε μια κυρία Άννα!
Στη δική μας, ήταν η κυρία Μαρία.
Οι τηγανητές πατάτες της αξεπέραστες!
Ακόμα και τώρα,πολύ μεγάλη πια, αλλά καλοστεκούμενη,μερικές φορές, τηγανίζει πατάτες ή τηγανίτες και μας καλεί να φάμε!
Απόλαυση!
Συγκινήθηκα με το γιό σου και τα αναρτημένα ποίηματα του μπαμπά του,στο δωμάτιο του!
Σήμερα, λέει, είναι η γιορτή του πατέρα...χρόνια πολλά υπέροχε πατέρα, Τόλη!
Η Ουρανία και η Όλγα, σου λένε ένα τεράστιο ευχαριστώ, για τα λόγια σου ,που πάντα, γλυκαίνουν την ψυχή!
Καλημέρα!

55fm είπε...

Μπέττυ μου,
είμαι σίγουρη ότι με καταλαβαίνεις...όπως σε καταλαβαίνω κι εγώ...
Να είναι τα παιδιά μας γερά και να ακολουθήσουν ότι τα κάνει χαρούμενα!
Καλημέρα!

55fm είπε...

Αχτίδα καλωσήρθες!
Χάρηκα κι εγώ για την επίσκεψη!
Μ΄αρέσει που έχεις παιδιά, εγγόνια,χαίρεσαι και δημιουργείς!
Σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια,και εγώ ξεχωρίζω το μεσαίο εργάκι μου!
Να είσαι καλά!Θα τα λέμε...
Καλημέρα!

Betty's Cuisine είπε...

Θέλεις να περάσεις από το blog μου; Υπάρχει ένα βραβείο για σένα !!!

Poet είπε...

Α, ώστε είναι η γιορτή του πατέρα σήμερα. Ευχαριστώ, Όλγα μου και Ουρανία. Δεν θα με πιάσει το παράπονο, θα πω μόνο ότι οι γονείς μου είχαν χωρίσει και ο πατέρας μου ήταν και μάνα και πατέρας για μένα στα παιδικά μου χρόνια.

55fm είπε...

Τόλη μου γλυκιέ,
να είσαι καλά!
Συγκλονιστικά τα λόγια σου...

55fm είπε...

Μπέττυ αξιαγάπητη,
σε ευχαριστώ!
Απλά και μέσα από την καρδιά μου!

kanella16 είπε...

Μ`άρεσε η ίση ποσότητα γαλάζιου-μπλε και ροζ στον πρώτο πίνακα: στη σχέση μάνας –παιδιών λοιπόν επικρατεί ισότητα. Όχι « ο γιόκας μου» ή «η κορούλα μου», μόνο τα παιδιά μου!
Στο δεύτερο πίνακα μ` άρεσε που ανάμεσα στη νύχτα (σκούρο) και στη μέρα (γαλάζιο) μεσολαβεί το κόκκινο του πάθους/ του ήλιου. Μια παθιασμένη από αγάπη μαμά λοιπόν που ισορροπεί τις δύσκολες και τις φωτεινές στιγμές.
Στο τρίτο πίνακα μου άρεσε η «κάλμα». Πολλά φωτάκια μακρινά φωτίζουν τη γαλάζια ήρεμη θάλασσα. Αυτόφωτα τα φωτεινά σημεία –με πάθος για ζωή και δημιουργία….Κι η θάλασσα να τα αντικατοπτρίζει!
Δεν είναι τυχαίο που επιλέχθηκαν αυτοί οι τρεις πίνακες, για να ντύσουν τέτοια σχέση αγάπης! Δεν είναι τυχαίο που στη νέα φωλιά αγάπης, ο γιος σου επέλεξε να βλέπει τη σχέση αγάπης, που αποτυπώνεται στους πίνακες! Να τους χαίρεσαι!!! Να σε χαίρονται!!

55fm είπε...

Ευγενία μου, έμεινα άφωνη!
Είσαι καταπληκτική!
Η ανάλυσή σου, απλά αποδεικνύει, το μέγεθος της ψυχής σου!
Να είσαι καλά και να δημιουργείς τα ομορφότερα, πολυτάλαντο πλάσμα!
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
Φιλιά πολλά!

LIA είπε...

Πόση ομορφιά! πόση ευτυχία! πόση χαρά! σκορπίζουν τα έργα της μαμάς, διαλεγμένα από τα παιδιά της, να στολίσουν το χώρο που ζουν και να χρωματίσουν τα όνειρα που κάνουν!
Και αν καμιά φορά, η ζωή φέρει συννεφιά και γκρίζα σύννεφα στο δρόμο τους, μια ματιά στα χρώματα της μαμάς και, μια αγκαλιά, σαν πέλαγος απέραντη ανοίγει και σκορπά φως και δύναμη, και, αγάπη, αγάπη, που τα λόγια είναι φτωχά να περιγράψουν.
Και η μάνα, με την ψυχή της επικεντρωμένη πάντα, στο τικ τακ της καρδούλας των παιδιών της, βρίσκει τα πιο όμορφα, τα πιο ζωντανά, τα πιο γλυκά χρώματα, για να φωτίσουν το δρόμο και τα όνειρα των παιδιών της.
Να είστε καλά, εσύ και τα παιδιά σου και πάντα χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

Μαρια Νικολαου είπε...

Oι πίνακες πανεμορφοι \Ζηλεψα.
Καλημερα Ολγα μου
Ελπίζω να σαι καλα
Μου λειψατε ολοι σας και ακομη δεν εχω επανελθει...
Αλλα ολο βρισκω καπου ιντερνετ για να σας επισκευτω

55fm είπε...

LIA μου γλυκιά,
είναι από τις ιδιαίτερες στιγμές της ζωής!
Ολοκληρώνεται ένας κύκλος,ξεκινάει ένας άλλος...και βλέπεις πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια!
Σαν χθες μου φαίνεται που ήταν μωράκια.
Σε ευχαριστώ για τη γλύκα της ψυχής σου!
Καλημέρα!

55fm είπε...

Μαρία μου ξεχωριστή,
πόσο χάρηκα που πέρασες!
Ευχαριστώ για τα λόγια σου,έλειψες και εσύ πολύ!
Δεν σε ξεχνάω και ελπίζω σύντομα να τα λέμε.
Ελπίζω να τακτοποιήθηκες στην καινούργια φωλιά!
Βεβαίως σου χρωστάω ένα έργο για τα καλορίζικα!
Περνάω λίγο δύσκολα αυτές τις μέρες,θα περάσει όμως και θα τα πούμε!
Φιλιά πολλά!