Δέστε με...

...ή δέστε με εικαστικά...σαν μια κυρία δηλαδή που αγκαλιάζει την καρδιά της και την προσφέρει...
...ή δέστε με!!!
Ανάλογα τη διάθεσή σας...
Τι μέρα κι αυτή σήμερα! Ημέρα σημαντικών αποφάσεων, δηλώσεων και πάει λέγοντας…
Όπως έχουμε ξαναπεί δεν είμαι καθόλου ήσυχος άνθρωπος!
Θέλετε το DNA, (κάποια στιγμή θα σας μιλήσω για το φοβερό πατέρα μου, ετών μόλις 97!)θέλετε η ατίθαση ενέργειά μου, μπορείτε να υποθέσετε ό,τι θέλετε ,πάντως ό,τι και να είναι , το σίγουρο είναι, ότι δεν κάθομαι σε μια μεριά,ασχολούμαι με διάφορα…
Ένα από αυτά τα διάφορα, είναι και η συμμετοχή μου στα κοινά στην πόλη μου.
Δημοκρατικός Δήμος η Ηλιούπολη ,τα τελευταία 4 χρόνια όμως έγινε Νεοδημοκρατικός!
Προσωπικά, δεν βλέπω με χρωματιστούς κομματικούς φακούς τους ανθρώπους ,παντού υπάρχουν άριστοι, καλοί, κακοί, μέτριοι κ.λ.π.
Από την άλλη όμως,δεν μπορώ να μη σας πω, ότι ιδεολογικά δεν είμαι δεξιόστροφη, αλλά σοσιαλόστροφη!
Αυτού του χώρου ξέρετε, που κάποτε ένας τύπος με ζιβάγκο μας ανέβασε την αδρεναλίνη στα ύψη και μας την έβαψε καταπράσινη!
Και μετά το…χάος!
Ίσως να είμαι και ολίγον χαιβάνι…ουτοπικό και ονειροπόλο!
Όμως ποτέ δεν υποτάχθηκα σε πουλημένες πολιτικές και άτολμες πειθαρχίες για να στηρίξω σώνει και καλά κάτι, αντίθετο με τις αρχές μου.
Σήμερα λοιπόν ακριβώς αυτό θα κάνω φιλαράκια μου.
Επειδή η πόλη που μεγάλωσα και ιδιαίτερα αγαπώ, δέχτηκε το πλήγμα του
« Πασοκικού ιερού χρίσματος» για τον υποψήφιο Δήμαρχό της, αντιδρώ με τρέλα!
Αντιδρώ και ενώνω τη φωνή μου με όλους όσους αντιδρούν και αυτοί σε αυτές τις ξεπερασμένες /γερασμένες αντιλήψεις!
Σήμερα λοιπόν ,θα είναι η πρώτη ανοιχτή μας εκδήλωση για να παρουσιάσουμε αυτή την αντίδραση!
Η δική μου υποχρέωση ήταν να γράψω τη διακήρυξη των αρχών μας και όπως καταλαβαίνετε βρέθηκα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Τελικά έγινε, αφού κάπνισα μερικά τσιγαράκια παραπάνω, και σήμερα το βράδυ ανοιχτά θα σινομιλήσουμε με τους συμπολίτες μας!
Ωστόσο γιόρτασα και τα γενέθλια του γιού μου, τη γιορτή του πατερούλη μου (Ηλίας), γευματίσαμε και με τα συμπεθέρια ,τελείωσε και το κείμενο!
Ουφ…ανάσανα! Τραβάτε με κι ας κλαίω…
Είναι καιρός όμως να κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια ετούτη εδώ την εποχή;
Δεν το αντέχω…
Ξαναδιάβασα και του Ελύτη μας το σπουδαίο,
«Μια ανθρωπότητα που δεν βρίσκει τον τρόπο να ξαναφτιάξει τον κόσμο γύρω της, βρίσκει τον τρόπο να γεράσει, και πολύ γρήγορα μάλιστα!»
Ντοπαρίστηκα και τρέχωωωωωωωωωωωω!!!
Τις ευχές σας τις έχω ανάγκη και φυσικά αντέχω και την όποια σχολιαστική σας διάθεση…
Αλλιώς ας καθόμουν ήσυχη στην αναπαυτική μου ξαπλώστρα με το μπρονζέ χρωματάκι μου και το θλιμμένο υφάκι μου και να τα ψέλνω στην κακούργα κοινωνία !
Σας γλυκοφιλώ με σκέρτσο για να σας καλοπιάσω!

Υ.Γ.1.Κατάθεση ψυχής κάνω, δεν βάζω υποψηφιότητα για να εξηγούμαστε να μην παρεξηγούμαστε! Ζούμε την εποχή της απόλυτης καχυποψίας βλέπετε...
2.Το έργο της φωτογραφίας, είναι της κολλητούλας μου,υπέροχης κεραμίστριας, Στέλλας!