Το σέρβις του μισού αιώνα...

Με αυτά και με τα άλλα, ο χρόνος περνάει και χωρίς να το πολυκαταλάβεις, γίνεσαι... μισός αιώνας!
50 και κάτι...

Οι ειδικοί λένε, ότι είναι η ηλικία που αρχίζουν τα παρατράγουδα.

Χοληστερινούλα, ζαχαράκι, καρδούλα, ουρικούλι οξύ, πιεσούλα, μεσούλα κ.α
Τα καλοπιάνω...
Το κακό είναι ,ότι δεν μπορείς να διαλέξεις…τι πάει στο χαρακτήρα σου….
Σε διαλέγει εκείνο, και το κουβαλάς μέχρι νεοτέρας διαταγής…
Ως άνθρωπος , διαθέτω εκτός από τα εκατοντάδες καλά, χιλιάδες στραβοανάποδα και μερικές
τρισχαριτωμένες φοβιούλες.
Φοβιούλες του τύπου:
Κλειστοί χώροι
Ύψη ψηλά
Φάρμακα
Γιατροί
Με τους γιατρούς έχω μεγάλο θέμα
Επειδή έχω αρκετούς φίλους γιατρούς και έχω ακούσει πράγματα και θαύματα, έχω μια ανησυχία όταν τους επισκέπτομαι.

Τέλος πάντων μην σας κουράζω ,υπέκυψα στις πιέσεις τους και είπα να ξεκινήσω το σέρβις…
Ξεκίνησα από την καρδούλα μου.
Σκέφτηκα την έχω χιλιοταλαιπωρίσει,ας της δώσω και πάλι την προτεραιότητα που της αρμόζει.
Μια εξέταση που έκρινε ο γιατρός μου απαραίτητη να κάνω ήταν το τεστ κοπώσεως.
Αφού με το καρδιογράφημα και τον υπέρηχο δεν έβγαλαν λαγό, προχωράμε σε άλλους τρόπους εξόντωσης…
Χθες λοιπόν καλά μου φιλαράκια, ήταν το ραντεβού.
Η ώρα 11.30 κι εγώ με τον καλό μου να με κανακεύει, με βαριά καρδιά βρίσκομαι στην κρύα αίθουσα του νοσοκομείου.
Το πρώτο σοκ το έπαθα, όταν μου πήραν το ιστορικό και δήλωσα καπνίστρια.
Αμέσως το ύφος του γιατρού, άλλαξε…αυτόματα ,μπήκα στη λίστα των μελλοθάνατων!
Η δεύτερη ερώτηση ήταν αν πίνω.
Λίγο κρασάκι, το ψιλοπίνω απαντώ.
Λίγο… και το λίγο κακό κάνει, απαντάει
Εκεί δεν σας κρύβω ξενέρωσα αφάνταστα.
Γυμνάζεστε;
Όχι απαντάω, αλλά κινούμαι, δεν είμαι του καναπέ…
Ούτε διάδρομο; με ρωτάει απορημένος.
Ούτε γιατρέ …δεν τα πάω καλά με όλα αυτά...
Μέχρι που δεν σας πιστεύω, μουρμουρίζει.
Μια ελάχιστη ελπίδα, περί της ζωής μου, ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του, όταν σε ανάλογη
ερώτηση του απάντησα, ότι ζουν οι γονείς μου, ηλικίας 90 και 95 .
Τελειώνοντας με το ιστορικό , άλλος γιατρός μετά από σχετική καλωδίωση, με τοποθετεί στο
διάδρομο.
Αρχίζω το τρεξιματάκι, η πίεση και το χτυποκάρδι ανεβαίνουν στα ύψη.
Αντέχω…
Μετά από δέκα λεπτά και αφού εξάντλησα τις απαραίτητες ταχύτητες
μου ανακοινώνει, ότι πέρασα το τεστ με άριστα!
Η ψυχούλα μου αρχίζει να επανέρχεται στη σωστή θέση της.
Κυρία μου, με το ιστορικό που έχετε,(κάπνισμα) είστε τυχερή, δεν ξέρω όμως για πόσο ακόμα…
αν δεν κόψετε το τσιγάρο.
Τον ευχαρίστησα για το υγιεινό πρωινό που μου πρόσφερε… και ανακουφισμένη ζήτησα από
τον καλό μου, να πιω ένα καφεδάκι και να καπνίσω ένα τσιγαράκι…
Και μεταξύ καφέ και τσιγάρου προετοιμάζομαι ψυχολογικά για μια ακόμα φορά, για το
κόψιμο του πολυαγαπημένου μου τσιγάρου!
Πρέπει να πω το δικό μου ΟΧΙ στη νικοτίνη τον ύπουλο αυτό εχθρό!
Τι τραβάει ο άνθρωπος ανά τους αιώνες…
Και για να απομακρύνει το γνωστό και αναπόφευκτο...
Αιωνία η μνήμη!
Μια μουσική αναδρομή την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα... είναι το καλύτερο καρδιοτονωτικό!