Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009
Θα μου λείψετε...
Θα λείψω μέχρι τις εκλογές, γιατί αποφάσισε ένας πολύ καλός μου φίλος, να τολμήσει να εκτεθεί ως υποψήφιος Βουλευτής, στο Νομό Κορινθίας.
Έχει ανάγκη τη φιλική στήριξη και επειδή υπηρετεί την ίδια τρέλα με τη δική μου, πήρα μια βδομάδα από την κανονική μου άδεια και φεύγω για προεκλογική εκστρατεία!
Αυτό με κάνει να λείψω για λίγο από την γειτονιά μας.
Θέλω όταν περνάτε από εδώ, να υπάρχει ανθισμένη αυλή!
Επειδή όσο υπάρχει ζωή, είναι δυνατή όλη η ευτυχία του κόσμου, προσπαθώ...
Πιστεύω, σε όλους τους ανθρώπους, υπάρχει ένα αναλλοίωτο κομμάτι κρυμμένο βαθιά τους.
Για να το βρούμε, πρέπει πρώτα να πιστέψουμε πως υπάρχει...
Έχω ανάγκη να πιστεύω πως υπάρχει....
Θα μου λείψετε...
Να είμαστε όλοι καλά!
Έγινα κιόλας 50 χρονών...είμαι,ήμουν και θα είμαι ροκ... και φοβάμαι, όλα αυτά, που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα..!
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009
Ελιά, πηγή έμπνευσης...
Χωρίς την ελιά, το ελληνικό τοπίο θα ήταν πιο φτωχό και οι Έλληνες καλλιτέχνες και ποιητές θα είχαν χάσει μια μοναδική πηγή έμπνευσης...
Τελικά, είμαστε πολλοί...που επινοούμαι πράγματα...που ονειρευόμαστε...που νιώθουμε...!
Μη χανόμαστε και μην κρυβόμαστε φίλοι μου!
Εύχομαι ένα απολαυστικό Σαββατοκύριακο!
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009
Ένα δενδράκι με μεράκι...!
Έρχεται κοντά μου,( όχι ότι έμενε εκτός Ηλιούπολης) , αλλά ήταν στην παραπάνω γειτονιά...
Τώρα έρχεται ανάμεσα σε πολύ καλούς φίλους και πολύ πιο κοντά μου.
Η χαρά μου, μεγάλη και είπα να κάνω, κάτι καινούργιο.
Σε ένα αρκετά μεγάλο τελάρο, τοποθέτησα φωτάκια σε σχήμα δένδρου,ο κορμός φυσικό ξύλο που το βρήκα σε κάποια παραλία.
Ανάμεσα στα φωτάκια- περίγραμμα, σύρμα μαλακό και ελάχιστο χρώμα,στον ουρανό και δίπλα στον κορμό.
Τα φωτάκια στερεώθηκαν με κλωστή και βελόνα, παρακαλώ...κέντησα κανονικά!
Οι κλωστές αφημένες ελεύθερα προσθέτουν μια μικρή γυαλάδα χωρίς να κραυγάζουν...
Ένα σουρεαλιστικό δενδράκι, είναι έτοιμο και ξεφυτρώνει πάνω από έναν κάτασπρο καναπέ!
Μίνιμαλ απόψη, σε ένα χώρο λιτό, που κυριαρχεί το φυσικό ξύλο και τα μεγάλα ανοίγματα.
Κατακουρασμένη, προσπάθησα να το φωτογραφίσω και να το μοιραστώ και με τους διαδικτυακούς φίλους μου.
Η φωτογράφηση, δεν πολυλέει αλλά δεν είμαι και φωτογράφος, φιλαράκια μου γλυκά!
Είναι και η κούραση...αλλά το εργάκι φωτισμένο λάμπει πραγματικά!
Αυτή τη λάμψη ήθελα να προσφέρω στην "πριγκιποποπούλα" μου, ως γνήσια χαζομαμά!
Ελπίζω να με καταλαβαίνετε...
Ας έχουμε όλοι, μια λαμπερή , καλή βδομάδα!
Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009
Όλοι εμείς, οι αφρούρητοι...
Όλοι εμείς, που δραπευτεύουμε απ' το φεγγίτη της οδύνης,για να φιλήσουμε στο στόμα τη χαρά.
