Τώρα κρατήσου ἀπ᾿ τὰ σκοινιὰ τῆς θύελλαςΠές μου ποιὸς εἶμαι νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι
Εἶσαι καλός, εἶσαι ἄνθρωπος, ἔχεις μεγαλώσει
Μὲ πετεινούς, χρυσόμυιγες, γοβιούς, γεράνια
Σὲ μιὰν αὐλὴ μικρὴ ποὺ τὴν κουνοῦσε ἡ θάλασσα
Πέρα-δῶθε
Θυμᾶσαι
Μιὰν αὐλὴ ποὺ μεγάλωνε, χωροῦσε λόφους, κάμπους
Ποτάμια, κερασιές, καμπαναριά,
Βρακουλάδες ποὺ ἔρριχναν φωτιὰ τοῦ Τούρκου
Τὸν καιρὸ ποὺ ἡ μητέρα σου ἦταν
Σὰν μιὰ Παναγιὰ μικρή
Θυμᾶσαι
Ἡ ἁπλὴ ζωὴ πιὸ πλούσια
Κι ἀπὸ δάγκαμα σύκου πλάι σὲ φίλο, πιὸ σεμνή
Κι ἀπὸ λόγο πουλιοῦ σὲ δέντρων ἐκκλησίασμα
Νύχτα-μέρα κρατοῦσε τὸν κανόνα
Θυμᾶσαι
Μέρα-νύχτα πιὸ γλυκιὰ ἡ φωνή σου
Σὰν ἀχτίδα μές στὰ νέα λεμόνια ἔλαμπε
Κι ἡ καρδιά σου ἡ ἀθώα
μέσα στοῦ γλαυκοῦ βυθοῦ τὸν οὐρανό
Σὰν ἄστρο
Εἶσαι καλός, ἔχεις πηδήξει πάνω ἀπὸ φωτιές
Ἔχεις χαϊδέψει
Στὸ χνούδι τοῦ νεροῦ νησιὰ παιδόπουλα
Νέος στὰ χώματά τους ἔχεις δεῖ
Μιὰ κόρη ἀπὸ ἀλαφρόπετρα καὶ αὐγὴ
Νὰ χαράζει σὲ φλούδα δεσπολιᾶς τὸ πρῶτο γράμμα σου.
Χτύπα γι᾿ αὐτὰ τὰ τίμια καὶ τ᾿ ἀγαθά
Ἡ ζωὴ γι᾿ αὐτὰ δὲ θὰ χαθεῖ ποτέ της
Χτύπα ἀπὸ τὰ μάτια σου ν᾿ ἀντιλαμπίσει
Τὸ μαρμαρένιο σπίτι
Ποὔχει ψηλὰ στὴ στέγη
Τοῦ κατακλυσμοῦ τὸ πρῶτο περιστέρι
Γύρω-γύρω περβόλια μὲ νερά
Τῆς Ὑπομονῆς τὸ χάλκινο ἄγαλμα στὴν εἴσοδο
Καὶ βαθιὰ στὸ κελλάρι
Τὴ σοδειὰ τῆς φυλῆς
Θησαυρισμένη ὅπως τὸ λάδι
Σ᾿ ἕνα πιθάρι πατρογονικό, γαλήνιο.
Απόσπασμα από: Καλωσύνη στις Λυκοποριές -Ο.Ελύτης
Έργα:Π. Τέτσης-Γ.Λαζόγκας)
Ήθελα λίγο να αποτοξινωθώ...
13 σχόλια:
εξαιρετικός ο τρόπος που βρήκες !
σ'ευχαριστώ για την κολυμπήθρα που μοιράστηκες !
καταδύθηκα αναζωογονητικά !
όμορφη η αποτοξίνωση και αναγκαία ή κάθαρση!
πες μου όμως πώς έγραψες το κείμενο και είναι πολυτονικό;
Πιο πολύ απ' όλα με συγκινεί η περισπωμένη!!!
Έχω την αίσθηση οτι δίνει "βάρος" στις λέξεις...
καλό βράδυ
Η μετεκλογική μανούλα είναι εδώ! Πιο σοφή καθότι τα μάτια της είδαν πολλά...μου έλειψες...
Σου στέλνω την αγάπη μου κι ένα ποίημα της Δημουλά!
ΕΚΛΕΙΨΙΣ
Παρατηρήσατε το φαινόμενό μου;
Την ολική μου,επιτέλους έκλειψη;
Είχα ένα ιδιόκτητο διακριτικό στερέωμα,
προσωπικής μου χρήσεως,
που,διατρέχοντας το,
έγραφα στίχους:
εν ολίγοις διένυα ευπρεπώς τη μοίρα μου.