Όλοι εμείς που μαλώσαμε στη μοιρασιά των άστρων.Που δε συναντήσαμε ποτέ κανέναν στο δρόμο μας για ναμας δώσει πληροφορίες, κατά που πέφτει η σιγουριά.
Όλοι εμείς, που όταν όταν βρεθούμε κάτω από ερείπια,διώχνουμε με χαμόγελα τους διασώστες.
Όλοι εμείς, που ψάξαμε στ' αζήτητανα βρούμε τα στολίδια της ψυχής μας.Που κάναμε τα μεγάλα ταξίδια μας στις φτερούγες των κύκνων.
Όλοι εμείς, οι σιωπηλοί ακροβάτες μιας υπόσχεσης μάταιης.
Όλοι εμείς, που παραπλανήσαμε τους ανέμους,που ξελογιάσαμε τις ελπίδες.
Όλοι εμείς, που ερωτευθήκαμε ό,τι μας αφάνιζε.
Όλοι εμείς οι αφρούρητοι, που δεν είχαμε ποτέ ένα άλλοθι για τα λάθη μας.
Όλοι εμείς οι αντιρρησίες της παρηγοριάς.
(Από "Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή "- ΑλκυόνηΠαπαδάκη)
Όλοι εμείς...να περάσουμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
Mareld μου, περαστικά!
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Ζω...Ζεις...Ζούμε...Προχωράμε, όρθιοι... όμως, Έτσι;
– Δε φοβάσαι που θα πεθάνεις;
– Σήμερα πάντως ζω! Σου σφίγγω τα χέρια, σε κοιτάζω στα μάτια. Μήν αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα απo τα δάκτυλά σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ' αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου, φίλε. Αγάπησέ το!
Συγχωρώ!
– Δίνε το χέρι σου στον άλλο χωρίς να κρίνεις. Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει. Να πιεί μια γουλιά νερό. Σ' αυτό τον κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα. Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη στην απόγνωση. Κι εσύ, θα 'ρθουν φορές που θα τα κάνεις θάλασσα στη ζωή σου. Ε! Δε θα σημάνει ποτέ γι' αυτό το τέλος του κόσμου! Εγώ είμαι γέρος, κι ακόμα κάποιες φορές τα κάνω θάλασσα. Δε βγαίνει με συνταγές η ζωή. Aντε στην υγειά σου!
Ελπίζω!
– Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πιστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι;
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
Με γειά μας, με χαρά μας!
– Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.
– Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.
– Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.
– Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!
Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…
– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται…
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
Στη δύναμη της παρέας...
Φρούτο θαυματουργό !!!
Η ροδιά καλλιεργείται σε ηλιόλουστα και ζεστά μέρη, όπως η Ηλιούπολη...η Θεσσαλονίκη...το Χα ϊδάρι...η Ζάκυνθος... η μπλογκογειτονιά μας...
Αφιερώνω,τα ρόδια που μάζεψα, στην Πόλυ, στον Τόλη, στο Ντίνο, στη Λίνα, στην Τζούλια, στο Νίκο, στη Mareld μας..!
Αφιερώνω τα ρόδια, στη Μαρία Νικολάου, στην ΙΖΑ, στη Μπέττυ, στη LIA,στην Αχτίδα, στο Μονοπάτι, στο Seirio, στο Σκρουτζάκο, στη Zinaa, στη Νερένια, στη Χρονοστιβάδα, στο nyxterino, στη Χαρά, στην eva stamou, στον Αθηναίο Πολίτη.
Αφιερώνω τα ρόδια, στους φίλους που παρακολουθούν τη μπλογκογειτονιά μας, αλλά δεν έχουν ανοίξει ακόμα το δικό τους μπλογκόσπιτο, Γιώργο Στ..., Νίκο Φιλ..., Μαρία Ρεμ..., Γιώτα Γιαλ..., Γωγώ Ατσ..., Ελένη Χρισ..., Σπύρο Στ...
Αφιερώνω τα ρόδια, σε όλους σας!
Αφιερώνω τα ρόδια, στη δύναμη της παρέας!
Θέλω, για μια ακόμη φορά με πείσμα να υπογραμμίσω, ότι η ανθρωπιά, η ευαισθησία, η αγάπη, δεν χάθηκαν!
Υπάρχουν!
Αρκεί οι άνθρωποι να συναντιόνται, να σμίγουν οι παρέες και να ζωντανεύουν οι ιδέες!
Ιδέες, ενός άλλου κόσμου, πιο φωτεινού, πιο δημιουργικού, πιο ανθρώπινου, από αυτόν, που η εσωστρέφεια και η απομόνωση, τον χαρακτηρίζει.
Εύχομαι, καλή και δυνατή βδομάδα σε όλους!
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009
Χαμογελάστε... είναι μεταδοτικό και θεραπευτικό!
Χαμόγελο...
Χάδι...
Ανοίγουν μουδιασμένα, παγωμένα, φοβισμένα…
Η πολιτεία, εξάντλησε την υποχρέωσή της, με μια ανεφάρμοστη πολυσέλιδη εγκύκλιο!
Η οποία, με τη σειρά της εξαντλεί… τους εκπαιδευτικούς, με τις νέες αρμοδιότητες…
Τα παιδιά , προφανώς αυτόν τον πανικό, θα τον εισπράξουν αναλόγως…
Οι γονείς, θα ψάχνουν για τους υπεύθυνους…
Kαι ακούστε...είναι χαλαρωτικό!
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009
Για σένα, που έφυγες...
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009
Μια βραδιά σαν αγκαλιά..!
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009
Στην Ελευσίνα...κι άλλη φορά...με Σόνια Ζαχαράτου!
ξετυλίγει μια άλλη δημιουργική έκφραση της, με το βιβλίο της "Τρεις νύχτες του Αυγούστου(και μια ημέρα)".
Όμορφη γραφή με ενδιαφέρουσα πλοκή, κινείται στα όρια του ψυχολογικού θρίλερ, αφήνοντας τον αναγνώστη να ανακαλύψει, την Ανέζα...
Μια γυναίκα που μεγαλώνει με τα παραμύθια ενός δακτυλιδιού, αλλά μετατρέπει τα παραμύθια σε εφιάλτες..
Η Ανέζα λεηλατεί την ψυχή της, παίρνει τους δρόμους του φεγγαριού, ερωτεύεται, ποθεί, πονά, ματώνει, ματώνεται, καταστρέφει και αυτοκαταστρέφεται, ελευθερώνει τα πλέον ζοφερά ένστικτά της. Επιλέγει την πιο ιδιότυπη «αποχώρηση» παίρνοντας μαζί τον αγαπημένο της και κλείνοντας τον κύκλο της προφητείας.
Άραγε, τιμωρεί τους νεκρούς της προσφέροντας θυσίες, αυτοτιμωρείται ή εξορκίζει το θάνατο;
Τι την οδηγεί στο σκοτεινό ταξίδι της και στην προσωπική της κόλαση;
Πώς μπορεί να εξαγνισθεί και να κερδίσει την παντοτινή αγάπη;
Πέρα από την ιστορία της Ανέζας , η Σόνια Ζαχαράτου είναι φίλη, μια πολύ καλή φίλη!
Ένας υπέροχος, διακριτικός , ευαίσθητος, ανήσυχος άνθρωπος!
Μια γενναία γυναίκα, που δεν βολεύτηκε στα αναπαυτικά καθίσματα τούτης της ζωής.
Θα είμαστε στην εκδήλωση και όποιος φίλος έχει το χρόνο, καλώς να ορίσει!
Στο πλαίσιο του φεστιβαλ "ΑΙΣΧΥΛΕΙΑ 2009",
ο Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Ελευσίνας
και οι εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα"
παρουσιάζουν το βιβλίο της Σόνιας Ζαχαράτου
"ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (και μία ημέρα)"
Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου,
στις 8.30 μ.μ., στην παραλία του παλιού Σαπωνοποιείου
Στην παρουσίαση θα συμμετέχουν οι:
Φιλαρέτη Κομνηνού : ηθοποιός
Γιάννης Ξανθούλης : συγγραφέας
Άγγελος Παπαδημητρίου : εικαστικός - ηθοποιός
Τέα Βασιλειάδου : βιβλιοκριτικός
Ελένη Κεχαγιόγλου: υπεύθυνη Τμήματος Λογοτεχνίας, "Ελληνικά Γράμματα"
Σοφία Λάσκου: φιλόλογος, Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Ελευσίνας
Την εκδήλωση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Αθηνά Ραπίτου
Τη μουσική επιμέλεια έχει η Άννα Πασχαλίδου,
μουσικός παραγωγός στον ρ/σ "ΚΟΣΜΟΣ 39.6"
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Ειδικό ταλέντο...
Φιλοξενήθηκε στο ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως.
Ήταν πραγματικά, μια από τις καλύτερες εκθέσεις που έχω δει.
Χάρης Λάμπερτ, ο ζωγράφος και όπως αποκαλύπτεται, πρόκειται για έναν κορυφαίο κοσμοπολίτη καλλιτέχνη, (γεννήθηκε στην Ελλάδα, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Νέα Ζηλανδία, σπούδασε στη Γαλλία).
Ο φωτισμός στο κτίριο, εναλλασσόταν κάθε τρία λεπτά. Δίπλα στα έργα, τα όσα γράφει, αφυπνίζουν το θεατή, τονίζοντας τη θαμπάδα της υπερβολής και αναδεικνύονας το μεγαλείο του απλού.
Ο Χάρης Λάμπερτ, είναι ένας γνήσιος εκπρόσωπος της Pop Art στην Ελλάδα.
Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009
Τα μάτια της ψυχής μου, έχουν χρώμα...χρυσοφθινοπωρινό!
Εποχή ιδιαίτερα γοητευτική για μένα.
Γλυκοπορτοκαλί και φωτεινοκιτρινοπορτοκαλί, αγκαλιά με γήινα καφεχρυσαφί..!
Είναι τα χρώματά του. Και μου δημιουργούν, ιδιαίτερα συναισθήματα.
Γλυκιά η μελαγχολία του, γίνεται, σχεδόν απαραίτητη...
Η αγάπη, η αγκαλιά, η θαλπωρή, η φιλία,η απλότητα , το χρυσαφί της ψυχής,
έχουν κάτι από φθινόπωρο!
Είναι η Τζούλια και ο Νίκος (οι κυρίες προηγούνται).
Τόπος συνάντησης, το Θησείο. Η φωτισμένη Ακρόπολη, τα βρεγμένα πλακόστρωτα, οι διακριτικές σταγόνες της βροχής , δημιούργησαν μια υπέροχη ατμόσφαιρα, που υποδέχτηκε αυτή τη συνάντηση.
Περπατήσαμε στα ήσυχα στενά και καθίσαμε σε ένα όμορφο μαγαζάκι της περιοχής.
Ένιωσα, λες και γνώριζα χρόνια, αυτό το υπέροχο ζευγάρι!
Όμορφοι άνθρωποι, άξιοι άνθρωποι, ζεστοί άνθρωποι, ανθρώπινοι άνθρωποι !
Με λεβεντιά ψυχής, με γεμάτο συναίσθημα και ένα σεβασμό για την ουσία και την απλότητα! Η καλοσύνη θαρρείς, ότι ζωγράφισε με τέλειο τρόπο,το πρόσωπο της Τζούλιας.
Οι μωβ στιγμές της, τρυπωμένες στις μαύρες μπούκλες των μαλλιών της, στα σκούρα εκφραστικά μάτια της, φώτιζαν τους γύρω της.
Ο Νίκος, περήφανος, ευαίσθητος, ανήσυχος, προστάτευε με τον ομορφότερο τρόπο αυτή την υπέροχη αγάπη!
Τόλη μου, υπήρχες στην παρέα μας!
Εσύ… το μεγαλείο σου…η ανεξάντλητη ψυχή σου, η πανέμορφη γραφή σου!
Η ώρα πέρασε, χωρίς να το καταλάβουμε...
Aποχαιρετήσαμε τους καινούργιους καλούς μας φίλους, νιώθοντας κι εγώ και το συντροφάκι μου, πολύ τυχεροί που γνωρίσαμε δυο υπέροχους ανθρώπους!
Χάρη σε σένα, γνώρισα τρεις σπουδαίους ανθρώπους,εσένα,τον Τόλη και την Τζούλια!
Μπλογκογειτονιά, ετοιμαστείτε για συναντήσεις!