Χθές λοιπόν,
περί την δωδεκάτην βραδινήν,
χωρίς καμιά ορατή αιτία,
εγώ,ο λυρικός μικρός πλανήτης,
έπαθα ολική σχεδόν έκλειψη.
Φιλώ σε γλυκιά μανούλα!
Ξωτικό μου, το ίδιο νιώθω κι εγώ όταν περνάω από τα μέρη σου!
Σε ευχαριστώ.
Φιλιά και καλημέρα!
Καλημέρα logia!
Το κείμενο, έψαξα στο διαδίκτυο, το βρήκα και έκανα επικόλληση.
Είχα ανάγκη να το δω,γραμμένο έτσι...και το βρήκα!
Σε φιλώ!
Seirie,
ένα τεράστιο ευχαριστώ και μια τεράστια αγκαλιά σου ανήκουν από μένα!
Φιλιά!
Γλυκιά μου ύπαρξη!!!
Αφέθηκα για λίγο στο φτερό της ποίησης και της δικιάς σου ανάσας..
"Σφίξε στὰ χέρια σου μιὰ νίκη ποὺ δὲν ἦρθε ἀκόμα
Στὰ δόντια σου τὸ ὑστερικὸ φάντασμα τῆς φωτιᾶς
Μὲ τὰ κλαριὰ ποὺ ἕνα κοράλλι ξέχασε
Ν᾿ ἀνάβουνε ἀπὸ τὴ γητειὰ τοῦ παραδείσου"
Μια αγκαλιά κι ένα φιλί για καλό μεσημέρι!
Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου Όλγα, με όλη μου την αγάπη απο την Κεφαλονιά
Τον Μάρτη περικάλεσα
και τον μικρό Νοέμβρη
Τον Αυγουστο τον φεγγερό
κακό να μη μας εύρει
Γιατ΄είμαστε μικρά παιδιά
κι η αγάπη μας μεγάλη
Που άν τη χωρέσουμε απ΄τη μια
περσεύει απο την άλλη
(ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ -Ο.Ελύτη)
Πόλυ
mareld μου,πάντα υπέροχη!
Να είσαι πολύ καλά,να προσέχεις τον ευατό σου και να σκέφτεσαι ότι σε περιμένουμε...
Σε φιλώ γλυκά!
Πόλυ μου καλή ,είααι εξαιρετική!
Εσύ είσαι, που δεν πολυξέρεις από ιστολόγια;
Τα καταφέρνεις μια χαρά!
Πάντα να μας περισσεύει η αγάπη, πάντα!
Φιλιά πολλά, σε σκέφτομαι και γεμίζω μυρωδάτη γεύση από το λεμονάκι σου!
Όλγα μου,
Παρόλο τις βροχοπινελιές σου, το blog σου μυρίζει πάντα Άνοιξη! Είναι πάντα ένα προσκάλεσμα χαράς κι αγάπης!
Τι να πω εγώ για τα υπέροχα δώρα σου? Την τόσο ανθρώπινη και ζεστή αφιέρωσή σου στο ξεχωριστό βιβλίο του Γ. Δουατζή, τα τόσο φίνα δημιουργήματα σου και κυρίως για την τόσο πληθωρική αγάπη που χαρίζεις σε όλους μας?
Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!
Με αγάπη
Πόλυ
Πόλυ μου, η βροχή με εμπνέει, με ζωντανεύει, με ποτίζει, με ανθίζει...
Είναι ο καιρός μου,μ΄αρέσει να περπατάω στη βροχή,να τη γιορτάζω..!
Όπως θέλω να γιορτάζω το ότι,είμαστε καλά!
Όπως θέλω να γιορτάζω ότι, είμαι τυχερή που γνώρισα τόσο αξιόλογους ανθρώπους, μέσα από τη μπλογκογειτονιά!
Όπως θέλω να γιορτάζω, τη συνάντησή μας!
Τόσο απλά και τόσο δυνατά!
Τόσο δυνατά,σε θεωρώ φίλη μου!
Φιλιά!
Ολγάκι μου,αγαπημένο παιδί!
Απόψε θα κοιμηθώ με προσκεφάλι τα γλυκά σου λόγια και με την μυρωδια του πεύκου και των σχοίνων μετα την βροχή!
Λατρεύω την βροχή, δεν είναι τυχαίο που γνωριστήκαμε!
Με πολυ αγαπη σε καληνυχτώ
φιλάκια
Πόλυ
"σε ένα φεγγαράκι μαξιλαράκι
το μωρό μου απόψε αποκοιμήθηκε"
Γ. Ρίτσος
χαρισμένο σε σένα!
καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου